Morgen is het een jaar en een dag geleden dat onze coven samen jaarfeesten begon te vieren. Morgen is het de dag waarop we het eerste oogstfeest, Lughnasadh, weer samen gaan vieren. De dag waarop we onze bijzondere band gaan bezegelen.
Het voelt gek om nu al over Lughnasadh te schrijven, terwijl we het morgen pas gaan vieren. Toch doe ik het. Sterker nog, ik schrijf dit al eerder (23 juli) en plan de blogpost in. Dat komt omdat ik al een tijdlang bezig ben met dit jaarfeest in mijn hoofd. Niet alleen omdat we eindelijk weer samen kunnen komen, maar ook omdat ik vanalles voel bij deze naderende dag. Ik ben nog nooit zo ver van te voren al bezig geweest met een jaarfeest. Zo ben ik nu al aan het bedenken welk eten ik ons ga maken – en recepten aan het zoeken – zoek ik al spullen voor het altaar bij elkaar en ben ik al voorstellingen aan het doen hoe de avond gaat verlopen. Het is spannend en leuk en ik kijk er enorm naar uit.
Wat we precies gaan doen hou ik nog even in het midden.
Lughnasadh is het eerste oogstfeest en kondigt eigenlijk het eind van de zomer al een beetje aan. Ondanks dat we nog veel warme dagen kunnen krijgen, is de periode van het licht al op het einde: de dagen worden langzaam weer korter en de nacht weer langer. Traditioneel gezien beginnen we nu langzaam met het oogsten, voornamelijk vruchten en tarwe. Dit zijn dan ook symbolen van dit jaarfeest. Evenals zonnebloemen! Ben je wel eens in Frankrijk geweest met velden vol met reusachtige zonnebloemen? Dit zal voor mij altijd een blijvende herinnering zijn aan de vakanties in Frankrijk. En misschien ook wel aan de zomer zelf. Helaas zijn mijn eigen zonnebloemen nog niet zo groot om echt een rol te kunnen spelen op Lughnasadh.
Ook mais speelt een rol: het is vaak nog niet rijp maar de velden staan wel vol met groeiende gewassen. Mensen maken vaak poppen van maisbladeren als symbool van vruchtbaarheid. Vast een hoop op een goede oogst!
Deze dagen vereren we vele goden en godinnen: vaders, moeders, goden en godinnen van vruchtbaarheid. Een daarvan is Lugh, waar de naam Lughnasadh vandaan komt. Hij is een Ierse god en wordt daar gezien als een Alvader. Het is een zonnegloed, krijger, handelaar en ambacht – bijvoorbeeld de smederij. Het is dus een feest van vuur en de zon. Meestal vierde ik het op Castlefest, waar de handgebouwde wicker (een beest van wilgen) aan wordt gestoken, gevuld met offers).
Castlefest vind ik nog altijd prachtig, maar het samenvieren met de coven vind ik nog indrukwekkender. Vooral omdat het ons eerste feest samen is geweest. Voor mij voelt het als een soort herintrede in hekserij en die herinnering is me dierbaar. Ik vind het ook heel mooi dat dit vroeger een moment was waarop Gallische vertegenwoordigers samen kwamen. En zo voelde het ook: als samenkomen. Allemaal anders, maar toch één.
Geef een reactie