Natuurlijk had ik veel liever willen vertellen over de grootse plannen die onze coven voor dit jaarfeest heeft. Feit is alleen dat we nog steeds niet samen kunnen komen. Zo ontzettend jammer, want als ik iets mooi vind ik het om de jaarfeesten samen te vieren.
Maar helaas.
Dus vier ik hem weer thuis. Waar ik stil zal staan bij de verandering van het seizoen. We voelen de lente al even in de lucht hangen en vandaag zijn dag en nacht weer even lang.
Ostara voelt voor mij ook echt altijd als een lentefeest. Vol symbolen die ook passen bij het Paasfeest, wat het een van de makkelijkste feesten maakt om bijpassende versieringen te vinden. Toch heb ik geen enorme behoefte om het hele huis te versieren. Ik wil het ingetogen houden en subtiel. Iets eten met eieren en gele en witte kaarsen branden, verse bloemen naar binnen halen. Op de middelbare deelde ik chocolade eitjes uit.
En nu weet ik het even niet. Ik denk dat ik het klein hou. Ik heb nog potjes met kruiden die ik wil zaaien, denk na over mijn eten en zal wat gaan opruimen. En lekker naar buiten natuurlijk: samen met Lily op zoek naar bloemen en nesten.
Ostara is een feest van vruchtbaarheid, van groei, van een nieuwe vruchtbare periode. Zelf kijk ik er vooral naar uit om dit weer met anderen te kunnen vieren. Samen de magie te voelen, de subtiele wisseling van het jaarwiel en verbonden te zijn met alles en iedereen. Hopelijk komt die kans snel weer!
Geef een reactie