Altijd anders – Ingrid Kluvers

Altijd anders door Ingrid Kluvers
Uitgever: Full Moon | April 2012
Genres: Young Adult, Romantiek, Contemporary
Aantal pagina's: 207
ISBN: 9789048828357
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Wanneer de zestienjarige Joop van Ravenzwaai met haar zusje naar Parijs gaat, ontdekt ze al snel dat niets is wat het lijkt. Ze maakt kennis met haar onbekende grootvader en leert dat haar zusje bepaald geen held is. Het meest verwarrend voor haar is een belangrijke ontdekking over zichzelf. Veel tijd om aan alles te wennen is er niet, want haar oma krijgt een ongeluk en Joop moet op het bedrijf passen.

Altijd anders was een boek dat me op eerste plaats niet meteen aansprak om het verhaal. Hoewel ik een voorstander ben van diversiteit in hoofdpersonages, vind ik niet dat er extra veel aandacht aan de geaardheid van een personage hoeft te liggen. Ik vind dat extra focus er juist voor kan zorgen dat iemand weer als anders wordt ervaren. Toch was er ook iets mij wat wel benieuwd wat naar de uitwerking van de romantiek, dus besloot ik het toch maar te gaan lezen.

Het boek begint met een spannende proloog. Huh, spanning? Dat had ik niet verwacht. En eerlijk? Ik vind die proloog geen sterke keuze. Het is namelijk absoluut niet iets waar het boek om draait. Het is een heftige gebeurtenis, ja, maar het voegt relatief weinig toe aan het geheel. Ik denk zelfs dat de proloog lezers op het verkeerde been kan zetten. Altijd anders is namelijk helemaal geen spannend verhaal. Het is een verhaal over het hebben van een eerste liefde, meer niet. Meer heeft het verhaal op zich niet nodig, maar ga dan alsjeblieft niet met een spannende proloog pronken. Niet als het verhaal zelf zo soft is. Is die proloog er om mensen te lokken? Ze te binden aan de personages? Ik snap het niet.

Gedurende het lezen van dit 200 pagina tellend verhaal heb ik mezelf een aantal keer gemaild over dingen die me opvielen. Dit begon al heel snel, omdat Joop (een meisje) een vrij ingewikkelde familiesituatie heeft. Niet alleen wordt de hoofdpersoon verliefd op een meisje, nee, haar ouders zijn ook beiden homoseksueel. Dat vond ik nou net teveel van het goede. Daarnaast komt Joop wel heel gemakkelijk mensen tegen die ook een oogje op hetzelfde geslacht hebben. Vermoedelijk probeert de schrijfster aan te geven dat het heel gewoon is, maar er voor uitkomen gebeurde hier wel heel makkelijk. Liever had ik echte worstelingen bij Joop gezien, zodat jongeren zich echt konden inleven in haar situatie. Hoe ga je er immers mee om als je homoseksueel blijkt te zijn? Dit komt nu amper naar voren en dat vind ik zonde.

In Altijd anders wordt veel teruggekoppeld naar het verleden. Achteraf las ik dat dit boek eigenlijk een derde deel van een serie is. Zonde, want dat terugkijken stoorde me enorm. Het maakte het verhaal onnodig ingewikkeld. Het voelde daarnaast ontzettend irrelevant voor het verhaal. Achteraf denk ik; oh, ja, oké. Maar tijdens het lezen – als je niets weet van voorgaande delen – vroeg ik me voortdurend af waarom ik op bepaalde situaties in het verleden gewezen moest worden.

Het zal dan ook niet als een verrassing komen dat ik er behoorlijk veel moeite mee had om in het verhaal te komen. Naast de aparte namen (Joop, Oot, Juul) – waar op zich wel mee te leven is – en de ingewikkelde familiesituaties, vond ik ook dat er behoorlijk veel informatie op mijn bord werd gedumpt. Informatie die ik niet heel erg nodig had. Daarnaast voelde Joop helemaal niet als een 15-jarige. Ze gedroeg zich veel ouder en voelde voor mij ontzettend afstandelijk. De combinatie van dit alles gaf me het gevoel dat er elementen in het verhaal zaten die zo random waren, dat ze er puur en alleen waren om toevalligheden of motieven op te vangen.

Op den duur wist ik wel echt in het verhaal te komen en vond ik het lekker vlot lezen, maar op de helft had ik eigenlijk het gevoel dat het belangrijkste stuk van het verhaal al gedaan was. En toen kwam er nog een stuk.. Tja. Je hebt dus een stuk voor de situatie in de proloog en een stuk erna, maar eigenlijk zijn het allebei erg vlakke stukken zonder climax.

Altijd anders was voor mij een net-niet boek. Ik vond bepaalde elementen goed en netjes neergezet (zoals de daadwerkelijke intieme stukken), maar andere stukken vond ik onnodig lastig. Dit kwam de leesbeleving niet ten goede, terwijl het eigenlijk helemaal geen slecht boek is. Van mij mocht de zoektocht naar Joop’s ware gevoelens wel wat dieper uitgewerkt worden en wat meer hobbels hebben. Ik denk dat Joop’s emotie dan sterker uitgewerkt zou zijn en er meer balans in het verhaal zou zitten. In ieder geval voor mij.