Voor mijn vakantie naar YALC plaatste ik een invul discussie. Vandaag gaan we weer naar een gewone stelling. Ditmaal over het lezen van klassiekers. Voor we dat gaan doen wil ik ook graag even terugblikken naar de vorige stelling.
Twee weken geleden vroeg ik naar jullie kijk op wat een sterke vrouwelijke hoofdpersoon is. Wij lijken allemaal te verlangen naar een sterke vrouw. Ik benoem het ook meer dan eens in mijn recensie. Maar wat vind ik zelf nou een sterk vrouwelijk personage?
Ik vind er zelf wel een verschil in zitten; een sterk vrouwelijk personage of een overtuigend personage. Ik heb hoe dan ook behoefte aan een overtuigend en realistisch vrouwelijk personage. Een vrouw met goede en slechte eigenschappen. Hobbies. Gevoelens. Emoties die tot uiting komen. Een vrouw die zich ontwikkeld, in het verhaal past en bewust is van zichzelf. Een realistische vrouw dus.
Voor mij staat dit wel een beetje los van een sterke vrouwelijke hoofdpersoon. Natuurlijk wil ik geen vrouw die nooit huilt, nooit zwak is, geen foute eigenschappen heeft en haar vrouwtje staat. Maar zijn dit vereiste voor een sterke vrouwelijke hoofdpersoon? Ik denk dat ik zelfstandigheid een eigenschap vind die bij de SVH past. Of die ik graag zie dan. Een vrouw die geen man nodig heeft om keuzes te maken. Een vrouw met ambities. Dromen. Wensen. Die fouten maakt en durft te maken. Dat is denk ik voor mij een SVH. Een vrouw die ik bewonder. Een vrouw die misschien meer durft dan ikzelf. Iemand die ik als voorbeeld zou kunnen nemen.
Maar sommige SVH’s vind ik ook weer helemaal kak en wil ik eigenlijk een hoek geven. Ach ja.
Op naar een nieuwe stelling. Vandaag gaan we het hebben over de boeken die al weet ik niet hoe oud zijn, maar iedereen toch (van naam) kent.
Wat is een klassieker? Daar lijkt iedereen een andere mening over te hebben. De stelling van deze week werd aangedragen via instagram en gaat over klassiekers. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden!
Iedereen zou klassiekers als Sherlock Holmes en Charles Dickens gelezen moeten hebben.
Laat jouw mening achter in de reacties.. Ik ben benieuwd!
Ik ben zelf eigenlijk per definitie tegen het stellen dat iemand een bepaald boek MOET lezen. Ik hoop dat mensen, mijzelf included, lezen voor hun plezier en dat houdt in dat lezen dus geen moeten is. Ik heb nog geen Charles Dickens of Sherlock Holmes gelezen, ik heb nog niet alles van Harry Potter gelezen, ik ga aan bepaalde klassiekers niet eens beginnen omdat ik weet dat ze niet mijn ding zijn. Ik kies boeken waarvan ik denk: “Die ga ik leuk vinden!”
Het stellen dat mensen bepaalde boeken MOETEN lezen, impliceert automatisch dat je niet “meetelt” als je deze niet gelezen hebt. En wat mij betreft is dat niet anders dan stellen dat YA niet telt en geen echte fatsoenlijke boeken zijn. Enzovoorts.
Bepalen wat iemand MOET lezen, is in mijn ogen per definitie verkeerd.
Ik vind WEL dat je geen mening mag geven over iets dat je NIET gelezen hebt. Je hoeft van mij bepaalde boeken niet te lezen, maar dan wil ik je er ook niet over horen. Je kan geen mening vormen over een boek dat je niet gelezen hebt, omdat je dan ofwel mensen napraat ofwel je mening baseert op gekleurde en gefilterde informatie.
Dus, als je over een bepaald boek mee wil praten, ja, dan vind ik dat je het wel MOET lezen voor je dat doet. Ik heb daarom ook wel een aantal boeken gelezen die ik nooit gelezen zou hebben, zodat ik wel bij kon dragen aan de discussie (After, van Anna Todd bijvoorbeeld.) Voor de rest hoop ik dat mensen lezen omdat ze het leuk vinden en ook lezen wat ze leuk vinden.
Absoluut niet! Iedereen moet lekker lezen wat je zelf wilt. In de bovenbouw van de middelbare school verplicht klassiekers lezen taste mijn leeszin enorm aan. Ik leende de game of thrones boeken bij de bieb en had zo’n dikke pil (en nou niet bepaald de makkelijkste boeken om te lezen) eerder uit dan de dunne klassiekers. Ik was geloof ik vrij vastbesloten om nooit meer boeken te lezen die als literatuur te boek staan, maar een paar jaar later deed ik dat toch, uit mezelf. Voor heel veel literatuur en zeker de ‘klassiekers’ geld denk ik dat tieners te jong zijn, er nog niet aan toe zijn. Ze verplichten om dan toch die boeken te lezen haalt alleen maar de zin in lezen onderuit, wat me toch ook niet de bedoeling lijkt.
