19 keer Katherine | maart 2007 Aantal pagina's: 308
ISBN: 9789056378974
Uitgave: Paperback
Goodreads
De ochtend nadat erkend wonderkind Colin Singleton zijn highschooldiploma had ontvangen en voor de negentiende keer was gedumpt door een meisje dat Katherine heette, ging hij in bad. Terwijl de hilarische en onverwachte situaties elkaar opvolgen vertelt de schrijver een ontroerend verhaal van een bijzondere vriendschap.
John Green heeft me al een aantal malen weten te verrassen met zijn humoristische en sarcastische manier van schrijven, dus toen ik ook dit boek zag staan in de bibliotheek, ging het meteen met me mee naar huis. Ik las 19 keer Katherine in een retourtje Best – Den Haag uit dankzij de vlotte schrijfstijl, maar wist meteen dat dit boek niet tot mijn favo’s van Green zou behoren.
Waar ik in zijn andere boeken heel erg goed mee kon leven met de personages, die stuk voor stuk om aandacht schreeuwden, vond ik het in dit boek vrij oppervlakkig. De humor was net iets minder gevat en de plot vond ik minder sterk als bijvoorbeeld bij Looking for Alaska of The Fault in Our Stars, beide boeken die me tot tranen toe geroerd hebben.
Wat ik wel erg tof vind is hoe Green elk hoofdpersoon een vreemde eigenaardigheid geeft en dit op een bepaalde manier kenbaar maakt. De voetnoten bij de tekst vond ik dan ook erg leuk gevonden en ik heb ze allemaal met veel plezier gelezen. Het gaf het boek net dat ene stukje meer waardoor het anders is dan andere boeken.
Het verhaal op zich is niet slecht, maar het is naar mijn mening gewoon niet zo pakkend als zijn andere boeken. Wel heb ik me erg vermaakt en ben ik blij dat ik in een paar maanden tijd een groot deel van Green’s ouevre heb kunnen lezen. Hij benaderd de Amerikaanse jongerencultuur op een unieke manier wat hun cynische blik op de wereld perfect verwoord. 19 keer Katherine is dan misschien niet het meest spannende of diepgaande boek van zijn hand, het is en blijft leuk en een aanrader voor iedereen die Green fantastisch vind. Er zitten echt hele goede elementen in en de schrijfstijl is zoals ik van hem gewend ben. Daarom krijgt dit boek van mij drie sterren, omdat het goed was, maar niet zo goed als de rest van zijn werk.
Ik ben het wel met je eens, vond dit boek een beetje tegenvallen na al zijn andere geweldige boeken. Maar die zijn ook zó goed, misschien zijn we een beetje verwend ^^
Verwend zijn is ook geen straf… Haha
Ik heb hem zelf in het Engels gelezen en er zit één hilarisch moment in, omdat in het Engelse boek Colin Nederlands kan :’D. Voor de rest is het plot inderdaad niet echt heel super, maar het is wel een leuk boek om tussendoor even te lezen 🙂
Volgens mij heeft Lilian verteld welk woord dat is. In het Nederlandse boek kan hij Duits… Maar het is veel logischer dat hij Nederlands kan, omdat Green in Nederland heeft gewoond. En hilarischer, want Nederlands.
Ik hoor dit dus wel vaker over dit boek en ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe ik dat zelf ga ervaren. Maar tot nu toe ben ik er nog niet aan toegekomen.
Ik ben benieuwd wat je er van gaat vinden. 🙂
Ik heb dit boek al vaak willen lezen, ik vind de Engelse titel An Abudance of Katherines echt heel leuk…
Ik vind de Engelse titel ook echt een stuk leuker!
Ik vind dit toch wel een goed boek. Ik heb de andere boeken van John Green niet gelezen, maar ik vind het een mooi verhaal. De vriendschap die Colin, Hassan en Lindsey delen is prachtig. De inzet van Hollis voor de fabriek is indrukwekkend. In het begin las het boek niet gemakkelijk maar naarmate ik vorderde ging het vlotjes. Ik vind het een aanrader.
Aaah fijn, ik vond het al zo gek dat ik er niet doorheen kwam.
Maar toch heeft het boek iets, waardoor je nieuwsgierig blijft. Dus ik wil hem nog wel een keer proberen te lezen. 🙂 Maar fijn dus om te lezen dat ik niet de enige ben.