2021 maakt nou niet bepaald de start waar wij allemaal op hoopten. Stiekem dachten we allemaal wel dat 2021 vast een beter jaar zou worden dan 2020, maar persoonlijk vind ik het nu misschien nog wel zwaarder dan tijdens de eerste lockdown. Hierdoor grijp ik graag terug naar zaken die wél veilig voor me voelen. Want angst ervaar ik zeker. Niet voor het ziek kunnen worden, maar wel door de rellen en wat deze situatie mentaal met mij (en vrienden en familie) doet. Een van die veilige werelden is voor mij de wereld van Harry Potter.
Vanwege Zij die niet genoemd zal worden wil ik wel benoemen dat ik absoluut niet achter haar mening sta. Haar gedrag is op geen enkele wijze goed te praten.
Desondanks blijft deze wereld heel belangrijk voor mij. Ik zie hem al jaren los van de maker, want het is een wereld die eigen gemaakt is door zo veel lezers. Zo veel prachtige mensen die samen alle kleuren van de regenboog – wat zeg ik, het kleurenspectrum – symboliseren.
Maar goed, hier wil ik het niet over hebben. Wel over de twee boeken die ik pas las: The art of Harry Potter en Quidditch through the ages.
Laat ik met de eerste beginnen.
The Art of Harry Potter
The Art of Harry Potter is een groot, zwaar en goedgevuld boek met prachtige conceptart voor de films. Het is een sferisch boek vol prachtige details die ik volledig heb opgezogen en waar ik intens van heb genoten. Ik had het boek al veel te lang ongelezen in mijn kast staan, want een paar jaar terug nam Melisa deze voor me mee uit Engeland. Ja, ik had hem wel doorgebladerd, maar echt aandachtig lezen… Dat was me niet gelukt.
Ik genoot van de prachtige tekeningen en de interessante ontwerpkeuzes. Ook werd ik enorm blij van de ontwerpen van Mina Lima. Achterin zitten allemaal voorbeelden en ik vond ze prachtig.
Quidditch through the ages
Quidditch Through the Ages las ik voor het eerst vlak na mijn 11e verjaardag, toen ik het boekje + Fabeldieren en waar ze te vinden van mijn moeder kreeg. (Als je dan geen brief voor Hogwarts krijgt, dan is dit next best). Later kocht ik ook de Engelse boekjes, maar ik was ondertussen een beetje vergeten dat er ondertussen ook een illustrated edition was verschenen. Dus op een moment dat ik me rot voelde en het boek in de uitverkoop was, bestelde ik het. Dat was een goede keuze. Niet alleen had ik meteen weer zin in het schrijven van de fanfic, ook vond ik de toevoeging van de illustraties superleuk. Het was echt alsof ik een schoolboek aan het lezen was!
Mijn hemel, kon ik maar naar Hogwarts.
Niet dat ik ook maar op een bezem durf te stappen, want hoogtevrees. Details.
Vond het trouwens intens grappig dat de illustrator bekende klassieke schilderijen ‘magisch’ heeft gemaakt. Ik hou van dat soort invullingen.
Allebei de boeken waren grafische feestjes. Waren er nog maar meer van dit soort boeken!
Ps. Ik was helemaal vergeten dat de bibliothecaris van Hogwarts al haar boeken heeft behekst zodat niemand er wat mee kan uithalen. Had ik ook moeten doen, want raakte ik misschien minder boeken kwijt en was ik minder lang bezig met boeken plakken.
Oe, tof! Mooi dat je er zoveel plezier uit hebt gehaald (weer).
The Art of Harry Potter is zo’n mooi boek! Mijn moeder kreeg het boek voor kerstmis en stiekem was ik wel een beetje jaloers, haha! Ik denk niet dat het nog heel lang gaat duren voordat dit boek ook op mijn planken staat 😉
Zo jammer eigenlijk hé dat je nu als fan van deze magische wereld vrijwel steeds meteen ook moet aangeven dat je wel van de wereld houdt maar het niet eens bent met de uitspraken van zij die niet genoemd mag worden. Maar net als jij wil ik dat fandom ook niet lossen vermits ik er heel leuke herinneringen aan heb, het een toffe plek is om steeds opnieuw naar terug te keren én ik er zoveel lieve mensen door heb leren kennen.
Ja precies. Zo lastig allemaal