Het is weer dinsdag en dat betekent dat ik weer een stelling heb bedacht voor de discussie op dinsdag! Het doel van deze blogposts is om de discussie aan te gaan; wat vind jou nou echt van de gegeven stelling? Ik ervaar zelf door na te denken over een stelling, dat ik bewuster wordt van mijn eigen leesgedrag en voorkeuren. En iedereen heeft natuurlijk andere voorkeuren en dat mag! Vandaag gaan we het bijvoorbeeld hebben over dikke- en dunne boeken.
Maar voor we het gaan hebben over de dikke en de dunne, wil ik nog even terugblikken op vorige week en graag mijn mening over dit onderwerp delen.
Afgelopen week was de stelling: De Young Adult hype is voorbij, omdat we de afgelopen paar jaren geen klappers als The Hunger Games of Twilighthebben gehad.
Ik ben een van die mensen die Twilight las toen alleen het eerste deel nog maar vertaald was. In de bibliotheek bestond er nog niet zoiets als een kast voor jongeren, op den duur kregen we een halve en ik was als tiener wanhopig op zoek naar iets wat paste bij mijn leeftijd. En dat was moeilijk. En nu kunnen we dit niet meer wegdenken.
Ik denk dat we de afgelopen paar jaar geen mega klapper meer hebben gehad omdat de vraag naar specifieke boeken voor jongeren een soort van beantwoord is. Zoals anderen al aangaven; er is nu zooo ontzettend veel. Je kan kiezen uit zo veel verschillende genres binnen de YA doelgroep. Er is zo veel concurrentie.
Of de hype echt voorbij is? Dat denk ik niet. Ik denk echter wel dat het voor de nieuwe lezers – en de nieuwe fans – het zo’n gewoonte is geworden dat die boeken er zijn. Het is niet nieuw meer en daarom is het extra lastig om er met kop bovenuit te steken. En dat is prima. Er is nu echt voor iedereen een boek.
De markt is zeker nog niet verzadigd, maar verschuift zich denk ik een beetje. Boeken worden in een kleiner tijdsbestek gehypt. Bijvoorbeeld omdat alle bloggers het er over hebben, of omdat er een film van is. De houdbaarheid van een hype is denk ik korter geworden omdat er sneller een vervanging is gevonden: ‘als je the hunger games leuk vond, dan heb ik hier nog x boeken die je leuk zult vinden’. Vroeger was dat er nog niet, dus bleef je langer hangen in de wereld van één boek.
En ik ben blij dat Young Adult nu gewoon is geworden. Als zijn er nog steeds plekken waar er voor het belang ervan moet worden gevochten.
Op naar de nieuwe stelling
Dikke boeken, dunne boeken. Net als mensen, zijn boeken er in allerlei maten en vormen. Ongezien merk ik dat ik – afhankelijk van de situatie waar ik in zit – wel bepaalde voorkeuren heb. Soms lees ik een langere tijd achter elkaar liever dunne boeken, en soms verlang ik gewoonweg naar een dik (600+ pagina’s) boek om mezelf helemaal in te verliezen.
De stelling van vandaag is:
Ik lees liever dunne boeken zodat ik meer kan lezen, dan dikke boeken waar ik lang mee bezig ben.
Ervaar jij dit ook? Wanneer is een boek dik voor jou? Ben je snel geïntimideerd door een dik boek? En wanneer is een boek te kort? Of juist te lang? Raak jij je aandacht wel eens kwijt bij een dik boek? Pak jij sneller een dun boek als jij je reading challenge uit het ook bent verloren of gigantisch achterloopt? Bespreek het in de reacties.
Mocht je een leuke stelling hebben, let me know!
Wat een leuk idee om elke dinsdag een stelling te poneren 🙂
Zelf lees ik graag afwisselend dunne en dikke boeken. Het gaat me niet om het aantal boeken, maar veel meer om de kwaliteit. Dus dan probeer ik aan te voelen of ik zin heb in een dikke pil of een bundel korte verhalen of iets anders. Overigens lees ik altijd een stuk of drie boeken tegelijk, zodat er altijd wel eentje is waar ik al ‘in zit’ en het lezen kan afwisselen. Daardoor lees ik meer dan wanneer ik er maar eentje tegelijk zou lezen. Doe jij dat ook, Emmy?
