Meet & Greet met Julie Kagawa

Vorig weekend was Julie Kagawa in Nederland. Zij bezocht diverse locaties, waaronder boekhandel Van Piere in Eindhoven. Enkele maanden geleden had Van Piere mij al gevraagd of ik de Q&A wilde verzorgen voorafgaand aan het signeren. Natuurlijk wilde ik dat!

Een uur voordat het twee uur durende evenement begon, was ik aanwezig. We spraken door hoeveel mensen er ongeveer zouden komen, wat de beste plek voor de rij en de signeertafel was en hoe ik het aan ging pakken. Ik had maar 5 tot 10 minuten, dus ik besloot een mix te maken tussen mijn eigen vragen en die van het publiek.

Nog voor Julie aanwezig was, stond er een enorme rij in de winkel. Wauw, wat een opkomst. Om 12 uur was ook de lieve Julie gearriveerd en konden we beginnen. Ik vroeg meteen hoe ze het vond om weer in Nederland te zijn. Gelukkig, ze is ons niet zat, want ze vind het heerlijk om hier te zijn.

Vervolgens werd er door het publiek gevraagd hoe het verhaal zou zijn als Kieran een meisje was geweest. Dat vond Julie een goede vraag. Heel anders, natuurlijk. De hele dynamiek zou veranderen.

Ook vroeg iemand uit het publiek hou ze geïnspireerd blijft. Ze schrijft immers zo ontzettend veel. Julie antwoord hierop dat ze – ongeacht of ze een schrijfflow heeft of niet – ze elke dag sowieso 1000 woorden moet schrijven. Ik vind dat wel een mooi streven. Misschien maakt dit NaNoWriMo ook wat gemakkelijker, als je dit jezelf aanleert. Dit was meteen een heel goede schrijftip. Op de vraag wie haar tot schrijven heeft aangezet, antwoordde ze Terry Brooks.

Iemand vroeg ook wat Puck zijn echte naam is. Julie kon daar niet echt op antwoorden, omdat het een bestaand (fictief) personage is (Een midzomernachtsdroom) en ze hem daaruit geleend heeft. Wel hoopt ze dat ze Puck ooit eens nog zijn eigen verhaal kan laten vertellen. ‘En welke personages uit al je boeken zou je ook nog graag een eigen boek willen geven?’ vroeg ik. Jackl en Puck! Uitstekende keuzes, al zeg ik het zelf.

Vorig jaar vertelde Julie Kagawa dat zij ooit nog een boek over Kitsune’s hoopt te schrijven. Ik vroeg hoe het daar mee stond. Ze zegt het nog niet te weten of dit gaat gebeuren (het ligt ook deels aan de uitgever), maar ze hoopt het boek wel te kunnen schrijven. Maar verder is het nog geheim. Al die geheimen. Ik word er nieuwsgierig van!

Na het beantwoorden van een aantal vragen was het tijd voor de signeersessie. Die ging heel erg vlot, omdat iedereen zo veel respect voor elkaar had. Er werden foto’s gemaakt en cadeautjes gegeven. Volgens mij heeft Julie Kagawa het ook ontzettend naar d’r zin gehad. Ook ik heb (al een van de laatste) mijn boeken nog kunnen laten signeren. Julie Kagawa is zo’n ontzettend lief mens (met zulke gave t-shirts!). Ik wil Van Piere en Harper Collins dan ook heel erg bedanken dat we ook in het zuiden van haar konden genieten.