Bovendien: wat is een klassieker? Hoe oud moet een boek zijn om als klassieker te worden bestempeld? De klassiekers schijnen de lezers iets te willen leren over de maatschappij. Misschien zijn over 100 jaar de hunger games, divergent en andere dystopische boeken wel juist om die reden klassiekers (1984 en animal farm staan vanwege ‘de maatschappij een spiegel voorhouden’ immers op elke boekenlijst)
Ik vind ook dat je niet kan bepalen wat een ander moet lezen, maar… sommige boeken zijn zo’n belangrijk onderdeel van onze cultuur, dat ik eigenlijk wel vind dat je er iets vanaf moet weten. Dat je weet dat Sherlock Holmes niet begonnen is met Benedict Cumberbatch :p
En doordat je er iets van af weet, kun je soms meer genieten van bijvoorbeeld een YA boek dat op een klassiek verhaal gebaseerd is.
Ik vind het niet nodig dat je de boeken leest. Net als bij Chantal heeft het verplichte lezen op school mijn leesplezier behoorlijk vergald (gelukkig heb ik het later weer teruggekregen 🙂 ) Ik las vroeger uit mezelf Sherlock Holmes, Charles Dickens en de Graaf van Monte Cristo, voordat het verplichte lezen begon. Nu niet meer. (Op David Copperfield van 1000 blz was ik trouwens best trots).
Dus wat dan? Ik zou het heel goed vinden als de echte klassiekers op de basisschool en de middelbare school in lessen zouden worden opgenomen. Niet als verplicht leesvoer, maar door erover te vertellen, misschien in wat historische context en er stukjes uit voor te lezen of klassikaal te lezen. Er zijn er veel naverteld voor kinderen in moderne taal in dunnere 😀 boeken, maar door stukjes te lezen krijgen ze een idee van de stijl waarin het geschreven is. Als die verhalen aanspreken, kan iemand zelf bepalen of hij of zij het origineel wil proberen (misschien pas als ze volwassen zijn). Zo niet, dan weten ze er toch iets over. En zolang die lessen er niet zijn, vind ik het een goed idee als je een vereenvoudigde versie van een klassieker leest of even op Wikipedia kijkt naar de oorsprong van je favoriete boek of tv-serie. Maar ja, dat is gewoon een suggestie, want zoals ik aan het begin al zei, ik vind ook dat niets moet!
P.S. En het zijn vaak ook gewoon goede verhalen. Ze zijn niet voor niets zo vaak verfilmd en naverteld 🙂
Niet mee eens. Zelf ben ik gek op het zo af en toe lezen van klassiekers, maar waar leg je de grens? Ik bedoel, ik heb een aantal boeken van Charles Dickens een paar keer ge(her)lezen, en zo nog wat andere klassiekers. Maar Sherlock Holmes (nog) niet, en niet alles van Dickens. En dan? Hoor ik dan bij het groepje dat niet alles gelezen heeft dat ze ‘moeten’ lezen? Sowieso heb ik wat lezen betreft niets met moeten … Ik moet niets! 😉
Je noemt daar juist twee voorbeelden die ik niet heb gelezen 😉 maar ik heb wel een musical van Oliver Twist gezien in London!
Ik vind het wel een mooie uitdaging om af en toe een klassieker te lezen, ook al zijn ze niet altijd even makkelijk door te komen. Het geeft je vaak een beeld van een andere tijd en bovendien zijn die boeken niet voor niks zo bekend geworden. Zo heb ik laatst The Mists of Avalon gelezen, met de verhalen van koning Arthur maar dan vanuit de vrouwen verteld. Dit is inmiddels zelf ook een klassieker geworden. En een boek zoals Karakter van Bordewijk is heel mooi, als je er maar gewoon de tijd voor neemt.
Wist je trouwens dat augustus de maand van de klassieker is, kijk maar eens op https://www.sandraleest.nl/kort-nieuws/maand-van-de-klassieker-3-verzamelplek-recensies-en-leeservaringen/
Zelf begin ik in september aan Anna Karenina, samen met acht andere dappere lezers. Hopelijk helpt dat om dit dikke boek helemaal te lezen 🙂 Als je mee wilt doen, kijk dan even op mijn blog.
Ik vind deze stelling steeds moeilijker en moeilijker worden. Niemand moet per se een boek lezen van mij. Toch ga ik aankomend schooljaar aan leerlingen vragen om bepaalde klassiekers te lezen. Dat zit me zelf ook een beetje dwars.
Ik ben namelijk enorm voor lezen omdat het leuk is, maar tegelijkertijd snap ik ook steeds meer dat je op school kunt leren over klassiekers en leren is niet altijd even leuk en makkelijk. Ik hoop dat ik dit onderscheid ook aan mijn leerlingen kan uitleggen straks.
Zelf vind ik het leuk om klassiekers te lezen, ik doe het veel te weinig. Het is niet zo dat ik vind dat iedereen het zou moeten, maar je merkt toch vaak dat er in onze wereld verwezen wordt naar klassiekers en als je die dan gelezen hebt dan begrijp je zo’n verwijzing weer beter. Maar goed, als je dan toch bezig bent dan kun je net zo goed de bijbel gaan lezen, want daar wordt pas veel naar verwezen. Toen ik literatuurgeschiedenis volgde op mijn opleiding merkte ik echt hoe fijn het is om een beetje bijbelkennis te hebben.