The Way of Shadows (Night Angel #1) – Brent Weeks

The way of shadows door Brent Weeks
Serie: Night Angel #1
Uitgever: Orbit | Oktober 2008
Genres: Fantasy
Aantal pagina's: 645
ISBN: 9780316033671
Uitgave: Paperback
Goodreads

From New York Times Bestselling author Brent Weeks...
For Durzo Blint, assassination is an art-and he is the city's most accomplished artist.

For Azoth, survival is precarious. Something you never take for granted. As a guild rat, he's grown up in the slums, and learned to judge people quickly - and to take risks. Risks like apprenticing himself to Durzo Blint.

But to be accepted, Azoth must turn his back on his old life and embrace a new identity and name. As Kylar Stern, he must learn to navigate the assassins' world of dangerous politics and strange magics - and cultivate a flair for death.

Ik heb een aantal boeken al jaren in mijn kast staan. Zo lang, dat ik mezelf bijna ga afvragen of het geen miskopen waren en ik de ruimte niet beter kan gebruiken voor iets wat ik wel wil lezen. Maar al snel bedenk ik me dat ik die boeken niet voor niets heb aangeschaft en dat ik juist de ruimte heb om dit soort boeken nu wél te gaan lezen. En dus nam ik The Way of Shadows mee op vakantie.

Azoth leeft op straat en doet zijn best om zijn vrienden te beschermen tegen de tirannie van Rat, hun ‘baas’. Door zijn leven in de goot is hij heel goed in staat om mensen snel te beoordelen en de nodige risico’s te nemen. Dit leidt hem naar de armen van Durzo Blint, een sluipmoordenaar, die besluit de jongen op te leiden, mits hij alles achterlaat waar hij ooit om heb gegeven. In zijn nieuwe identiteit als Kylar Stern, moet hij leren hoe het is om als sluipmoordenaar te leven, hoe hij magie onder de knie krijgt en hoe hij niet verstrikt gaat in het gevaarlijke politieke web. Een leven als moordenaar is niet zonder gevaar.

Het duurde een tijdje voor ik dit boek uit had. Het is fantasy met behoorlijk heftige thema’s, dus af en toe had ik echt een pauze nodig. Het begint al vrij heftig: Azoth leeft in verschrikkelijk omstandigheden en moet nare dingen doen om genoeg op te brengen om voor zichzelf en zijn vrienden te zorgen. Hij ziet geen andere keuze dan bij Blint in opleiding te gaan, ook al moet hij daarvoor afscheid nemen van zijn vrienden. Zolang zij maar veilig zijn, doet hij alles voor ze. Hij neemt hierin de nodige risico’s en dat vond ik erg sterk overkomen. Het maakte van Azoth (Kylar) geen special snowflake die opeens alles kan. Het duurt even en in de tussentijd moet iedereen lijden.

Op sommige vlakken is The Way of Shadows een typisch fantasyverhaal waarin een gewone jongen een mentor ontmoet die hem alles leert. De jongen blijkt bijzonder te zijn en moet een last dragen. Dit boek wijkt daar niet van af, maar las toch erg lekker weg. Soms vond ik hem misschien net té gruwelijk, maar aan de andere kant: dit is geen YA en deze zaken gebeuren vaker in ‘volwassen’ fantasy. Daarnaast heeft het ook allemaal een doel, dus dan vind ik het prima.

Om het plot zijn vaart te laten houden – wat een erg goede keuze is – maakt het Way of the shadows een aantal tijdsprongen. Hierdoor blijf je niet tot in de eeuwigheid hangen in trainingen en tienerproblemen, maar gebeurt er tenminste nog eens wat. De personages passen – ondanks de vrij standaard keuzes – goed bij het verhaal en de schrijver weet mij geboeid te houden.

De gruwelijkheden in The way of Shadows hadden allemaal een doel. Leuk was het niet, wel nodig.

Al met al heb ik me prima vermaakt met The way of Shadows, het eerste deel van de Night Angel trilogie. Het is niet heel bijzonder, maar leuk genoeg om de rest ooit eens op te willen pakken. Toch ben ik aan de andere kant ook wel weer bang dat ik lang ga wachten tot ik het vervolg oppak. Ben je een echte fantasylezer? Dan vind je dit boek vast fantastisch!