In transit – Margaretha van Andel

In transit door Margaretha van Andel
Uitgever: Lemniscaat | Februari 2016
Genres: Young Adult, Sciencefiction
Aantal pagina's: 344
ISBN: 9789047707875
Uitgave: Paperback
Goodreads

Het is het jaar 2275. Rheyn B-71 en Levya C-35 hebben hun studies afgerond en staan voor de volgende fase in hun levensplan: het Bezinningsjaar. Hoewel ze worden geacht serieus na te denken over de toekomst, beschouwen ze deze periode als een vakantie. Ze besluiten een illegaal uitstapje te maken naar het reservaat van de raadselachtige grauwers, een sterk op mensen lijkende apensoort.
Daar ontdekken ze dat grauwers in huizen wonen, kleding dragen en een eigen taal spreken. Ze hebben zelfs namen.
Als ze de grauwer Aag ontmoeten, is de verwarring compleet en stapelen de vragen zich op.
Zijn grauwers wel apen?
Is de homo sapiens echt uitgestorven, zoals hen is verteld?
En hoeveel leugens staan er eigenlijk in de Wet op de Waarheid?

Het verhaal van Rheyn, Levya en Aag geeft een beklemmend beeld van een toekomst waarin de mens het belangrijkste dreigt te verliezen wat hij bezit. Zijn menselijkheid.

Margaretha van Andel kende ik al van het boek ik, wat niet helemaal mijn ding was, maar qua concept toch wel iets had wat me aantrok. Ook In transit klonk qua concept ontzettend aantrekkelijk, maar ik was ook behoorlijk huiverig om er in te beginnen. Was dit boek wel iets voor mij? Ik had veel twijfels. Twijfels die ik vervolgens het hele boek meenam.

Het verhaal gaat over Levya, Rheyn en Aag. Drie hele verschillende figuren, die allemaal op zoek zijn naar de waarheid en zichzelf. Levya en Rheyn zijn humanen en zien mensen als Aag als dieren. Maar langzaam komen ze tot de ontdekking dat hun leven nooit geweest is wat het was. Oké, dat klinkt prima. En het idee van door geëvalueerde mensen trok me enorm, maar als je op pagina 100 pas beseft dat Aag toch een meisje is, dan weet je dat het niet goed zit.

Hoewel het verhaal namelijk heel goed doordacht is, kreeg ik er maar geen feeling mee. De personages drongen niet tot me door en ik voelde me absoluut niet verbonden met de setting. Ik voelde een afstand en kon me niet verplaatsen in de (vele) dialogen tussen de personages. Het gevolg is dat ik In transit eigenlijk zonder plezier heb gelezen. Ik was dan ook blij dat ik het boek uit had en ik voelde me alleen maar moe. Normaal geeft het lezen van boeken me enorm veel energie, maar nu niet.

Persoonlijk zou ik dit boek niet hebben uitgezocht, maar als ik het krijg, wil ik het toch altijd proeven. Helaas beval de smaak me dus niet. En dat frustreert me. Want wat is het dat ik ook dit boek van Van Andel tegen vind vallen, als de concepten toch zo tof klinken? De verhalen zijn niet te ver gezocht, hebben een goed bedacht concept en zijn op het eerste oog aardig uitgewerkt. Toch weet het niet aan te spreken. Ik wil in een verhaal kunnen verdrinken, maar nu moest ik flink zwemmen om er doorheen te komen.

Aag, Levya, Rheyn… ze deden me alle drie niks en soms vond ik het personage van Rheyn zelfs overbodig. Misschien is de menselijke emotie dat geen wat ik zo miste. Ik kan mijn vinger er niet helemaal op leggen. Ik denk dat het een combinatie tussen de uitwerking van de personages en de schrijfstijl is.

Het concept van In transit klonk fantastisch, maar het boek wist het bij mij niet waar te maken. Ik heb het boek met weinig plezier gelezen en zou het zelf niet opgepakt hebben. Aan de andere kant is het wel goed dat er weer eens een sciencefiction Young Adult van Nederlandse bodem verschijnt, waarin ook Nederland een rol speelt.