Aartsrivaal (Renegades #2) – Marissa Meyer

Aartsrivaal door Marissa Meyer
Ook door deze auteur: Cinder
Serie: Renegades #2
Andere boeken in deze serie: Alter ego
Uitgever: Blossom Books | December 2018
Genres: Young Adult, Sciencefiction
Aantal pagina's: 456
ISBN: 9789463491167
Uitgave: Hardcover
Goodreads

Samen zouden ze de wereld kunnen redden. Maar ze zijn elkaars grootste nachtmerrie.

Het dubbelleven van Nova wordt steeds ingewikkelder. Als Insomnia hoort ze bij de Rebellen, de geliefde groep superhelden die heerst over Gatlon City. Maar als Nachtmerrie hoort ze bij de Anarchisten, de groep superschurken die vastbesloten is de Rebellen te vernietigen. Als Nova begint ze steeds meer te voelen voor Adrian, ondanks dat hij de zoon is van haar gezworen vijanden.

De lijn tussen goed en kwaad wordt dankzij toenemende criminaliteit, geheime wapens en conflicterende missies steeds onduidelijker. Nova en Adrian weten maar één ding zeker: dat te veel macht het einde kan betekenen voor hun stad en de wereld zoals ze die kennen.

Ik ben dol op superhelden. Ik ben verslaafd aan de Marvel films, schrijf zelf over superhelden en dagdroom meer dan eens over mijn eigen superkrachten. Ik keek dan ook enorm uit naar het vervolg op Alterego, Aartsrivaal. Ik was heel benieuwd of ik net zo meegesleept zou worden als het eerste deel.

Nova heeft een ingewikkeld dubbelleven. Aan de ene kant is ze trouw aan de Anarchisten, aan haar oom en aan de andere kant begint ze zich ook wel op haar plek te voelen bij de Rebellen, wat vooral komt door Adrian. Adrian voelt op zijn plaats steeds meer voor Nova. Ze weten echter niet van elkaar dat ze elkaars grote tegenstanders zijn. Beiden lopen rond met grote geheimen: hoelang weten ze deze nog voor zich te houden? Vooral als er nieuwe wapens worden ontwikkeld en er slachtoffers beginnen te vallen, begint de lijn tussen goed en kwaad wel erg vaag te worden…

Ik heb – voor mijn doen – behoorlijk lang over dit boek gedaan. Het duurde even voor ik er in kwam, omdat het aardig last heeft van het tussenboeksyndroom. Dat wil zeggen dat er relatief weinig actie inzit en de focus vooral ligt op de ontwikkeling van de personages. Aan de ene kant is het jammer dat de serie veel minder vaart krijgt (het zouden oorspronkelijk maar twee boeken worden), maar aan de andere kant ontstaat er hierdoor veel meer mogelijkheid om het belangrijkste thema uit het hele boek uit te werken.

Dit boek gaat niet om de romantiek of om het redden van de mensheid: het gaat ervoer dat er zelden een puur goed en een puur slecht is. Er is een gigantisch grijs gebied en als team A denkt het juiste te doen, zal team B het juist een slechte actie vinden. Adrian en Nova leren dat hun teams niet altijd de juiste beslissingen nemen of de juiste motieven. Dit vond ik heel sterk uitgewerkt.

Ik kan me echter voorstellen dat wanneer je dat niet zo belangrijk vindt en vooral verwacht had net zo veel spanning en sensatie als in het eerste boek tegen te komen, dat Aartsrivaal misschien wat saai over kan komen. Het is pas aan het einde dat het boek echt spannend begint te worden (gaan ze elkaars dubbelrol ontdekken?). Ik vond het einde heerlijk. Ik baalde ook, want nu moet ik weer wachten.

Marissa Meyer heeft me compleet in deze wereld weten te trekken. Ik geniet van de dubbelrollen die de personages spelen en hoe ze – op hun eigen manier – kritischer beginnen te worden op hun eigen mensen. Er worden nieuwe dingen ontdekt, zonder dat het ongeloofwaardig wordt, en die maken de wereld alleen maar realistischer. Ik wil meer!

Aartsrivaal bespreekt de eeuwenoude strijd tussen goed en kwaad, en alles wat daar maar tussen kan liggen.

Het is waar dat Aartsrivaal behoorlijk last heeft van het ’typische tussenboek’ gebeuren. De plot is vrij minimaal en er worden vooral nieuwe dingen opgebouwd voor het vervolg. Toch heb ik me enorm met het boek vermaakt en heb ik genoten van alle grijze gebieden waarin alle superhelden zich bewegen.