Het victoriaanse huis – John Boyne

Het Victoriaanse Huis | 9 oktober 2013
Aantal pagina's: 320
ISBN: 9789022568354
Uitgave: Paperback
Goodreads

1867. Op een koude, donkere avond arriveert Eliza Caine met de trein in Norfolk, waar ze een baan als gouvernante heeft aangenomen. Doodmoe dient ze zich aan bij Gaudlin Hall, haar nieuwe huis. Ze wordt er begroet door de twee kinderen die ze moet verzorgen - maar er zijn geen ouders, geen andere volwassenen, en niemand die haar mysterieuze werkgever vertegenwoordigt. De kinderen kunnen haar ook niet helpen. Later die nacht in haar kamer gebeurt er iets beangstigends, en Eliza begint te vermoeden dat er iets helemaal mis is in Gaudlin Hall. Vanaf dat moment staat haar nog maar één ding te doen als haar eigen leven en dat van de kinderen haar lief is: de lang verborgen geheimen van het huis ontrafelen en afrekenen met de demonen uit het verleden die zich in elk donker hoekje schuil lijken te houden.

Bestel dit boek op bol.com

Ik kreeg van de uitgever de vraag of ik Het Victoriaanse huis wilde lezen, omdat ik al eerder een boek van John Boyne van een recensie had voorzien. Ik was meteen enthousiast, want de beschrijving klonk meteen als een boek dat perfect in mijn straatje zou passen. Heel erg bedankt dus voor het boek Boekerij!

Aan het begin had ik behoorlijk wat moeite om echt in het verhaal te komen. Ik vond het wel meteen heel erg leuk en was heel erg benieuwd hoe het verhaal zou ontwikkelen, maar het verliep wat traagjes en ik kon mijn aandacht er soms maar met moeite bijhouden. Hierdoor voelde ik een zekere frustratie en wisten de personages nog niet echt tot me door te dringen, terwijl de beschrijvingen die Boyne geeft heel subtiel gedetailleerd zijn. Het is gemakkelijk om een beeld te scheppen over de plaatsen en de personages omdat hij die echt tot leven heeft geschreven met zijn beschrijvingen. Ik vind het altijd heel knap als een schrijver dat op dusdanige wijze lukt dat er nog ruimte overblijft voor eigen verbeelding, maar dat het verhaal ook heel erg realistisch wordt.

Qua verhaal verloop was dit misschien niet het meest orginele verhaal, want ik had al snel een gevoel dat ik wist waar het heen zou gaan. Toch wilde ik de afloop heel graag weten en het voelde ook goed dat er steeds meer vaart achter het verhaal kwam. Alsof het een stoomtrein was die even op gang moest komen.
De manier waarop Eliza achter de waarheid komt, verloopt in mijn gevoel heel natuurlijk en hoewel ik als lezen de details die zij als mens miste, wel meteen doorhad, was het een aangenaam realistisch verhaal, ondanks het duistere tintje.

Dit is zo’n boek die mensen enthousiast kan maken voor de 19e eeuw – waar ik toevallig ook mee bezig ben op school momenteel – en wat een goede kijk geeft op het leven van toen.
Soms had ik wel eens het idee dat sommige elementen te modern overkwamen, maar dan realiseerde ik me snel al weer dat die 19e eeuw behoorlijk onderschat wordt qua uitvindingen. Eigenlijk klopte het wel allemaal.

Als je van griezelverhalen houdt en verslingerd bent aan geschiedenis, is Het Victoriaanse huis echt een boek wat ik aan kan raden. De levendige beschrijvingen maken het boek realistisch en daardoor zijn zelfs de ‘bijzondere verschijningen’ bijna zo echt dat ze zo maar in je eigen kamer zouden kunnen staan. John Boyne heeft weer een topboek afgeleverd waarvan vele de rillingen op het lijf zullen krijgen.