Als je Supernerd hebt gelezen, weet je dat Dungeons & Dragons (D&D) een grote rol in mijn leven speelt. Ik speel het al sinds ik op de kunstacademie zat en – nu we op school zelfs een D&D-club hebben – grap ik vaak tegen leerlingen dat ik al langer speel dan ze bestaan. Dan moeten ze altijd een beetje lachen.
Een jaar of 15 geleden ben ik zelf begonnen met een groepje op school. 4E speelden we toen. Een editie die gigantisch geflopt is. Daarna speelde ik jarenlang 3.5 en ook eventjes Pathfinder, maar nu zijn we een jaar of 3 a 4 over op 5e. Maar wel de 2014 editie, want nieuwe dingen zijn eng. Haha.
Het afgelopen jaar heb ik heel veel gespeeld. Waar het voorheen eens in de twee weken was, is dat nu vaker en wordt er dagelijks wel iets D&D gerelateerd besproken in onze groepsapp. Zo is een oneshot uitgelopen tot een campaign, heb ik zelf wat oneshots als DM gedraaid (en me laten overhalen er een campaign van te maken), speel ik Buldar’s Gate 3, ben ik mini’s gaan schilderen en heb ik voor mijn twee belangrijkste karakters ware plakboeken gemaakt. De groep waar ik mee speel is actief en we zijn allemaal enorm goed bevriend geraakt. En dat vind ik heel erg fijn en waardevol. Zo vierden we vorig jaar derde kerstdag samen, doen we dat dit jaar waarschijnlijk opnieuw, onze kinderen spelen met elkaar en we spreken ook geregeld af naast het D&D’en. Superleuk en gezellig.
In januari gaan we twee weekenden weg. Een keer met familie, waar we – jawel – D&D gaan spelen (mijn mini ligt al klaar!) en twee weken later gaan we met onze D&D-groep naar een huisje die we hebben omgedoopt tot de ‘moody inn’.
Het scheelt dat we allemaal ongeveer even oud zijn en in dezelfde levensfases zitten. We delen een passie en hebben meer overeenkomende interesses. En daarom klikt het supergoed. In het spel kunnen we onze fantasie kwijt, we houden ons bezig met verhalen en de ontwikkeling van onze personages. Iedereen is invested.
Maar waarom heeft dit spel me dan zo in z’n greep?
Een antwoord daarop vinden vind ik lastig. Misschien het samen een verhaal maken. Misschien de gezelligheid van vrienden aan tafel. Misschien de drama en de spanning. Misschien de creativiteit die bij alles komt kijken. En misschien is het antwoord wel: al het bovenstaande.
Het is zo waardevol voor me omdat deze vriendschappen me dierbaar zijn. De hoeveelheid bullshit die we met elkaar delen slaat nergens op, en tegelijkertijd slaat het alles. We zijn gewoon een stelletje (introverte) nerds die elkaar hebben gevonden in een spel dat zich voornamelijk afspeelt in de verbeelding. En van mij mag dit nog een hele tijd zo doorgaan.
Geef een reactie