Het is weer dinsdag en daarom tijd voor een nieuw discussiepunt. Volgende week komt er misschien geen online, omdat ik een paar dagen van huis ben. Dan hebben jullie extra de tijd om de discussie van deze week aan te gaan – of juist die van voorgaande weken terug te lezen.
Afgelopen week vroeg ik jullie of jullie vonden dat sommige auteurs te lang doorgaan met hun series. De stelling was: Na 10 boeken moet een auteur echt eens afscheid nemen en iets nieuws proberen te schrijven.
Mijn inleiding op deze stelling gaf deels al een beetje aan wat ik daar van vind. Bij sommige auteurs ben ik het namelijk helemaal eens met de stelling, terwijl ik bij anderen het wel prima vind.
In welke gevallen vind ik het wel erg? Bij auteurs als PC. Cast die na jaren opeens toch nog een nieuw deel van een serie gaat schrijven, terwijl de hoofdserie al enorm werd uitgemolken en nog maar een flinterdun plot had. Je kunt je dan echt afvragen of het wel snor zit met de kwaliteit of dat het puur om een extra zakcentje gaat. Sommige verhalen zijn gewoon klaar.
Ook zo’n geval vind ik Terry Goodkind, die maar in dezelfde wereld blijft hangen. Ik ben zelf na een paar boeken afgehaakt, omdat ik ze dik vond en niet heel bijzonder. En eerlijk; het idee alleen al dat er nog veel dikke boeken in dezelfde wereld lagen te wachten stond me tegen. Maar mocht hij ooit eens een andere wereld gaan beschrijven, dan ben ik benieuwd!
Waar ik dan weer geen problemen mee heb zijn de boeken van Cassandra Clare. Het is mijn guilty pleasure en elke serie – ook al gaat het over Shadowhunters – voelen toch weer een tikje anders. Er zijn door de vele tijdlijnen en locaties ook veel mogelijkheden. Ik hou er gewoon van.
Net als dat Rick Riordan van mij mag blijven schrijven over tieners die kinderen zijn van half-goden. Ik ben dol op mythologie en hoewel een aantal personages wel op elkaar lijken, verschijnt er steeds meer diversiteit. Ook dit: guilty pleasure.
Kortom: in sommige gevallen vind ik inderdaad dat een auteur eens moet stoppen en iets nieuws zou moeten beginnen, terwijl ik dit bij andere auteurs – die eigenlijk precies hetzelfde doen – helemaal niet zo erg vind. Het ligt er een beetje aan hoe leuk je de serie vindt, denk ik!
Tijd voor de nieuwe stelling! Eentje die vast voldoende stof op zal doen waaien!
De nieuwe stelling gaat over de leeftijdscategorie young adult, welke ‘officieel’ loop van 15 tot en met 25 jaar oud. Betekent dit dan dat wanneer je ouder dan 25 bent, je eigenlijk klaar zou moeten zijn met young adult?
De stelling van deze week is dan ook:
Als je boven de 25 jaar bent, ben je te oud voor young adult.
Ik ben benieuwd of jullie het hiermee eens zijn of niet.
Nee. De leeftijdscategorie is een indicatie van de leeftijdsgroep waarvoor de boeken interessant zouden kunnen zijn. Een 20-jarige kan YA oninteressant vinden, een 30-jarige kan het helemaal geweldig vinden. Dat heeft meer te maken met persoonlijke smaak sk dan met leeftijd. Vaak zijn de boeken geschreven over jongeren vanaf 15 jaar, met alles wat daarbij hoort. Dat betekent dat het voor een 13-jarige vaak niet interessant is, maar niet dat zo’n boek dan totaal ongeschikt is. Zou een kind van die leeftijd zo’n boek dan ook niet mogen lezen?
