Silent to the bone – E.L. Koningsburg

Silent to the bone | 2008
Aantal pagina's: 182
ISBN: 9789047701323
Uitgave: Paperback
Goodreads

Woensdag 25 november, om 14:43 belt Branwell Zamborska het alarmnummer 911. Maar hij kan niets zeggen. Wat is er gebeurd waardoor hij zijn spraakvermogen is kwijtgeraakt?

Het enige dat iedereen weet, is dat baby Nikki - Branwells halfzusje - in coma is geraakt. De Engelse au pair beweest dat Brannwell de baby heeft laten vallen en door elkaar heeft geschud. De zwijgende Branwell wordt afgevoerd naar een jeugddententiecentrum tot besloten wordt wat er met hem moet gebeuren.
Connor Kane is Branwells beste vriend. Al delen ze jaren hun eigen humor, ook Connor krijgt Branwell niet aan de praat. Toch vindt hij een manier om met hem te kunnen communiceren. Op aanwijzingen van Branwell, en met de hulp van zijn oudere halfzus, gaat Connor op zoek naar de waarheid.
Zijn zoektocht is onthullend, niet alleen voor Branwells zaak, maar ook voor Connors eigen leven.

Silent to the bone was een van de vijf boeken die er in mijn YA grabbag van uitgeverij Lemniscaat zaten. Het was een vrij dun boekje, dus ik wist zeker dat ik er zo doorheen zou zijn, maar toch sprak de achterkant me eigenlijk niet zo aan. Het idee vond ik wel aardig, maar als een boek maar 180 pagina’s telt, dan weet ik nooit zo goed of ik een diepgaand verhaal kan verwachten.

Het boek begin met een melding aan de alarmcentrale, waardoor je als lezer meteen weet dat er wat aan de hand is en dat dit hetgeen is wat opgelost moet worden. Tot zover had ik nog zoiets van: ok, prima.. Kom maar op.. Maar vanaf daar voelde ik me echt als een roeier met maar één peddel. Het verhaal wordt opgedeeld in ‘dag 1, 2, 3’ etc., wat echt nul toegevoegde waarde heeft, en het verhaal wordt verteld vanuit het beste vriendje van Bran. Je hoeft dus niet te verwachten dat je de pijn en de emoties van de onbegrepen tiener gaat voelen, je bekijkt alles netjes van een afstandje. Als een verveelde geest zweef je achter de jongen aan (waarvan ik de naam zelfs nu al ben vergeten, ai!) die het allemaal wel even op gaat lossen. Met de hulp van zijn zus Margaret dan.

Omdat je het verhaal echt als buitenstaander leest (ondanks het ik-perspectief), vond ik het behoorlijk oppervlakkig. Het lukte me niet in de diepte te duiken en ik miste echt de stem (haha, flauw) van Bran. Ik wilde zijn gedachten ervaren, niet die van zijn beste vriendje. Daarbij was het verhaal veel te kort om echte spanning in te brengen. Ik vond het allemaal vrij rechttoe recht aan zonder enig moment waarvan ik dacht; oh, nu gaat het fout. Jammer!

Wat me ook ontzettend stoorde is de leeftijd van de personages. 13! Ze gedragen en spreken als minstens 15 of 16 jarige, maar dan met af en toe een beetje de kinderlijke onschuld van een 8 jarige er door vermengd. Brengt het gemiddelde wel mooi op 12, ofzoiets. Maar nee.. Het klopte voor mijn gevoel gewoon niet. Er misten echt heel wat elementen om het realistisch te maken.

Helaas heeft Koningsburg voor mij de plank volledig misgeslagen. Ik heb me niet vermaakt tijdens het lezen en was eigenlijk blij toen ik het boek uit had, en de rit er op zat. Op goodreads gaf ik aan het boek toch 2,5 ster te geven, maar na een nachtje geslapen te hebben, vind ik het toch maar twee sterren waard. Want oh, wat vond ik Silent to the bone tegenvallen.

Toch wil ik afsluiten met een positieve noot. Wat ik namelijk wel erg goed uitgewerkt vind is de verschillen tussen Brits-Engels en Amerikaans-Engels. Er komen echt woorden langs waarbij het verschil wordt gegeven en het feit dat ze er nog netjes in het Engels staan, vind ik een goede vertaalactie. Ook vond ik Margaret een leuk personage om over te lezen. Ik mag haar initiatiefnemende houding wel!

Al met al niet mijn kopje thee. Helaas.

Let op, het boek is alleen nog maar in het Engels te verkrijgen.