Ik denk dat ik voor velen spreek als ik zeg dat Twilight een van dé boeken is waar hun young adult avontuur mee is begonnen. Zelf herinner ik me nog goed hoe ik met deze serie in aanraking kwam, dus ik word een beetje nostalgisch als ik er aan terugdenk!
De Nederlandse vertaling verscheen in 2005 of 2006 geloof ik, dus ik was 15 of 16 toen ik het boek in handen kreeg via de bibliotheek. Er waren toen amper boeken voor jongeren, dus na de c-boeken was ik eeuwen op zoek naar iets wat mij aan zou kunnen spreken. Op den duur kwam er wel een soort kast voor jongeren, maar een groot deel van deze boeken viel haast van ellende uit elkaar.
Mijn vriendinnetjes en ik kwamen geregeld in de bibliotheek en het was ook een van die meiden die me Twilight aanraadde. Want, zo zei ze, er kon wel eens een vervolg komen én het was echt geschreven voor onze leeftijd.
En dat laatste, daar hield ik van.
Op de forums waar ik op dat moment zat, was de serie ook echt een ding, vooral toen de films kwamen. Ik vond het wel aardig, al vond ik Bella suf en Edward best wel een creep. Jaren later herlas ik de omgedraaide versie en die vond ik beter, vooral door het einde.
Nu besloot ik het boek weer te herlezen, voor zowel een leesclub als een swap.
Aan de ene kant voelde het super nostalgisch. Ik kon me meteen voorstellen dat we hier vroeger helemaal wild van werden. Gevaarlijk, spannend, bovennatuurlijk en vooral echt iets voor tieners. Toen had ik echter nog niet helemaal door hoe problematisch alles is.
Ten eerste heeft Bella echt nul persoonlijkheid en ook geen hobby’s. Ja, lezen – waar ik vroeger blij mee was – maar dan wel alleen echte klassiekers. Daarnaast is ze eigenlijk mega arrogant: ze neemt vanalles aan van anderen, alle jongens zijn meteen verliefd op d’r en ze behandeld alle mensen als vuil. En laten we het niet hebben over het feit dat ze meteen zo veel van Edward houdt…
Edward is next level verontrustend. Een seksueel gefrustreerde tiener van meer dan 100 jaar oud. Ik ben benieuwd naar Midnight sun omdat ik wil lezen hoe bizar zijn gedachten daarin zullen zijn.
En zo waren er meer dingen die eigenlijk echt niet kunnen en een behoorlijk schadelijk kunnen zijn voor tieners. De enige echte rots in de branding van deze serie is Charlie. Echt, die man krijgt te weinig credits.
En toch… toch genoot ik er wel van. Ik heb gelachen om de drama en mijn innerlijke 16-jarige kwam weer even naar boven. Want hoe slecht en dramatisch deze serie eigenlijk ook is – plot welk plot? – het heeft een blijvende stempel gedrukt op Young Adult. Zonder deze serie was Young Adult bij lange na niet zo populair geworden. Twilight maakte lezen leuk voor jongeren die niet van lezen hielden, het liet jongeren kennismaken met boeken die ook echt over jongeren gingen. Geen diepgaande verhalen, maar gewoon over een doodgewoon meisje op school.
Twilight, i hate to love you, and love to hate you.
Wat heeft Twilight voor jullie betekend?
Heb paar maanden geleden pas voor het eerst twilight gelezen. Nu met deel twee bezig. In 2005 en 2006 toen het uitkwam hele andere problemen en was ik 18 a 19 jaar. Logisch denk ik dat ik het niet echt mee gekregen heb.