Goedemorgen allemaal! Het is weer dinsdag en daarom heb ik weer een nieuwe stelling voor jullie. Graag zou ik naast jullie mening over het nieuwe onderwerp, ook graag willen weten of jullie het nog leuk vinden. Of is het te veel? Ik merk dat de reacties een beetje teruglopen en ik vroeg me af of jullie een 2-wekelijkse of een maandelijkse stelling misschien beter zouden werken. Laten jullie het weten? Vandaag gaan we het in ieder geval hebben over auteurs die in hun succes lijken te blijven hangen en alleen nog maar over een onderwerp lijken te kunnen schrijven.
Maar voor we daar echt mee gaan beginnen, wil ik graag even terugblikken naar de stelling van vorige week.
‘Don’t judge a book by its cover’ is een onzinuitspraak, omdat iedereen het toch doet.
Ik ben het hier persoonlijk mee eens, omdat je een omslag die je niet aanspreekt, niet zo snel op zal pakken. Als iedereen jou het boek aanraadt, dan vervalt dat natuurlijk een beetje, maar dan heb je te maken met externe factoren. Als je zonder ook maar iets te weten van een boek de winkel of de bibliotheek in stapt, dan zal je over het algemeen eerder met je ‘dit ziet er tof uit’-kijken, dan dat je eerst ALLE achterflappen gaat lezen. Je pakt op wat je opvalt, wat je aanspreekt of wat je op een andere manier intrigeert en gaat dan pas over tot het lezen van de achterflap (of je koopt het boek op de kaft, daar zijn we allemaal wel eens schuldig aan).
Als vormgever kijk ik met een gekleurde bril naar omslagen; foutjes spot ik sneller en ik zie ook sneller wat wel of niet werkt. Hierdoor heb ik sneller een heftigere mening over kaften. Maar het stelt me ook heel goed in staat om het verhaal uit een omslag te lezen. Ik vind het namelijk heel erg belangrijk dat een omslag een klein beetje weggeeft over de inhoud van een boek. Vandaar mijn omslag ontleed vlog en blogs. Het kan soms zo veel vertellen! Misschien dat ik daarom een hekel heb aan niets-zeggende omslagen of random personages op de kaft.
Maar wat het ook is; een kaft zorgt voor herkenbaarheid. Een boek valt je op omdat je de kaft bijvoorbeeld eerder hebt gezien (blog, social media, krant, whatever). Wij mensen leven in een heel beeldende maatschappij en beelden helpen ons om associaties te maken en linkjes te leggen. Naar het toffe boek dat je werd aangeraden door je bestie, bijvoorbeeld. Ook is het praktisch om een heldere en herkenbare cover te hebben. Als ik een boek moet zoeken in de bieb, vraag ik naast de auteur en titel ook altijd of ik het omslag even mag zien in de computer. Meestal pik ik het boek dan zo uit de kast, herinner ik me of ik hem pas nog heb opgeruimd of heb ik hem ergens zien liggen. Nietszeggende lelijke kaften? Die sla ik niet zo snel op.
Sorry, ik zal ophouden over kaften. 🙂
De nieuwe stelling gaat over auteurs die (te) lang blijven hangen in hun series of werelden, waarbij je je af kunt vragen of de kwaliteit wel gewaarborgd wordt en of het niet teveel wordt uitgemolken. Is het nog wel vernieuwend als er een deel 10 verschijnt van een serie? Denk aan auteurs als Cassandra Clare, die de komende vijf jaar nog wel boeken over haar Shadowhunters blijft publiceren, Rick Riordan, die steeds nieuwe boeken over mythologie publiceert in dezelfde wereld, P.C. Cast die net weer een nieuwe Het huis van de nacht spin-off is begonnen en Terry Goodkind, die maar geen afscheid lijkt te kunnen nemen van De wetten van de magie. En die boeken van hem zijn al zo dik.
Kortom de stelling van deze week:
Na 10 boeken moet een auteur echt eens afscheid nemen en iets nieuws proberen te schrijven.
Ik ben heel benieuwd naar wat jullie vinden en bij welke auteurs jullie dit storend vinden, of juist niet erg. Volgende week zal ik vertellen wat ik daar nou van vind.
