Afgelopen vrijdag mocht ik Jenny Han interviewen. In een kwartier tijd kletste ik gezellig met haar over fantasy boeken, Harry Potter en dat Amsterdam een mooie stad is, en dat New Orleans bijzonder is.
Ik begon met het feit dat zij op haar website aangaf dat zij bij Slytherin zit. Als proud Slytherin moest ik dat natuurlijk verwoorden en daar was ze erg blij mee. Ze zei dat ze er vroeger moeite mee had; ze vond zichzelf een Ravenclaw (die stiekem een Gryffindor wilde zijn), maar Slytherin?! Dat kan toch niet? Nou, toch wel. Nu is ze net zo trots als ik ben. Ik vroeg haar meteen waar de drie zusjes zouden zitten. Lara Jean zou bij Hufflepuff zitten, Margot bij Ravenclaw en Kitty? Die zit uiteraard bij ons in de afdeling.
Ik vertelde haar dat ik Aan alle jongens van wie ik hield een zoet maar leuk boek vond, terwijl ik geen contemporary lezer ben. Ze vond dat erg fijn om te horen en vroeg wat ik het liefst las. Nou, fantasy dus. Ze vertelde dat zij zelf ook nog graag een fantasy boek zou schrijven en nu bezig is met een sprookjesachtig boek. Dat klinkt natuurlijk ontzettend veelbelovend. Wel is het schakelen, aldus Jenny Han, want fantasy is een heel andere manier van schrijven. Tieners worden daar – net als in dystopia – geconfronteerd met high stakes, terwijl je in contemporary niet zo snel een tiener de wereld ziet redden. Toch moet je datzelfde gevoel zien uit te stralen, dat hele normale mensen toch een bijzonder verhaal hebben. Wat een mooie vergelijking!
Maar ze liep een beetje vast met haar nieuwe boek, alsof ze een bepaald aspect van het verhaal nog niet heeft weten te grijpen. Ze besloot daarom om toch maar een derde boek over Lara Jean te gaan schrijven en dat voelde ontzettend goed. Ze schrijft dit boek namelijk voor zichzelf en voor de fans. Omdat de eerste twee boeken het verhaal behoorlijk afronden, is het echt een soort extraatje voor de fans. Het schrijven van dit boek is zo fijn (ook al blijft het schrijven van een boek altijd lastig). Ik moet zeggen dat ik erg benieuwd ben, al moet ik bekennen dat ik tijdens het interview het tweede deel nog niet gelezen heb.
“Deel drie is een extraatje voor de fans en voor mij en dat maakt het schrijven zo relaxed!”
Tot slot vroeg ik haar of ze denkt dat er ook dingen zijn die too cute zijn in een boek. Ze vond dat een goede vraag en moest er even over nadenken. Uiteindelijk zei ze dat ze het niet interessant vind als iedereen met elkaar eindigt. De hoofdpersonen samen, maar ook alle vrienden en dergelijke. Er moet namelijk wel wat verrassends in een boek zitten. Ik zei dat ik het zelf vervelend vind als altijd alles maar koek en ei blijft en dat kon ze ook beamen. Maar, zei ze, als tiener geloof je nu eenmaal dat dat ene vriendje meteen de ware is. Als volwassene weet je dat dit niet klopt, maar tieners ervaren het zo, dus de karakters vaak ook. Dat vond ik een mooie afsluiter. De tijd was op en snel vroeg ik of ik nog een foto mocht maken en of ze mijn boeken wilde signeren. Wat een leuke vrouw!
Bedankt Jenny Han en Uitgeverij Moon voor deze kans!
Geef een reactie