Het is weer dinsdag en dus weer tijd voor een nieuwe discussie! Ik vind het zo gaaf om te zien hoe actief iedereen er aan meedoet en hoe gepassioneerd iedereen zijn mening deelt, zonder andermans mening niet te respecteren. Goed bezig! Vandaag gaat de discussie over young adult, of dit nu wel of geen genre is.
Ik wil eerst weer even terugblikken op vorige week. De stelling van vorige week luidde: Ik lees liever dunne boeken zodat ik meer kan lezen, dan dikke boeken waar ik lang mee bezig ben.
Hoewel ik heel af en toe ook wel eens geïntimideerd ben door een dik boek (vooral als ik hem ‘s avonds wil lezen en de letters ook nog eens heel klein zijn), vind ik het heerlijk om af en toe een hele dikke te pakken. Een dik boek is voor mij pas vanaf de 600 pagina’s en meestal lees ik deze onderweg of – als ik hem wel erg zwaar vind – digitaal. Als ik een hele lange reis voor de boek heb, vind ik het heerlijk om in deze ‘verloren tijd’ een heel dik boek te lezen. Want eerlijk is eerlijk; thuis zou ik hem misschien minder snel oppakken.
Op doordeweekse dagen waarbij ik voornamelijk thuis werk, pak ik eerder een wat dunner boek. Maar zodra ik een dag echt vrij ben of moet reizen, dan komen de dikkere boeken om de hoek kijken. Waarom ik dit doe weet ik niet helemaal. Misschien gun ik mezelf geen hele lange leessessies als ik thuis werk.
Soms dan pak ik een dun boek en denk ik ‘Oh, deze lees ik wel eventjes tussendoor. Zo uit!’ En dan doe ik er extra lang over. Met dikke boeken gaat dit soms andersom. Zit ik daar in de trein zonder boek. Gelukkig bestaan er ereaders en telefoons met digitale boeken. Phiew. Het is gewoon zo moeilijk te voorspellen hoe lang je met een boek bezig gaat zijn! De ene keer vliegen de woorden langs je ogen en de andere keer niet. Regelafstand, woordkeuzes, schrijfstijl, taal. Allemaal aspecten die meespelen. En dat is prima.
Ik ben het dus niet eens met de stelling, omdat ik geniet van beide type boeken en omdat ik van mening ben dat je soms juist heel lang bezig kan zijn met een dun boek. Sterker nog, vaak heeft een dun boek een complex verhaal waarin er veel verteld wordt in slecht een beperkt aantal pagina’s. Bij dikkere boeken heb je toch vaak meer van die rustmomenten die niet heel veel invloed hebben op de plot en daar ga sneller doorheen. Tenzij je Tolkien heet.
EN dan nu op naar de nieuwe stelling. Hij gaat over young adult als genre. De stelling is:
Young Adult is een leeftijdsgenre, en geen genre an sich.
Ik ben heel erg benieuwd naar jullie kijk op dit onderwerp! Laat je een reactie achter met jouw mening?
Ik ben het er wel mee eens! Ik zet wel altijd in mijn recensie ”Young Adult” als genre, maar dat is meer om aan te geven dat de hoofdpersoon in de YA-doelgroep valt. YA gaat dus niet over de lezers zelf, maar over de personages, aangezien er genoeg oudere/jongere lezers zijn die ook YA lezen.
Heh. Ik ga denk ik op het hek zitten. Toen ik klein was zou ik zeker JA hebben gezegd en het er mee eens zijn geweest. Het waren toen veel meer jeugdboeken ook dan YA.
Maar de laatste jaren in young adult zeker meer een genre geworden. Je ziet ook in veel boekenhandels dat ze apart van de jeugdboeken een sectie YA hebben. Andere boekenhandel gaan dan weer op leeftijd en noemen alles boven de 14 jaar YA.
Ik vind het dus zeker wel beide. Ik vermoed dat vele het ook als beide zullen zien. Een genre en een leeftijdsgenre. Hoewel de leeftijd niet echt meer op gaat, want er zijn heel veel volwassen die steeds weer teruggrijpen naar YA.
Ik denk dat ik het er in elk geval WEL mee eens ben dat YA geen genre is. Daarvoor is de diversiteit binnen de YA te groot. Maar ik krijg ook de indruk dat de leeftijdscategorie van de YA aan het verruimen is. De hoofdpersonen van YA boeken worden ook langzaamaan wat ouder. Het is geen uitzondering meer dat ze aan het begin van een serie al 19 zijn en tegen het einde in de 20.
De vraag is, in mijn ogen, dan ook eerder of YA tegenwoordig niet meer een marketing tool geworden is. Ik krijg het idee dat als een boek ook maar enigszins elementen bevalt die met YA geassocieerd worden, uitgevers het boek ook maar wat te graag als dusdanig willen promoten. Wellicht heeft het ermee te maken dat het een “booming” categorie is, waar veel gelezen en gekocht wordt.
Ik moet dus eerlijk toegeven dat ik niet meer zo goed weet wat een YA precies een YA maakt. Of, om het anders te stellen: Waarom staat ACOTAR bij de YA boeken en Throne of Glass bij de fantasy in de Nederlandse boekhandels?
