Huiver – Maggie Stiefvater

Huiver Serie: The Wolves of Mercy Falls #1
Andere boeken in deze serie: Fluister
| oktober 2009
Aantal pagina's: 335
ISBN: 9789048802531
Uitgave: Paperback
Goodreads

En toen opende ik mijn ogen en waren alleen Grace en ik er nog – helemaal niets behalve Grace en ik – en drukte ze haar lippen op elkaar alsof ze mijn kus binnen in zich wilde houden, terwijl ik dit moment vasthield dat zo kwetsbaar was als een vogel in mijn handen.

Al jaren doet Grace niets liever dan de wolven in het bos achter haar huis observeren. Er is één wolf met goudkleurige ogen – haar wolf – die haar hart sneller doet kloppen. Maar elk jaar verdwijnt hij bij het aanbreken van de zomer, om pas bij de eerste vorst weer tevoorschijn te komen.
Die zomer ontmoet Grace Sam, een jongen met goudkleurige ogen die haar direct de adem beneemt. Hij is haar wolf, ze weet het, ze voelt het. Als de winter nadert moet Sam vechten omdat hij de wolf in hem voelt groeien, maar de liefde van Grace niet wil verliezen…

En dit vond ik. 

Huiver was zo’n boek dat al echt ontzettend lang op mijn verlanglijstje stond om te lezen. Toen ik hem dan ook zag staan bij de bieb wist ik niet zo snel hoe ik hem op mijn naam moest zetten en begon ik al snel te lezen. Ik had al zo veel goede verhalen gehoord over het verhaal en iedereen die mij kent weet dat ik wel van mythologische wezens hou. Weerwolven vind ik echt ontzettend interessant en hoe Maggie ze heeft neergezet vind ik echt ontzettend origineel. In plaats van de maan de seizoenen gebruiken en de verandering plaats laten vinden aan de hand van de temperatuur in de lucht. Super! De andere wolven vond ik ook leuk, voor zover we ze hebben leren kennen. Ze hadden allemaal een eigen persoonlijkheid en dat vind ik een grote plus.

Door de keisterke intro kreeg je al meteen een goed idee van hoe de band tussen Grace en Sam is ontstaan en dat vond ik een goede toevoeging aan het verhaal. Dit gaf de relatie een minder ‘plots’ gevoel, zoals in vele YA boeken wel het geval is. De relatie vond ik heel gezond ontwikkelen en ik vond de manier waarop Grace hem ‘haar wolf’ noemt heel erg natuurlijk overkomen. Hij is ook niet perfect qua uiterlijk en dat vind ik wel een plus. Doe mij ook maar een wolf. Haha

Ik vond het goed gedaan hoe dat afwisselen ging tussen Grace en Sam, maar aan het begin vond ik het een beetje warrig gaan. Verder heb ik echt ontzettend genoten van dit boek en kijk ik erg uit om verder te gaan lezen. Dus heb ik meteen deel 2 maar gehaald!
Voor iedereen die wolven fascineren, wel tegen een flinke portie romantiek houden en van interessante personages, zal Huiver om te smullen zijn. Oh.. en ik vind de cover ook gewoon heel erg mooi. Een keer geen foto maar een fijne illustratie!