Ik lees er zeker vaak meer dan een tegelijk. Bijvoorbeeld omdat ik met reistijd zit, of een boek dat ik alleen lees op een ereader of telefoon (en meestal dus alleen in bed lees). En natuurlijk een luisterboek. Hierdoor zit ik eigenlijk altijd wel op meerdere boeken tegelijkertijd.
Er was een tijd nog niet zo lang geleden dat ik ja gezegd zou hebben. Maar nu is het antwoord nee. Ik snap niet waarom mensen alleen denken dat heel veel boeken lezen goed is. Je mist zoveel goede boeken als je dikkere boeken geen kans geeft. Geniet gewoon van wat je leest. Dat is veel belangrijker dan hoeveel je leest.
NEVER! Geef mij de dikste boeken, want dan heb ik meer verhaal over de personages waar ik invested in ben. Dunne boekjes lees ik vrijwel nooit.
Ik wissel het vooral graag af. Dunne boeken zijn zeker niet leuker omdát je er meer kan lezen. Ik lees liever minder goed geschreven boeken dan meer slecht geschreven boeken. Of minder boeken die bij mij of mijn stemming passen dan meer boeken die niet bij mij passen.
Het kan dan weer wel zijn dat bij sommige mensen dunne boeken meer passen bij de leeservaring die ze graag hebben, of dat toevallig de boeken die ze leuk lijken dun zijn. Maar meer boeken kunnen lezen is denk ik geen voorwaarde van of boeken leuker zijn.
Ja en nee. Als ik dunne boeken lees, kom ik er op een of andere manier makkelijker doorheen. Soms blijf ik gewoon enorm hangen in dikke boeken.
Maar het is niet zozeer dat ik echt zeg; geef mij maar een dun boek, dan lees ik er meer. Want ik lees liever leuke boeken dan veel boeken. Het gaat er voor mij uiteindelijk om dat ik kan genieten! 🙂
Ik kijk niet echt naar dikte, hoewel ik bij de boeken van Harry Potter wel moest slikken. Gemiddeld heeft een boek 300 pagina’s bij mij. En trouwens, een goed boek is toch altijd te kort haha. Maar dunne boeken over een heftig onderwerp hebben soms een minder uitwerking, en dat vind ik soms wel jammer. Vooral als het echt goed geschreven is
Kwaliteit (of leesgenot) boven kwantiteit! In principe maakt de dikte van een boek mijn helemaal niet uit, het gaat om de inhoud.
Ik word toch wel snel geintimideerd door een dik boek en pak liever een boek met wat minder bladzijdes (meestal rond de 250-300 bladzijdes). Ik ben nu in hp4 bezig en hoewel ik het leuk vind, had het voor mij niet zo dik hoeven zijn. En hp5 is nog dikker! Dan lees ik liever een aantal verschillende verhalen ipv 1 superdik boek. Maar goed, ik weet dat het hele goede verhalen zijn dus ik zal er vast ook wel van genieten ?
Ik lees vaak liever dunne boeken. Een boek vanaf 500 p. vind ik al niet meer fijn om te lezen. Meestal door de vorm van het boek. Lettertype vind ik ook belangrijk, als die te klein is kan ik heel chagrijnig worden tijdens het lezen. Mijn ervaring met hele dikke boeken is dat er heel veel voor het verhaal nutteloze informatie in staat en daar heb ik echt een schijthekel aan. Als het echt een dik verhaal is wordt er meestal toch een serie van gemaakt en dan zit je weer met dunnere boeken.
Ik zie hier mensen ook praten over kwaliteit versus kwantiteit, ik denk dat de kwaliteit van een boek niet samenhangt met de hoeveelheid bladzijden.
Leuke discussie trouwens! Ik hou ervan!
Ik hou wel van een dikke pil.
Ik ben mijn jaar begonnen met Bazaar van Boze Dromen van Stephen King. Ook een lekkere 700 pagina’s ^^.
Maar een dun boekje op zijn tijd, daar kan ik evenveel van genieten.
