Een (dunne) hardcover ontleed

Een tijdje terug schreef ik over hoe een paperback nou in elkaar zit. Ik kreeg er een hele boel leuke reacties op, waardoor ik besloot om door te gaan met deze serie blogposts. Ik heb namelijk een minor boekmaken gedaan, waardoor ik goed op te hoogte ben van hoe een boek nou gemaakt wordt of in elkaar zit. Vandaag heb ik een (dunne) hardcover die ik graag met jullie wil ontleden.

Let op: er is een boek (met zorg) mishandeld voor deze blogpost.

Er zijn verschillende soorten hardcovers en ze zijn ook op verschillende manieren te binden, al komt het overgrote deel wel overeen. Wellicht dat ik in de toekomst nog andere manieren van binden kan bespreken.

Ik heb voor deze blogpost mijn dubbele exemplaar van het boekenweekgeschenk van dit jaar genomen: Makkelijk leven. Dit is een dunne hardcover.

Er zit zeker wel een verschil tussen dunne en dikke hardcovers. Zo heeft een dikke hardcovers meer katernen en wordt hij vaak ingenaaid (ik hoop dit in de toekomst nog eens goed te kunnen laten zien aan jullie!). Deze dunne variant mist een paar elementen die je bij een dikke wel ziet, omdat het niet nodig is bij een dun boek. Maar bij zo’n dun boek krijg je wel een goed beeld van hoe een hardcover er in de basis uitziet en wat het verschil is met een paperback.

Zie je die bobbeltjes en die ‘bundels’ papier, dit zijn dus katernen. Een boek bestaat uit een aantal katernen, dit zijn bundels papier die samen het boek vormen. Ze worden ingeplakt of ingenaaid. Samen vormen ze de inhoud, welke doormiddel van schutbladen aan het omslag (de kaft) worden geplakt.

Hier zie je dat het boek is vastgeplakt; het buitenste papier van de inhoud aan de binnenkant van de flap. Dit is heel stevig, waardoor een hardcover lang meegaat.

Hier heb ik al een kant losgesneden. Je ziet het karton van de rug van het boek; het boek is daar niet aan vastgelijmd (bij een paperback wel), waardoor een hardcoverrug niet zo snel breekt en soepel kan bewegen. Zoals ik al zei; een hardcover is door middel van de schutbladen aan elkaar verbonden.

Hier heb je de kaft zonder inhoud.

Een hardcover kaft bestaat eigenlijk uit 4 onderdelen; een kartonnen rug, een kartonnen voor- en achterkant en het papier met de kaft. Op het papier van de kaft worden de drie stukken karton als het ware vastgeplakt (en netjes omgevouwen aan de randen). Stevig, netjes en met een lange levensduur.

Helemaal ontleed; je hebt tussen de kaft en de rug altijd wat ruimte. Zou je dit niet hebben, dan scheurt de boel of krijg je het boek niet open. Net alsof je je boeken te strak hebt gekaft (weet je nog, van de brugklas?)

Die ruimte tussen de kaft en de rug herken je aan die geul zoals op de eerste paar foto’s.

Nu hebben we het binnenwerk dus nog over. Ik vermoed dat deze is gelijmd, omdat ik geen touwtjes kon ondekken. De katernen zijn aan elkaar vastgeplakt door middel van een extra strookje papier besmeerd met boekbinderslijm. Echt, dat spel plakt supergoed. Die lijn die je ziet? Die gebruikt de drukker om te controleren of alles klopt (en er niet opeens een katern ondersteboven zit, AWKWARD!). Als een boek wordt ingenaaid, dan gebruikt men ook hulplijnen om alles netjes en recht in te kunnen binden.

Met flink wat moeite heb ik een deel van het plaklint weg kunnen krijgen en je ziet dat pagina’s dan los gaan zitten, al zitten de katernen nog wel aan elkaar. Als je alles los zou kunnen krijgen, dan hou je in elkaar gevouwen pagina’s over en daar een paar stapeltjes van.
Begrippenlijst:

• Kaft – buitenkant van een boek. Vaak van drie stukken karton, gekaft met papier, linnen of leer.
• Paperback – boek met een slappe omslag.
• Hardcover – boek met een harde omslag (gebonden).
• Katernen – Bundels papier waaruit een boek wordt opgebouwd.
• Rug – De kant van het boek die je ziet als je hem in de kast zet.
• Ingenaaid –  Papier aan elkaar genaaid.
• Ingelijmd – Papier aan elkaar gelijmd.
• Schutblad – Bladzijden die gebruikt worden om het binnenwerk aan de kaft te bevestigen. Beter zichtbaar bij een hardcover.

Ik hoop dat dit weer een leerzame blogpost was. Ooit hoop ik nog eens een dikke hardcover te kunnen bespreken (en stiekem ook bij biblion te mogen spieken hoe zij paperbacks ombouwen naar hardcovers voor de bieb!), zodat ik kan laten zien hoe het is ingenaaid, waar een leeslint vastzit en waarom er boven en onderaan zo’n stukje genaaid papier zit.

Wat zouden jullie nog graag ontleed zien worden?