YA is meestal niet mijn categorie, maar ik ben wel dol op kinder- en jeugdliteratuur (naast literatuur voor volwassenen). Ik ben bovendien meer geïnteresseerd in de boeken die worden gemarket (is dat een woord?) als jongensboeken, want ik vind het fijner als er iets gebeurt in plaats van dat constante geneuzel over liefdesdrama’s. Zou dat dan okk niet mogen omdat ik toevallig geen piemel heb? Ik weet dat er mensen zijn die echt zo vastzitten in dat hokjesdenken, die vinden het vadt en zeker stom dat ik boeken lees “die niet voor mij bedoeld zijn”. Maar echt, I don’t care. Je kunt de boeken of het genre ontgroeien, maar dat is geen verplichting zodra je boven die leeftijdsindicatie zit. Het is immers niet meer dan dat: een indicatie.
Nope niet mee eens! Ik ben inmiddels al 33 en lees nog steeds young-adult. Ik vind dat je dan wel oud genoeg bent om zelf te beslissen wat je leest.
Net zoals Annabel ben ik nu 33, en ik lees nog steeds Young Adult. Niet mee eens dus! Hoewel ik wel merk dat ik het steeds minder ga lezen, maar ik denk niet dat er zo’n strakke leeftijd aan hoeft te hangen. Sterker nog, ik was ouder dan 25 toen ik YA ontdekte, en ik had het verschrikkelijk gevonden als ik er ’te oud’ voor was geweest …
Ik denk niet dat je boven de 25 te oud bent voor Young Adult, maar ik denk wel dat het soms moeilijk is om je in te leven in de hoofdpersoon en dat daarom die ‘grens’ is gemaakt. Maar natuurlijk ervaart iedereen dit anders en daarom denk ik niet dat je met 25 jaar te oud bent voor bepaalde boeken. Lekker lezen waar je zin in hebt 🙂
Kan het er als docent Nederlands in de bovenbouw van de havo niet mee eens zijn. Als je nooit een Young Adult-boek leest of je er ten minste niet af en toe over inleest kun je echt niet levelen met de jeugd. En sommige van die boeken zijn echt wel een verrijking voor de literatuur.
Mijn moeder is nu 40 en ze leest nog steeds een stuk Young Adult. En weet je, ik vind leeftijdsgrenzen bij lezen onzin. Als je gelukkig wordt als 80-jarige van Young Adult, go your gang! Ik denk dat ik ook wel Young Adult ga blijven lezen, maar ik merk dat ik hoe ouder ik word, ik meer behoefte heb aan diepe en goede verhalen en minder aan oppervlakkige verhalen.
Ik ben het hier niet mee eens. Ik ben ondertussen bijna 31 en lees zo nu en dan nog echt graag een young adults boek. Het geeft me toch zowat de nostalgie van vroeger, de boeken die ik toen las, hoe je je soms voelde als tiener…
Het kunnen hele mooie verhalen zijn. Zo las ik net nog het boek van erin Watt, de royals 2, verslavend!
Iedereen heeft het eigenlijk al gezegd. Ik ben het er ook niet mee eens. Ik ben geen 25 meer (al een ahem aantal jaar niet meer) en ik vind er heel veel geweldige boeken bij. Misschien groei ik er ooit uit, maar dat denk ik niet. En ik lees ze niet alleen omdat ik “soms” zogenaamd wat luchtigere boeken wil (zoals sommigen als smoes – ik bedoel reden – geven). Ik lees eigenlijk meestal YA en heel af en toe iets anders 🙂 Er is niets mis met YA, genoeg diepgang, avontuur enz.
Oeps. Mijn antwoord is toch iets langer uitgevallen dan ik van plan was. Eigenlijk wilde ik eerst alleen mijn eerste reactie opschrijven en die was: Hahaha! Seriously? 😉
Op boeken staat geen leeftijd, je leest wat je graag wilt 😉
Zeker niet! Je moet lekker lezen waar je zelf zin in hebt. Mijn moeder bijvoorbeeld leest regelmatig nog mijn YA boeken.
Nee! Iedereen mag lezen wat hij/zij wil. Zo lees ik als 46-jarige net zo graag prentenboeken, kinderboeken, YA-boeken als fantasy of Nederlandse literatuur.
