Thaïs Allard is er eindelijk in geslaagd de magie die in haar verborgen zit te bevrijden, maar ze is bang om haar krachten te gebruiken op de manier die de coven van haar verlangt. Waarom ziet niemand in dat ze met krachten spelen die ver boven hun macht gaan?
Clio Martin heeft inmiddels geaccepteerd dat ze een tweelingzus heeft, hoewel ze elke dag weer voelt hoe verschillende ze eigenlijk zijn. Waarom ziet Thaïs niet in wat voor een geweldige kans hen wordt geboden als ze nu krachten bundelen?
Ik ben verslaafd aan de magische verhalen van Cate Tiernan. Ik besloot dan ook vrij snel om ook Een veer van steen te gaan lezen, dit is het derde deel van de Vuurbaken serie. En hoewel ik deze serie minder verslavend vind dan de Wicca-reeks, vermaakte ik me nog steeds enorm bij deze magische boeken.
In dit derde deel spelen de meiden – die eindelijk elkaar hebben gevonden – met hun nieuwe krachten. Ze zijn enorm krachtig en weten niet altijd goed wat ze er nou mee aan moeten. Taïs twijfelt, Clio twijfelt. En dat past wel. Tevens maken de meiden vanalles mee; een slang, een brand. Iemand heeft het nog steeds op hen gemunt. Maar wie? En willen ze wel echt onsterfelijk worden?
Ik weet nog dat ik dit boek als tiener probeerde te lezen (zonder deel 1 en 2 gelezen te hebben) omdat ik dol was op alles wat met wicca te maken had. Maar ik snapte er natuurlijk helemaal niks van en het onsterfelijkheidsgebeuren vond ik echt heel erg tenenkrommend. Ik vond dat zo’n onrealistisch stuk.. En totaal niet passen bij wicca en andere natuurreligies. Nog steeds stoorde ik me daar aan. Want onsterfelijkheid vind ik helemaal niet passen bij een religie die elk jaar stilstaat bij de cirkel van het leven! Toch heb ik wel kunnen genieten van het boek.
Het leest lekker weg en is weer helemaal de stijl zoals we van Cate Tiernan gewend zijn; vermakelijk, vol magie en vol herkenbare plaatsen en situaties. Ik vloog door het boek heen en kreeg het gevoel de twee meiden nog beter te leren kennen. Ik vind het erg leuk dat ze hun eigen ding bleven behouden. Ik was namelijk al vanaf het begin van de serie enorm bang dat het echt zo’n plakverhaal zou worden, waarbij beide meiden niks meer los van elkaar zouden doen. Dit is niet het geval. In Een veer van steen ondernemen de meiden genoeg zelf. Wel twijfel ik nog steeds over de grote hoeveelheid personages.
Een veer van steen is een leuk boekje over magie, maar ik vind persoonlijk de wicca-reeks beter. Wel vind ik het een plus dat dit een korte serie is, waarbij alle titels van de boeken verband hebben met de elementen van de cirkel. Het verhaal is duidelijk, zonder al te veel zijplotten en met een lekkere vaart; prima geschikt voor lezende tieners.
Een veer van steen zit vol magie uit New Orleans en vol gevaren van alle kanten.
Geef een reactie