Ik probeer het wel wat af te wissen. En natuurlijk is het ook maar net waar je zin i hebt dat moment 🙂
In de letterlijke zin wellicht wel ja. Wanneer ik in een dunner boek bezig ben en na een pagina of 100 vind ik het eigenlijk toch niet zo leuk maar zie ik dat ik al bijna halverwege ben, zet ik toch door en lees ik het uit. Terwijl als ik zie dat ik nog maar net begonnen ben ik eerder de neiging heb om het weg te leggen en het later (een week of een maand) nog een kans geef afhankelijk van m’n bui…
Ik wissel af met dunnere boeken tot dikke pil vanaf 500 bladzijden.
Gaat om het leesgenot en kwaliteit. Niet om zoveel boeken gelezen te hebben.
Nee, ik pak niet sneller dunnere boeken dan dikkere boeken omdat ik dan meer kan lezen. Maar ik merk wel dat ik sneller dunnere boeken (rond de 300 pagina’s) pak, omdat als een boek dan tegenvalt je er sneller doorheen bent dan dunnere boeken. Toch is het juist een kracht als een schrijver je 600 pagina’s of meer weet te boeien met een verhaal. Dus als ik aan de beschrijving merk dat het mijn boek is dan laat ik dikke boeken zeker niet liggen. 🙂
Ik ben dol op dikke boeken! Als ik moet kiezen (zonder überhaupt te weten waar het verhaal over gaat), zou ik voor het dikke boek gaan. Wat overigens niet betekent dat ik geen dunne boeken lees. Als het mij een goed verhaal lijkt, wil ik het hoe dan ook lezen. Dan maakt het niet uit of het 150 of 550 pagina’s heeft.
(En wist je dat ik er – tot ik de reacties op deze discussie las – eigenlijk nooit bij stilgestaan heb dat sommige mensen écht liever dunnere boeken lezen, hoeveel ze ook van lezen houden. Dat is stiekem wel een beetje een eye opener voor mij… Erg leuk om op deze manier nieuwe inzichten te verkrijgen!)
De dikte van een boek maakt voor mij eigenlijk niet zoveel uit. Ik ben niet vies van dikke boeken en vind het echt niet erg om 600+ bladzijdes te lezen. Waar ik WEL een probleem mee heb is bladzijdevulling. Ik ben bijvoorbeeld nooit door Lord of the Rings gekomen, omdat ik daar echt het gevoel had dat ik na 100 bladzijdes nog niks van belang gelezen had.
Een verhaal is zo lang als het moet zijn. Wat verteld moet worden, moet verteld worden. Als dat in 90 pagina’s kan, dan is dat leuk. Als dat in 250 pagina’s kan, prima. Als je er 400 pagina’s voor nodig hebt, geen probleem. 700 pagina’s? Kom maar op!
Mijn reading challenge is overigens afgesteld op een gemiddelde boeklengte van 350 pagina’s. Op nagenoeg elke dag van de week kan ik met gemak 50 pagina’s lezen. Dus 350 pagina’s per week is haalbaar.
Ik heb dit jaar echter ook al wat boeken gelezen die dunner waren en boeken die weliswaar 500 pagina’s waren, maar die ik op een weekend toch heb uitgelezen.
Maar, als ik achter ga lopen op die challenge (wat voorlopig niet het geval is), dan vermoed ik wel dat mijn voorkeur uitgaat naar kortere, snellere boeken. Als het blijft gaan zoals het nu gaat, dan ga ik zeker ook proberen om Game of Thrones dit jaar te lezen in zijn geheel, want dan heb ik daar ruimschoots de tijd en ruimte voor!
Hmm, nee, niet persé. Ik vind sommige dunne boekjes moeilijk om doorheen te komen, en ik vlieg soms gewoon door een super dik boek heen – het ligt echt gewoon aan het verhaal. Als het verhaal niet fijn loopt, dan kan ik heel lang doen over een boek, of ’t nou een dikkert of een dunnetje is. Wel pak ik vaker een graphic novel op als ik geen zin heb om een gewoon boek te lezen, omdat dat én sneller leest, en ik me er ook minder op hoef te concentreren want het zijn voornamelijk toch alleen plaatjes.