Ik kan hier niet eens of oneens op zeggen….sommige series zijn ontzettend goed en kunnen wel even mee. Maar er zijn ook series en werelden waar ik minder enthousiast van wordt. Dat is heel persoonlijk!
Dat is een lastige, dit ligt namelijk echt aan de serie. En zelf ben ik pas net aan the Mortal Instruments serie begonnen, dus het vooruitzicht van zoveel boeken is wel een beetje intimiderend. Het ligt echt aan de lezer zelf of hij/zij het te veel vind, of graag nog meer over een bepaalde wereld leest.
Ik denk dat dit persoonlijk is. Als het een volgende serie is die klopt, past, logisch klinkt etc. voor de persoon die het leest (en niet als een vreemde eend in de bijt) dan is er niks aan de hand. Ik vind bijvoorbeeld Riordan’s spin off series altijd wel leuk. Hij doet echt zijn best om de verschillende mythologieën op een logische manier samen te smelten en vernieuwend te zijn, ondanks dat de structuur van zijn verhalen vergelijkbaar blijft. Cursed Child voelde dan voor mij weer als een soort cash cow die er even tussen gefietst werd om meer geld te verdienen. Clare’s Shadowhunter-serie valt daar een beetje tussenin.
Mijn mening samengevat: ik vind een serie met een duidelijke kop en een staart fijner. Een serie waar steeds een boek aan vast wordt geplakt; dat werkt op mijn zenuwen. Als je van te voren zegt dat het een trilogie is, máák het dan ook een trilogie, en niet een 100384-logie (vrees me, TMI). Een spin-off serie vind ik minder vervelend (KAN NIET WACHTEN OP RONAN BOEKEN (stiefvater) EN NIKOLAI BOEKEN(bardugo)).
Eens met Rosa, spin-off zijn echt fantastisch! Zo lees je toch nog een beetje over jouw favo personages, maar blijft het niet eindeloos doorgaan of wordt het plot van eerder boeken letter herhaald.
Ik moet heel eerlijk zeggen, ik heb de meldingen voor je blog aan staan, maar ik krijg ze niet meer binnen in mijn mailbox. Ik weet niet of meer mensen daar last van hebben? Want daardoor ben ik die van vorige week dus vergeten! (Maar ik ben het wel met je eens ;-))
Wat betreft deze week: Ik ga er in principe vanuit dat een schrijver, als hij/zij aan een serie begint een verhaal in gedachten heeft. Dat dit tussendoor wijzigt, dat laat ik hier buiten beschouwing, maar je begint een serie omdat je een bepaald verhaal te vertellen hebt. Op een bepaald moment is dat verhaal klaar. Dan is alles verteld en alles gezegd. Dat is het perfecte punt om te stoppen. (Vaak gebeurt dat in eerste instantie ook)
Soms kan het gebeuren dat er daarna nog een verhaal te vertellen is. Dat een ander personage OOK een verhaal te vertellen heeft, dat er nog meer verhalen in de wereld zijn die opgeschreven moeten worden. In dat geval is het geen enkel probleem om verder te schrijven. Je hebt een nieuw verhaal dat verteld moet worden en als schrijver vertel je dat. Ook dat raakt een keer uitverteld en eventueel kan je dit proces herhalen.
Zolang je als schrijver schrijft omdat er een verhaal te vertellen valt, is er naar mijn mening ook niks aan de hand. Dan kan je 10, 20, 30, 100 boeken schrijven. Als er een verhaal te vertellen is, dan is het boeiend en zullen de fans er geen genoeg van krijgen.
Maar, er zijn ook voorbeelden van schrijvers die naar mijn mening verder schrijven om het verder schrijven. Die hebben eigenlijk geen verhaal meer te vertellen, maar het lukt ze niet met een nieuw idee te komen terwijl lezers wel een nieuw boek willen, of de uitgever pusht ze om nog een verhaal te schrijven en de franchise verder uit te melken. Er is dan geen verhaal te vertellen en wat er gebeurt is dat een schrijver gaat zoeken naar een verhaal in een verteld boek.
