The binding door Bridget Collins Uitgever: Harper Collins | Januari 2020
Genres: Historische fictie
Aantal pagina's: 438
ISBN: 9780008272142
Uitgave: Paperback
Goodreads
Books are dangerous things in Collins's alternate universe, a place vaguely reminiscent of 19th-century England. It's a world in which people visit book binders to rid themselves of painful or treacherous memories. Once their stories have been told and are bound between the pages of a book, the slate is wiped clean and their memories lose the power to hurt or haunt them. After having suffered some sort of mental collapse and no longer able to keep up with his farm chores, Emmett Farmer is sent to the workshop of one such binder to live and work as her apprentice. Leaving behind home and family, Emmett slowly regains his health while learning the binding trade. He is forbidden to enter the locked room where books are stored, so he spends many months marbling end pages, tooling leather book covers, and gilding edges. But his curiosity is piqued by the people who come and go from the inner sanctum, and the arrival of the lordly Lucian Darnay, with whom he senses a connection, changes everything.
The Binding (de boekbinder) stond al een tijdje op mijn TBR. Ik wilde het boek graag lezen want het klonk echt fantastisch: boeken maken waarin menselijke herinneringen zaten. Wauw. Dat kon niet anders dan genieten worden, toch?
Boerenjongen Emmeth is van simpele komaf, maar blijkt een talent te hebben voor het boekbinder. Onder de vleugel van een mentor leert hij hoe hij herinneringen van mensen vast kan zetten in een boek. Maar dan vindt hij in de kluis van zijn mentor een boek met zijn naam erop.
Het concept klonk fantastisch: (traumatische)herinneringen verwerken door ze in een boek te stoppen. The binding klonk dan ook veelbelovend, ook al moest ik er even inkomen. Daarna leek het opeens of ik een compleet ander boek aan het lezen was. Het concept was nog wel aanwezig, maar leek opeens een stuk minder belangrijk. En dat vond ik eerlijk gezegd tegenvallen. Want het was juist het concept waarom ik het boek wilde lezen.
Nadat we het boek bespraken met de leesbeesten, merkte ik dat ik dit boek echt op het verkeerde moment heb gelezen en realiseerde ik me dat ik echt een beetje teleurgesteld was. Geloof me, ik begon echt vol goede moed, want ik hou enorm van magisch realisme en de schrijfstijl was prachtig. Maar ja, dat verhaal dus.
Het boek is opgedeeld in drie delen. Deel 1 verliep ik zonder kleerscheuren: ik zat er lekker in en vond het boeiend. En toen kwam deel 2 en was ik mijn concentratie kwijt en verloor ik uiteindelijk ook het verhaal. Meer dan eens had ik geen idee meer waar we waren en waar we heen gingen en had ik last van een dip. Het is dat ik hem uit wilde lezen voor de leesclub, anders had ik hem misschien wel aan de kant gelegd.
Het idee is betoverend, maar uiteindelijk neemt het verhaal een romantische richting die ik 1. heel voorspelbaar vond en 2. echt de overhand nam, waardoor voor mij het betoverende element waardoor ik het verhaal wilde gaan lezen uit het oog verloor.
Ik had meer van The Binding verwacht. Het verhaal wist me – ondanks de soms heftige en emotionele stukken – onvoldoende te raken. Het boekbinden bleek minder groots te zijn dan verwacht en dat was nou net waardoor ik het boek wilde lezen.
The binding was te rommelig voor mij. Opeens merkte ik dat er gewisseld was van POV en toen wist ik het: mijn grip op dit boek ben ik verloren. Jammer, maar helaas.
Er zaten een aantal elementen in – vooral alles wat met de boeken te maken had – die ik interessant vond. De relatie vond ik oke, maar ik had er graag minder focus op gezien.
Geef een reactie