Deze dinsdag is het wederom tijd voor een nieuwe discussie op dinsdag, waarin ik jullie uitdagen om te reageren op een inhoudelijke stelling! Zelf zal ik terugblikken op de stelling van vorige week. Mocht je zelf een leuk idee hebben voor een stelling, laat deze dan vooral achter in de reacties! Vandaag gaan we het hebben op de invloed van boeken op ons leven.
Maar eerst wil ik graag terugblikken op de stelling van vorige week. Daarin heb ik jullie het volgende voorgelegd:
Young Adult is een leeftijdsgenre, en geen genre an sich.
Dit is een interessante, want veel mensen waren het er mee eens. Ikzelf weet niet helemaal of ik het met deze stelling eens ben en denk soms dat het young adult boek een opzichzelfstaand genre is geworden. Laten we eens beginnen met de vraag; wat is een genre?
Een literair genre is een categorisatie voor literaire composities. Deze categorisatie kan worden uitgevoerd naar literaire techniek, inhoud van het verhaal of lengte van het verhaal. Genre dient niet te worden verward met de leeftijdsclassificatie voor een verhaal. Genres zijn vaak flexibel, waardoor een verhaal in meerdere genres kan vallen. Bron
Bij een genrespecificatie kan er eendelig gekeken worden (kort verhaal, novelle, roman), maar ook meerdelig (thriller, fantasie, sciencefiction etc.), wat wij natuurlijk altijd doen. Het young adult boek is een leeftijdscategorie (net als een jeugdboek). Zie young adult als een enorme kamer waarin allerlei kasten staan met daarin allerlei genres. Een kast fantasie, een kast dierenverhalen. En sommige boeken staan zowel in de ene kast als in de andere. Ze hebben een kenmerk; ze vallen allemaal onder young adult.
De young adult roman heeft een paar eigenschappen. Aan de ene kant hebben we die leeftijdscategorie (15 tot 25 ongeveer, al zijn die grenzen steeds vager aan het worden) wat bepaald dat dit boek voor jongeren is geschreven, aan de andere kant zijn er ook een aantal thema’s waar een young adult aan zou moeten voldoen om echt young adult te zijn (en geen marketingtruc). En daar zit mijn twijfel bij deze stelling. Het feit dat er altijd bepaalde voorwaarden zijn om te bepalen of iets YA is of niet, maar young adult dit dan niet ook een genre an sich? Zijn die specifieke kenmerken net zo gekaderd als bijvoorbeeld een sciencefictionroman. Bijna wel.
Een paar van die kenmerken:
– De hoofdpersoon of personages zijn meestal tussen de 13 en de 20 jaar oud.
– De personages maken dingen mee die kenmerkende zijn bij die leeftijd (coming of age, eerste liefde, de weg naar seksualiteit, je plek in de wereld leren kennen, ethiek, vriendschap etc.)
Misschien kan je dit zien als bepaalde thema’s. Maar het is in YA – meer dan in andere genres – veel gebruikelijker dat het boek aan bovengenoemde kenmerken MOET voldoen om echt als YA ervaren te worden. Bijna net zo belangrijk als dat een fantasieverhaal bovennatuurlijke elementen moet hebben.
Snap je waar het voor mij een beetje wringt? Young Adult is meer dan alleen een leeftijdsaanduiding. Het heeft echt specifieke kenmerken!
Qua taal kan ik er trouwens weinig over zeggen, want het taalniveau verschilt tussen heel gemakkelijk naar best pittig. En beiden is oke. Wel is het vaak zo dat Young Adult wat minder complex is dan een boek ‘voor volwassenen’.
Volgens de theorie is young adult dus geen genre, maar een leeftijdsclassificatie. In de praktijk denk ik dat young adult – met al haar kenmerken en vervagende grenzen (jongere- en oudere lezers) toch ook wel bijna een opzichzelfstaand iets is. Ik denk dat het in de praktijk beiden is.
Genoeg over de stelling van afgelopen week. Het is tijd voor wat nieuws en dit is geen gemakkelijke. Hij is ingestuurd door een lezer, maar zelf vond ik hem wel heel erg mooi. Het zette me aan het nadenken en ik dacht; hoe is mijn leven door boeken beinvloed. Zijn er boeken die dusdanig indrukwekkend waren dat ik er levenslessen uit heb gehaald. Heb ik er normen en waarden uitgehaald die mijn levensopvattingen hebben gevormd? Het draait hier dan vooral om fictie natuurlijk, want ik kan me voorstellen dat de bijbel of een wetenschappelijk boek invloed kunnen hebben.
Komt ie!
Een boek (fictie) kan op dusdanige wijze indruk maken dat je daar bepaalde levensopvattingen aan over houdt.
Graag hoor ik van jullie wat jullie daar nu van vinden. Denk jij dat een boek voldoende kan zijn? Heb je dit zelf eens gehad, zo ja; welk boek?
Ik durf niet met zekerheid te zeggen of 1 boek dat kan. Ik denk wel dat een combinatie van meerdere boeken dat kan. Daarom is het ook zo belangrijk om diversiteit in boeken te hebben. Om verhalen te vertellen met personages die anders zijn dan wijzelf en dit ook op een zo goed mogelijke manier te doen.
