Gisteren was het midzomer en was het de langste dag van het jaar. In onze maatschappij wordt dit gezien als de start van het zomerseizoen, maar eerlijk? Dit weer lijkt natuurlijk nérgens op.
De laatste tijd was druk en chaotisch, waardoor ik moeite heb om echt stil te staan bij dit jaarfeest. En misschien komt het ook wel omdat ik het zaterdag pas écht ga vieren met rituelen en een zweethut. Super spannend, maar vast heel leerzaam.
Dit is ook de tijd van het jaar waarin de levenskracht het grootst is. Alles is gepland en gezaaid en mag nu – door zonnekracht – gaan groeien tot het klaar is om te oogsten. We kunnen eigenlijk niets meer doen dan afwachten en hoeden. Dit is dan ook een goed moment in het jaar om eens stil te staan bij wat je allemaal hebt gezaaid dit jaar. Groeit het al? Of zijn de zaadjes niet ontkiemt en is het beter om er (even) geen energie meer in te steken?
Ondanks alle zonnevreugde en zonnekracht, is midzomer ook het moment waarop de duisternis wint en de nachten langzaam langer zullen worden. In de Noordse en Germaanse mythologie nemen we op dit moment afscheid van de god Baldr, die werd gedood door zijn blinde broer na een list van Loki. Baldr was de stralende jonge god en de zoon van Odin. In dit geval zou je hem kunnen zien als symbool voor de zon.
In het verhaal van Baldr wordt beloofd dat hij terug zal keren na Ragnarok en daarmee symboliseert Baldr de cyclus van wederkerig: we nemen nu langzaam afscheid van het licht, maar het zal ook weer terugkomen.
Zaterdag mag ik me hier mee bezig houden, wat ik heel interessant vind. Eerdere jaren hield ik me vooral bezig met licht en vuur en elfen. Pas nu ervaar ik dat het ook een periode van loslaten is, naast het vieren van levenskracht. Hoe bijzonder.
Ik schrijf dit op donderdag en ik hoop in de avond een tekening te maken passend bij de energie van midzomer. Op de instagrampagina van Dondermaan zal ik schrijven wat ik hierbij zag.
Geef een reactie