Ik denk er meestal niet zo over na, maar nu ik erover nadenk… Ik hou het meest van dikke boeken, maar het hoeft ook weer niet superdik. 400 tot 600 blz vind ik ideaal. Dan kun je je heerlijk onderdompelen in die wereld zonder spierpijn in je polsen te krijgen 🙂 Ik vind het niet erg als een boek dikker is. Heel soms vind ik het ook wel fijn om een dun boek “tussendoor” te lezen. Eind vorig jaar heb ik een paar keer een contemporary boek gelezen. Die hoeven van mij niet zo dik te zijn. Als ik ze in 1 of 2 dagen uit heb, vind ik het weer even genoeg. Wat ik ook heel leuk vind, zijn de novella’s die bij een bepaalde serie horen. En als de timing goed is, is het erg handig om 1 of 2 novellas mee te nemen tijdens een treinreis in plaats van een groot zwaar boek (kwam heel goed uit, nu ik the Lunar Chronicles aan het lezen ben. Alle Sterren paste vorige week mooi in mijn tas 🙂 )
Ik doe niet mee aan challenges, want ik wil gewoon kunnen lezen waar ik op dat moment zin in heb.
Ik ben van plan om een keer Lord of the Rings te herlezen, maar dan in het Engels. Ik heb een set met de losse delen. Dat vind ik handiger dan 1 superdik boek.
Ik vind trouwens niet dat een dik boek persé beter is dan een dun boek. Zoals Annette al zei, het is maar net hoeveel woorden er nodig zijn om het verhaal te vertellen. ACOMAF en ACOWAR hadden bijvoorbeeld best iets dunner gekund imao 🙂 Daar heb ik veel langer over gedaan dan ik had verwacht en toch vind ik die wereld en de personages heel tof.
Nee zeker niet. Vrijwel alle boeken die ik lees hebben minstens 350 paginas, de dikste ooit had er ruim 800. Ik lees vooral YA, zeker die in het fantasty/Scifi segment zijn dik. Hoe snel je een boek leest hangt niet alleen maar af van de dikte, maar ook van het verhaal, de moeilijkheid, etc. Ik heb niet iets tegen dunne boeken, ik merk dat ze soms wat oppervlakkiger zijn, er kan minder in het verhaal, etc, maar dat betekent zeker niet dat dunne boeken slechter zijn of dikke boeken beter.
Ah leuke discussie weer! Ik ben het niet helemaal met de stelling eens, al lees ik zelf wel vaker iets dunnere boeken dan hele dikke. Het ligt denk ik meer aan het verhaal dan aan de dikte van het boek. Ik heb ook hele dunne boeken gelezen van +/- 150 pagina’s waar ik gewoon niet doorheen kwam omdat het verhaal mij niet echt interesseerde, terwijl ik door de Harry Potter serie heen vloog!
Dat is bij mij echt afhankelijk van het boek. Een goed verhaal mag voor mij zeker een dik boek zijn. Maar ik heb ook veel bewondering voor de auteurs die erin slagen om een steengoed verhaal in 200p’s te krijgen. Als tiener had ik wel een grote voorkeur voor dikke boeken. De beste boeken zijn de boeken die je doen vergeten hoe dik een boek is omdat het verhaal zo goed vooruit gaat!
Zelf vind ik het net leuk om in een wereld ondergedompeld te worden én de personages steeds beter te leren kennen. Dat lukt me het beste bij een dikker boek omdat dunnere exemplaren daar vaak gewoon de ruimte niet voor hebben. Ik ben zelf ook geen fan van kortverhalen al besef ik maar al te goed dat er wel degelijk auteurs bestaan die er in slagen om een goed verhaal tot stand te brengen in een kort aantal bladzijden toch blijft mijn voorkeur uitgaan naar boeken met wat volume.
De dikte van een boek maakt mij eigenlijk niet zoveel uit, zolang ik maar geniet van het verhaal! Daarbij kan het zelfs zijn dat ik langer bezig ben in een dun boek, dan in een wat dikker boek. Het ligt er maar net aan in hoeverre het boek mij pakt en mij meesleept 🙂