YA is geen afgebakende categorie. De leeftijd is niet afgebakend, het genre is niet afgebakend, de schrijfstijl is niet afgebakend (Het verschil tussen Maggie Stiefvater en Kiera Cass is echt HUGE). Het enige wat enigszins afgebakend lijkt te zijn is dat er altijd sprake is van een soort van “coming of age”, karakter die langzaam in hun eigen krachten groeien, zichzelf ontdekken (waarbij de leeftijd tegenwoordig uiteenloopt van 12 tot 24 ofzo) en dat er ergens, hoe flinterdun ook, altijd hoop aan de horizon gloort. (Iets wat in volwassen boeken nog wel eens wil ontbreken).
Maar zelfs dit bakent niet af. Want dan zou je Game of Thrones er ook in kunnen gooien en toch doet niemand dat.
Ik ben een beetje aan het ramblen, maar ik merk dat YA steeds lastiger te doorgronden wordt, steeds breder en breder wordt. Dus…ik denk dat het eigenlijk niet echt meer een “identiteit” heeft.
Waarom Throne of Glass bij de fantasy staat in NL komt door de uitgever. Boekerij heeft het uitgegeven als fantasy (zij geven geen YA meer uit), waardoor het boek een andere NUR code heeft. Qua inhoud valt er natuurlijk ook te discussieren of SJM’s boeken nu YA zijn of meer fantasy of zelfs New Adult (hoofdpersonen zijn immers ouder).
Aha, dat verklaart voort mij inderdaad al heel wat! Ik vond namelijk zelf Throne of Glass, zeker de eerdere boeken, wellicht meer YA dan ACOTAR. Maar NA is wellicht het beste label, al krijg ik het idee dat dit label op dit moment nog niet gebruikt wordt als “YA met oudere hoofdpersonen”, zoals het volgens mij bedoeld is, maar meer als “contemporary met expliciete scenes”. Daarnaast, NA heeft, volgens mij, marketingtechnisch ook nog geen voet aan de grond zoals YA dat wel heeft, dus ik kan me wel voorstellen dat uitgevers ook nog aarzelen om een boek als dusdanig te promoten.
Ja dat klopt. NA wordt nu door vrijwel iedereen gezien als boeken die zich afspelen in het hier en nu, zonder fantasy, met vooral veel seks. In mijn ogen is dit slechts een kleine greep uit het NA aanbod.
Ik zie zelf YA als een leeftijdscategorie, omdat er binnen YA best wel veel diversiteit is, je hebt bijvoorbeeld YA fantasy, YA contemporary, YA dystopisch enzovoort. Zelf vind ik dat een YA fantasy boek meer gemeen heeft met een fantasy boek voor volwassenen, dan met een YA contemporary. Wel zijn er elementen die veel YA boeken hebben, ze hebben vaak kortere zinnen dan boeken voor volwassenen en dingen gebeuren vaak sneller dan in volwassen boeken (die vaak ook wat tragere momenten in het verhaal hebben), vaak is de afstand tussen de regels wat groter en de hoofdkarakters zijn vaak tussen de 12 en de 25 of zoiets. Ook is er een element van jezelf accepteren en dat soort dingen (coming of age).
In mijn eigen statistieken heb ik twee categorieën: genre en leeftijdscategorie. In genre gaan dingen als fantasy, contemporary, science-fiction, horror, thriller, enzovoort. Een boek kan meerdere genres hebben, in mijn spreadsheet. In de leeftijdscategorie zet ik ‘young-adult’, ‘volwassenen’, ‘kinderen’.
In winkels is er een categorie voor kinderen, voor YA en dan volwassen fantasy, thrillers, enzovoort. Maar goed, winkels doen ook vaak fantasy & science-fiction, terwijl ik die twee toch echt anders vind en er zeker een onderscheid tussen maak (al hebben ze soms wel overeenkomstige elementen).
In mijn boekenkasten hebben ik alles gesorteerd op genre, dus alle fantasy staat bij elkaar (om een voorbeeld te noemen). Maar ik heb het wel onderverdeeld, alle YA fantasy staat bij elkaar in een kast, en alle fantasy voor volwassenen in een andere kast, enzovoort. En hetzelfde voor de contemporary boeken, de science-fiction, dystopians, thrillers, ‘rom-com’ / chick-lit, etc.
Dus, ik vind het zelf geen ‘genre’ maar meer een leeftijdsaanduiding, maar ik vind ook dat een ieder zelf mag weten hoe je het benoemt. Zolang het op een blog of bijvoorbeeld Bookstagram of BookTube maar duidelijk is wat er bedoeld wordt (indien mensen een blog oid hebben).
Weer een leuke stelling en ik ben het er helemaal mee eens. Ik ben blij dat YA boeken in de boekwinkel en de bieb in aparte kasten staan, maar toch heb ik er moeite mee om YA een genre te noemen. Vroeger was dat misschien zo. Toen was het, geloof ik, de naam voor coming of age boeken zoals Catcher in the Rye. Maar nu heb je binnen YA bijna net zoveel andere genres als voor andere leeftijdsgroepen. Zoals anderen al zeiden, is het gewoon veel te gevarieerd om het een genre te noemen. Mijn favoriete genre is YA fantasy 😉 Van boeken voor volwassenen en jeugdboeken lees ik ook het liefst fantasy. De grens tussen YA fantasy en volwassen fantasy is niet altijd even duidelijk.
En een boek waarin een tiener de hoofdpersoon is, hoeft niet persé YA te zijn.
Eigenlijk heb ik dus niet veel nieuws toe te voegen aan de discussie. Haha 🙂
Jeetje wat heb je toch goede stellingen elke week! Complimenten!
Ik zie het meer als een leeftijdsaanduiding dan een genre. Je hebt daarbinnen namelijk zoveel genres!