Boeken zijn als geen ander in staat om ons te laten kijken naar de wereld door de ogen van iemand anders. En als we maar vaak genoeg door de ogen van eenzelfde persoon kijken, dan denk ik dat we zeker langzaamaan een verschuiving krijgen in bepaalde opvattingen of vooroordelen of visies die we hebben. We leren mensen die we eerst niet begrijpen, wel begrijpen. We leren de wereld zoals deze is voor iemand anders. We kunnen zien wat er mis is met bepaalde stukken van onze wereld.
Het maakt boeken ook potentieel gevaarlijk. (Iets wat dictators maar al te goed zien) Daarom is het wel belangrijk om kritisch te blijven lezen. En daarom is het ook belangrijk om soms eens een review te lezen waar je misschien minder blij van wordt, maar die wel een nieuw licht schijnt op een bepaald issue.
Boeken, personages in boeken, werelden in boeken, ze kunnen onze ogen openen of sluiten, ze kunnen ons wijzer of dommer maken dan we zijn. Het zijn, in mijn ogen, hele krachtige wapens!
Dat denk ik wel, zeker als je veel informatieve boeken leest, dan kan dat zeker je kijk op de wereld veranderen, beïnvloeden. Je krijgt er een ander beeld door waarbij soms de roze bril van je afgeslagen wordt. Je kan dan kiezen om je kop in het zand te steken of er meer informatie over te zoeken en je eigen mening te vormen.
Hier ben ik het volledig mee eens. Dit is me namelijk overkomen.
Ik heb het je vast wel eens verteld, maar voor mij was dit Simon. Ik las de beschrijving en dacht, dit is niks voor mij, en ik wilde wegklikken. Maar toen ging ik analyseren hoezo het dan niks voor mij was. Kwam het doordat hij gay was? Dit was een gekke gedachte, want ik vond mezelf altijd heel erg openminded. Ik besloot het boek te gaan lezen, en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb.
Ik kwam er door Simon achter dat ik in een ontzettende privilege bubbel leef. Het is zo belangrijk dat mensen zichzelf kunnen herkennen in boek of film, en daarom is het zo goed om boeken/films met diversiteit te promoten. Simon leerde me dat alleen accepteren dat het bestaat niet genoeg is. Actief supporten en bekendheid genereren is zo ontzettend belangrijk!
Ik werd me dus bewust van mijn eigen privilege, en leerde door Simon dat ik daar iets aan wilde doen. Dit heeft me zeker veranderd in hoe ik me gedraag, maar ook wat ik lees, en zelfs wie ik volg op Twitter. Ik ben Becky daar eindeloos dankbaar voor <3
Bedankt dat je dit deelt! Mooi om te lezen hoe een boek je kan helpen om verder te kijken dan je eigen wereld. Daarom houd ik ook zo van fictie.
Ja, vind ik wel! In de Hoe overleef ik… – boeken stond bijvoorbeeld de survivaltip dat je ik-boodschappen moet geven als je ergens boos over bent. Dat doe ik nog steeds, het werkt ook gewoon! Of dat je moet ‘praten met de krokodil’, oftewel niet weglopen voor je angsten. En ’the magic is in the doing’, je moet dingen gewoon dóen. Zie, allemaal belangrijke levenslessen 😉
En bijvoorbeeld de historische romans van Arthur Japin geven je een inkijk in hoe het leven vroeger was, hoe bepaalde gebeurtenissen tot stand zijn gekomen en hoe die in het heden nog steeds door klinken. Misschien houd je daar geen levensopvattingen aan over, maar je kunt er wel anders door naar je omgeving gaan kijken.
Ik denk het ook wel, maar ik kan geen specifiek voorbeeld noemen. Sowieso krijg je doordat je fictie leest, meer begrip voor andere mensen. Ik vind dat Annette het heel mooi gezegd heeft 🙂
O ja, en sinds ik Warrior Cats gelezen heb, kijk ik anders naar de katten die ik op straat zie lopen 😉
Ja, dat geloof ik wel, hoewel het denk ik vaak niet alleen maar het boek is. Ik ben na het lezen van THUG vb meer POC gaan volgen, die bepaalde artikelen/filmpjes/threads deelden, die me dan allemaal weer beïnvloeden en me iets nieuws leren en langzamerhand mijn kijk op de wereld weer veranderen. Ik denk dat het vaker een onbewust proces is dan een bewust proces en dat is juist mooi!
Laatst hoorde ik trouwens in de trein een meisje praten over een ontmoeting met een een vriendvan en ze vertelde dat ze wist hoe zich moest gedragen, doordat het “zusje van de hoofdpersoon in een boek hetzelfde had”. Dat vond ik zo cool om te horen! Wel besefte ik daardoor ook weer hoe belangrijk rep in een boek is, het kan ook zo gemakkelijk onbewust je ‘verkeerde/bevooroordeelde’ wereldbeeld versterken. Books have power, so use it for the good <3
Ja. Ik heb er het perfecte voorbeeld van. Ik heb een periode in zelfhaat gezeten, achteraf gezien was dat niet nodig. Maar wijsheid komt altijd achteraf. Maar ik haatte mezelf om iets wat ik had gedaan en ik voelde me een slecht mens. En toen las ik het boek van Julie Kagawa, de Blood of Eden serie. En daarin staat een quote en die luidt; ‘No one who fights so hard to do the right thing can be evil’. En dat is het begin geweest van de beseffing waar ik nu sta. Boeken kunnen zeker de wereld veranderen. Ik denk ook een stuk door eigen karakter, maar ook door wat ik heb gelezen in boeken kijk ik niet meer zo raar op als mensen anders zijn. Omdat ik al zoveel bijzondere verhalen heb gelezen.