Vandaag is een bijzondere dag voor vele mensen. Het is de verjaardag van Harry Potter (en diens geestesmoeder, J.K. Rowling). Ik wil vandaag even stilstaan bij deze wonderlijke serie, omdat het zo ontzettend veel invloed heeft gehad op mijn leven.
Hoe kan een boek nu zoveel invloed op je leven uitoefenen?! Doe normaal, joh!
Ik was negen jaar oud en in al mijn rapporten stond: Wel blijven lezen, Emmy!. Ik vond al die boekjes op school geen drol aan. Als we naar de bibliotheek gingen, dan koos ik liever een luisterboek uit, want ik had echt geen zin om bezig te zijn met letters. Mijn moeder – een lezer – probeerde vanalles. Boeken van Roald Dahl, veel voorlezen, me elk kwartaal een boek laten uitzoeken, een abonnement op de Barbie leesboekjes. Toch hadden boeken en ik nog niet echt een relatie. Ik vond de plaatjes veel interessanter.
En toen mijn moeder vroeg of Harry Potter me leuk leek, haalde ik mijn neus op. Dat mega populaire boek? Nah.
Gelukkig was mijn moeder volhardend en kocht ze een boek voor me.
Vanaf de allereerste pagina was ik helemaal verslaafd.
Er ging een compleet nieuwe wereld voor me open. Ik zag meteen op Zweinstein rondlopen, stelde me de personages voor en toen er een film werd aangekondigd, zocht ik elke dag op nieuwe plaatjes. Harry, Ron en Hermelien waren mijn helden, ook al wist ik dat ik een Zwadderaar was.
Ik zocht websites op, melde me aan op fora en raakte zo betrokken bij de community dat ik in mijn tienerjaren uren en dagen met RPGs bezig was. Voor mij was dit de ideale manier om te ontsnappen aan de werkelijkheid. Een werkelijkheid die ik niet altijd begreep. Ik was immers een tiener die niet echt bezig was met typische tiener-dingen. Make-up, jongens, uitgaan, het boeide me niet. Ik wilde samenzijn met al die andere Harry Potternerds. Ik had daar vrienden. Niet dat ik geen vrienden had op school, hoor… Maar zeker in de bovenbouw, waarin er binnen mijn vriendengroep veel spanningen waren, wilde ik het liefst in mijn computer kruipen om te schrijven over hoe ik op Zweinstein leefde. Ik vond het heerlijk om me dat voor te stellen en ik heb nog hele mooie herinneringen hoe ik als jonge tieners samen met de buurkinderen Harry Potter speelde. Met onze stepjes vormde we een zwerkbalteam en trainde we op straat. In onze fantasie waren het bezems.
Nog steeds kan ik wegdromen bij het idee om op Hogwarts te zitten. De Harry Potter RPGs hebben dan misschien plaatsgemaakt voor Dungeons & Dragons, ik heb nog steeds contant met een aantal mensen die ik als jong meisje leerde kennen. Een paar jaar terug kwam er een jongen naar me toe op Castlefest. ‘Ben jij niet Emmy?’ het was iemand van het forum. Dat was echt heel erg leuk.
Nog steeds word ik nostalgisch wanneer ik een Harry Potter boek lees. Ik voel trots als mijn leerlingen de boeken verslinden en in ons huis zijn overal wel Harry Potter referenties te vinden.
Het is een fandom waar ik me thuisvoel, waardoor ik vrienden heb gemaakt (ook nu nog, hallo Priscilla!) en dat al zo’n 2/3 van mijn leven een rol speelt. Dat is toch bijzonder?
En er stond nooit meer ‘Wel blijven lezen, Emmy!’ in mijn rapport…
Wat een heerlijke post dit, wordt er echt helemaal vrolijk van hoe enthousiast je bent 🙂 Gefeliciteerd natuurlijk!!! En ja, Harry potter, wauw wat hebben die boeken een hoop betekend zeg, blijf het tof vinden 🙂
Liefs,
Bren
Dat is zeker heel bijzonder! Ik ben de boeken nu pas aan het lezen – ik nader het einde van boek 5 – en ik ben nu ook helemaal verslaafd!