Honger Serie: Gone #2 Andere boeken in deze serie: Verlaten
| augustus 2009
Aantal pagina's: 511
ISBN: 9789047509066
Uitgave: Hardcover
Goodreads
Vroeger kon je als je een paar dollar had gewoon de telefoon oppakken en dan stond er dertig minuten later een bezorger met een gigantische pizza voor je neus. Gesmolten, bobbelige, goudbruine kaas. Vettige peperoni. Hupsakee. Alsof het niks was. Sam zou zijn ziel geven voor een pizza.
Het is nu drie maanden geleden dat alle volwassenen en kinderen van vijftien jaar en ouder spoorloos verdwenen zijn. Het eten begint op te raken en de honger knaagt, waardoor de kinderen in Perdido Beach zichzelf niet meer in de hand hebben. Sam heeft er genoeg van dat hij wordt beschouwd als de leider in de FAKZ. De kinderen verwachten dat hij voor alle problemen een oplossing heeft, zelfs voor de kleinste wissewasjes, en hij kan de verantwoordelijkheid nauwelijks nog aan. En alsof dat nog niet genoeg is, gaan sommige ‘gewone’ kinderen de strijd aan met de ‘freaks’, de kinderen met speciale krachten, omdat ze beweren dat die meer te eten krijgen dan zij.
Intussen wordt de geheimzinnige Duisternis steeds sterker: hij lokt Lana naar zich toe. Sam en zijn vrienden proberen haar te redden, maar stuiten op Caine. Bij de grot van de Duisternis volgt een bloedstollende strijd, waarbij Sam op het allerlaatste moment hulp krijgt vanuit onverwachte hoek…
Sommige verhalen zijn zo bijzonder dat het niet uitmaakt hoe dik het boek is. Dat elk Gone boek dik is, maakt me niks uit, want oh wat heb ik weer genoten van Honger, het tweede deel van de serie. .
Al weken was ik op het boek aan het azen. Maar de bieb had hem steeds niet en reserveren kost bij ons geld. Geduld, dat moest ik maar hebben. Tot ik niets vermoedend door de ‘volwassenen’ sectie liep en bij de G langsliep.. wat zag mijn oog? Honger! Deel twee van de Gone serie! Misplaatst dus, maar eindelijk gevonden. Die ging meteen mee!
Het duurde nog geen pagina voordat ik weer volledig in het verhaal was gedoken. Alle personages waren meteen weer zo vertrouwd, alsof ik ze zelf kende en alsof ik zelf ook een kind was in de FAKS, niet mogelijk om in te grijpen en mee te helpen.
Bij dit soort grote verhalen heb je al snel dat bepaalde karakters leuker zijn om over te lezen omdat ze een soort voorkeur hebben gekregen van jou als lezer, maar bij deze serie vind ik dat heel erg meevallen. Alle personages hebben zo hun goede en slechte kanten… Iedereen kan je op het puntje van je stoel laten zitten of je enorm irriteren met zijn of haar acties.
Ik heb tot nu toe maar weinig dystopische boeken gelezen die zo gedetailleerd ingaan op het gevolg van zo’n gebeurtenis. Grant heeft het voor elkaar gekregen een wereld te scheppen die zo griezelig eng echt aanvoelt en zo realistisch inspeelt op wat er kan gebeuren met kinderen als ze alles verliezen. Machtsstrijd, inventiviheid, maar ook hulpeloosheid zijn aan de orde van de dag.. En zo zal het ook zijn, denk ik, als het echt gebeurd.
Net als in het eerste deel wordt er naar een gebeurtenis toegeleefd door middel van uren aftellen in de hoofdstukken. Dit draagt bij aan de spanning, maar geeft je ook een beetje een houvast van waar het verhaal naar toegaat. Vele boeken worden op die manier voorspelbaar, maar bij dit boek heb ik dat niet zo ervaren. Het bleef me verrassen, zelfs met gebeurtenissen die ik gewoon zag aankomen.
Ik kan dus niet anders zeggen dan dat ik Honger een heel erg goed boek vond. Ik kan niet wachten om deel 3 te vinden in de bieb en om verder te lezen over Sam, Astrid en de rest. Waarom heb ik in hemelsnaam zo lang gewacht voordat ik deze serie ben gaan lezen?! Ik wil meer, meer, MEER!
Geef een reactie