Imbolc

De natuur ontwaakt en de sluimerende winter maakt langzaam maar zeker plaats voor de lente. Het wordt weer vroeger licht in de ochtend en als je naar huis gaat is de zon waarschijnlijk ook nog niet helemaal onder. Met Imbolc vieren we de terugkeer van het licht.

Oorspronkelijk was Imbolc (In de buik) de tijd van het jaar waarin men vroeger de huizen uit kwam na weken binnen gezeten te hebben. De eerste lammetjes werden geboren en dus gaven de schapen weer melk. Eindelijk weer iets anders dan water en bier!

De voorjaarsschoonmaak, nieuwe dingen beginnen, zaaien… het zijn allemaal gebruiken van vroeger die nu nog steeds heel normaal zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat we stil blijven staan bij het feit dat veel van wat wij nu heel gewoon vinden om tijdens een bepaalde periode van het jaar te doen, vaak een historische oorsprong heeft.

Die voorjaarschoonmaak was vroeger – na al dat binnen zitten – ontzettend nodig. Huizen werden gelucht, er werd geveegd, gepoetsts etc. En wij doen dit nu nog steeds. Want zeg nou zelf: het is heerlijk om de voorzichtige vroege voorjaarslucht door je huis te laten waaien. Ik kijk daar in ieder geval enorm naar uit. Deuren open en al het vuil naar buiten.

Maar wat is daar nou magisch aan?

Elke handeling kan magisch worden, als je het met intentie doet. Dit klinkt misschien een beetje zweverig en ik moet meteen weer denken aan een reactie die ik ooit kreeg op Instagram (“geloof je dan echt dat je kan toveren?”. Maar wanneer je écht met bewust gedachte bezig bent met een handeling “ik ben aan het schoonmaken en ik werk al het vieze en negatieve het huis uit”, krijgt het een heel andere lading dan wanneer je je gedachteloos aan het uitsloven bent. Je zult merken dat het veel bevredigender aanvoelt wanneer je met aandacht hebt opgeruimd dan wanneer je het snel snel snel gehaast deed.

En daar gaat deze periode over. Wakker worden. Bewust bezig zijn. Afscheid nemen van hetgeen wat je niet meer dient.

Het is tijd om weer naar buiten te gaan. Om te kijken hoe de natuur weer ontwaakt.

Bij mij staan er al heel wat bloembollen in de tuin die zichzelf al voorzichtig laten zien. Het was immers een zachte winter, dus toen het opeens heel erg begon te vriezen, vreesde ik enorm dat ze zouden afsterven. Gelukkig groeien ze door!

Ook binnen heb ik bloemen neergezet. Tulpen, blauwe druifjes en een verse pot narcissen. Ik word er vrolijk van.

Daarnaast heb ik een Brigid kruis geknutseld. Brigid (ja, St. Brigid en de voor-Christelijke Godin zijn hetzelfde) is een brenger van licht. Een vuurgodin, een godin van huis en haard, van poezie, geneeskunde, vruchtbaarheid, onderwijs en kunde. Ze is een drievoudige moedergodin en erg belangrijk voor de Keltische (met name) Ierse mythologie. Imbolc is het feest waarop zij wordt vereerd.

Terwijl ik het kruis maakte, vroeg ik voor elke arm van het kruis om vooruitgang: ik vroeg om voorspoed, vruchtbaarheid, gezondheid en creativiteit. Dit zijn thema’s in mijn leven die ik belangrijk vind en waar ik aandacht aan wil besteden. Misschien klinkt het super zweverig om een ‘godin’ om iets te vragen, maar ik denk dat je het eerder als een belofte aan jezelf kan zien. En door het uit te zenden naar iets of iemand die voor die thema’s symbool staat, wordt het tastbaarder. Daarna heb ik kaarsen ontstoken om het licht te verwelkomen en melk met honing geofferd. Tja, ik ben nu eenmaal een heks!

Dit is wat ik zélf al heb gedaan aan Imbolc. Ik merkte dat het niet alleen op 1 moment gevierd hoefde te worden, maar juist verspreid over een paar dagen. Met de sibbe vier ik het aankomend weekend. En dat word vast net zo plezierig.