Als men wil dat mensen meer gaan lezen zou er niet zo hard gefocust moeten worden op wat ze lezen. Wat maakt het nu uit welk genre boeken je leest. Het enige belangrijke is toch dat je met plezier leest. Ik ben het er dus duidelijk niet mee eens en vind het ook heel jammer wanneer mensen neerkijken op wat iemand anders leest. Ik hou net van de afwisseling van verschillende genres en stijlen.
Ik ben zelf 30 en ik lees heel veel Young Adult omdat ik in veel volwassen boeken gewoon niet vind wat ik zoek. Wat ik wel merk is dat ik wel meer moeite heb met de echt jongere hoofdpersonen in contemporary’s. Als ik zie dat een contemporary gaat over 16-jarigen en hun eerste liefdes, dan weet ik over het algemeen dat ik die wel kan overslaan. Ik merk namelijk wel dat het voor mij als 30-jarige lastiger is om te snappen hoe “dom” mensen zich gaan gedragen als ze verliefd zijn. Ik kan me herinneren dat ik daar als 18-jarige niet zo’n last van had.
Maar er zijn binnen het YA genre ook genoeg boeken waar de hoofdpersonen weliswaar jong zijn, maar wel met hele volwassen situaties te maken krijgen, of zich heel volwassen gedragen. Sarah J. Maas is daar een voorbeeld van. Haar personages voelen niet zoveel jonger aan als ik zelf ben, omdat ze opgroeien in een wereld waar ze veel sneller volwassen zijn geworden. Ze zijn op papier inderdaad begin 20, maar in de praktijk gedragen ze zich veel meer als volwassen mensen en dealen ze met volwassen problematiek. (Maar we kunnen natuurlijk gaan praten of Sarah J. Maas eigenlijk wel YA is)
Harry Potter werkt overigens voor mij ook. Ik ben wel gewaarschuwd voor het puber gedrag in boek 5, dat nu op de planning staat, maar tot nu toe vond ik het gewoon erg vermakelijk om te lezen. Ik identificeer me wellicht iets minder met de karakters dan ik bij Sarah J. Maas doe, maar dat verstoort het leesplezier zeker niet.
Dus, ik ben het er niet mee eens. En mijn mama van dik in de 50 ook niet, want die verslindt net zo veel (zo niet meer) YA’s als ik.
Ik ben negentien en begin zo langzamerhand een beetje klaar te worden met YA. Bijna ieder boek is hetzelfde opgebouwd en ik ben blij als ik eindelijk een origineel plot in handen heb. Ik wijk steeds liever uit naar new-adult of toch boeken voor échte volwassenen.
Toch vind ik niet dat YA letterlijk alleen voor mensen tussen de vijftien en 25 zijn, want ik lees vandaag de dag ook jeugdboeken en ook volwassenenthrillers. Ik weet dat dit leeftijdsmarkeringen zijn, maar ik denk dat het toch per persoon afhangt van wat diegene wil en waar diegene op dat bepaalde moment trek in heeft.
tja, zoiets.
Oh, en waarom heb ik nog geen enkel YA-boek in handen gehad waarbij de hoofdpersoon 18+ jaar oud is? Ja, ik weet dat je een aantal weken geleden gezegd had dat een kenmerk van YA’s is dat de personages rond de 17/18 jaar zijn, maar ook dat ze dezelfde leeftijd hebben als de lezers. En als de lezers tot 25 zijn, waarom zijn de personages dan niet 25?
Goede vraag! Meestal wordt een hoofdpersoon van 20+ al snel een new adult, omdat je vanaf die leeftijd toch met andere dingen bezig bent.. Als studeren, seks, een eerste baan vinden. Dingen die voor tieners vaak toch wat verder van ze weg staan.
Er zijn overigens wel YA-boeken met hoofdpersonages boven de 18. Denk bijvoorbeeld aan Hof van Doorns en Rozen, al is dat op YA vlak wel een grensgeval, natuurlijk! 🙂