En dat werkt in mijn beleving dus niet. Dan ontbreekt de bezieling, dan ontbreekt de boog, dan ontbreekt het doel, dan ontbreekt het nut ervan. En als dat het geval is, als een nieuw boek eigenlijk geen nut heeft omdat het verhaal eigenlijk niet boeiend genoeg is om verteld te worden, dan help je je eigen franchise uiteindelijk, in mijn ogen, om zeep.
Als schrijver vindt ik dit heel goed uitgelegd en beargumenteerd =)
Ik krijg ook geen meldingen meer als er een nieuwe blog is verschenen 🙁 Ik heb pas nog gereageerd op de post over nieuwe YA boeken in maart, maar het heeft niet geholpen. Daardoor heb ik ook de discussie van vorige week gemist.
En heel goed gezegd, Annette!
Wat raar dat jullie geen meldingen meer krijgen 🙁
Eens! Al zijn er natuurlijk een paar uitzonderingen, want van sommige series krijg ik nooit genoeg. Maar een serie die van mij eerder mochten stoppen is De Selectie (boek 4 en 5 voegen niet veel toe). Stoppen op het juiste moment dus als auteur… liever 3 goede boeken dan 10 boeken waarin alles helemaal wordt gerekt.
Oeh ja, hier ben ik het mee eens! Maar misschien komt dat doordat ik meestal na boek drie van een serie afhaak, als ik al zo ver ben dat ik boek twee uit heb…
Voor mij vindt ik een discussie op dinsdag iedere week wél goed, het is namelijk héél plezant om te lezen! 🙂
Ik ben het ermee eens dat het een kwestie van smaak is, maar ook of er nog echt iets te vertellen valt over de personages of die wereld (ik was bijvoorbeeld al veel eerder afgehaakt bij de House of Night serie en de Vampire Academy. Die vond ik nu al te lang)
Ik hou ook van spin-offs en van novellas.
Ik heb nog te weinig gelezen van de Shadowhunters (alleen de eerste 3 boeken 😮 *schaam*), maar ik vind het idee wel tof dat je in TID terug gaat in de tijd met andere personages.
The Cursed Child vond ik ook een teleurstelling. Ik heb alleen het script gelezen, maar ik denk dat de zoon(s) van Harry best zijn eigen avonturen had kunnen beleven in plaats van terug te gaan naar die van zijn vader. Ik begrijp dat ze een “grote slechterik” wilden hebben en wie is er erger dan Voldemort? Maar eigenlijk hoefde dat niet zo nodig van mij. Ik vond dit dus vergezocht (ik zal niet verder spoileren) en ik denk dat met haar fantasie Jo Rowling daar best iets beters voor had kunnen verzinnen. Geef me een poosje de tijd en ik verzin zelf iets. lol. Rant over 😉
O ja, ik vind een discussie iedere week ook leuk. Ik had hem vorige week gemist en soms reageer ik wat later 🙂 Ik hoop dat ik nu weer meldingen krijg.
Niet eens of oneens. Er zijn series (zoals die van P.C. Cast) die ik na één boek al wel gehad heb, series die na een paar boeken klaar zijn … en er zijn series zoals de Discworld-boeken (41 boeken in totaal) die van mij nog veeeeeeel meer boeken hadden mogen zijn. En dan nog is dat voor iedereen anders, misschien zijn er wel mensen die maar geen genoeg kunnen krijgen van de House of the Night-series, en er zijn ongetwijfeld mensen die de Discworld-boeken verschrikkelijk vinden.
Ik kan me grotendeels terugvinden in Annette haar antwoord maar merk ook dat het deels door een persoonlijke voorkeur wordt bepaald. Als ik zie hoeveel fanfictie ik lees/las over bepaalde series en personages dan had ik waarschijnlijk met veel plezier nog meer boeken zien verschijnen in reeksen die zijn gestopt. Bij sommige vrij uitvoerige series ben ik nog steeds super blij wanneer er een nieuw deel verschijnt. Bij andere heb ik er al na enkele delen genoeg van omdat de personages me niet liggen of omdat ik het gevoel hebt dat er eigenlijk niet al te veel gebeurd in de nieuwe boeken. Wanneer ik het gevoel heb dat iets te veel wordt uitgemolken zonder een meerwaarde te bieden aan het geheel dan haak ik meestal af .