Samensmelting – Veronica Roth (Divergent #3)

Wat als je hele wereld een leugen was?
Wat als een enkele keuze alles veranderde?
Wat als liefde en loyaliteit je dingen liet doen die je nooit verwacht had?

Veronica Roth’s Divergent-trilogie begon met Inwijding en Opstand. Het explosieve slot Divergent 3 – Samensmelting onthult de geheimen van de dystopische wereld.

Koop dit boek op bol.com

Trillend kruip ik naar mijn laptop, terwijl ik Samensmelting achter me aansleep. Niet wetend of ik hem nou door de kamer moet smijten of als een klein kind in mijn armen moet sluiten. Wel weet ik dat ik het liefst wil huilen. HEEL. Hard. Wil. Huilen. Niet perse van verdriet, maar ook vanwege kwaadheid, frustratie en oneerlijkheid.

Ik zeg het maar: ik wist het al. Al die tijd. En toch probeer je jezelf dan voor te houden dat het niet zo zal zijn. Dat je het wel aan kunt, want je weet het al. Geen verrassing meer. Maar toch. KLATS BOEM. Vrachtwagen van shock, volop in je face. En dat terwijl ik de manier waarop nog zwaar vond tegenvallen ook.

Ik weet niet zo goed wat ik nu moet denken. Het is zo anders dan de vorige boeken, al past het er wel goed bij hoor! Het is gewoon dat gevoel van.. het is nu klaar. God, wat ben ik toch een emotionele zak zout. Een beetje dom van mij om het boek uit te lezen terwijl je nog bergen huiswerk hebt. Ik denk dat ik zo maar eerst de muziek op volume 300 zet en mee ga bleren met de muziek (sorry buren!) om in ieder geval even die emotie kwijt te raken.

Dat maakt het boek weer goed, als het emoties oproept. Zowel negatief als positief. Ik vind het sterk als een schrijver dat weet te bewerkstelligen. Nu heb ik niet zo hard zitten janken als bij Harry Potter, maar het komt in de buurt hoor.

Het wisselende perspectief tussen Four (Tobias) en Tris vond ik een goede toevoeging aan het verhaal hebben omdat het qua afronding ook heel erg mooi uitkomt. Het algehele verhaal vind ik goed afgewerkt en alle vragen worden beantwoord. Nee, ik vind de manier waarop het ingevuld is niet leuk, maar het past zo. Het hoort zo. En Veronica Roth is een zelf een Dauntless powergirl die datgeen aandurft wat maar weinig mensen durven. Klasse hoor. De epiloog rond alles af en nu klopt het. Het verhaal is af. Klaar. Huilie huilie.

Voor mij blijft het eerste boek mijn favoriet, maar toch ben ik over het algemeen wel tevreden met Samensmelting. De keuze van Veronica om het niet een obvious oplossing te laten zijn (die de titel samensmelting wel suggereert) vind ik juist extra goed werken.

Wat ik ook extra prettig vind is dat er heel subtiel herhalingen plaatsvinden die het ook voor eigenwijze mensen zoals moi, mogelijk maken alles uit de vorige boeken te herinneren, zonder dat je ze perse moet herlezen. Dat vind ik zelf een grote plus, want met mijn TBR stapel is dat haast onmogelijk.

Al met al is de gehele trilogie een dikke vette aanrader die je omver zal blazen. Dus ben je nog niet begonnen, dan raad ik je aan heel snel naar de winkel te gaan om het boek aan te schaffen, zo net nog voor de film uitkomt! Want man, die gaat geweldig worden!

Zo, en nu ga ik mijn boek maar eens met mijn trillende handjes naast z’n zusjes zetten… En ergens vind ik het wel jammer dat er op dit deel ‘divergent 3’ staat, want dat staat niet op mijn andere delen. Maar daar zal ik dit keer maar niet over zeuren.