Hooooi allemaal. Het is weer dinsdag en dus tijd voor een nieuwe discussie op dinsdag. Vorige week hadden we het over romantiek in young adults en deze week gaan we het hebben over de leesdip, waar iedereen wel eens last van lijkt te hebben.
Ik wil ook weer even terugblikken op de stelling van afgelopen week. Dit was de stelling:
De romantiek in Young Adult boeken is zo onrealistisch dat jongeren er een verkeerd beeld bij krijgen.
Er kwamen niet heel veel reacties op, maar dat is prima. Zelf weet ik eigenlijk ook niet zo goed wat ik er van vind. Nu ik dit type ben ik ook vrij moe, en probeer ik echt te bedenken wat ik er nou van vind, maar heel veel verder dan ‘volgens mij valt het wel mee?’ kom ik eigenlijk niet. Het is namelijk geen kenmerk van young adult dat er romantiek in zit.. In heel veel romans zit romantiek, en dan veelal gaat het over de prins op het witte paard. Daar houden wij vrouwen immers van; het idee dat we de – voor ons – beste gozer (of vrouw) zullen tegenkomen.
Er is echter een element binnen al die relaties die me best wel stoort soms, en dat is – naast instalove – de suggestie dat tienermeiden en -jongens zich gedragen alsof ze meteen de rest van hun leven bij die persoon zullen blijven en echt van hem/haar houden. Die kinders hebben vaak nooit eerder een relatie gehad en ik snap dat je bij je eerste relatie vaak denkt; omg, never nooit te breken.
Maar realistisch is het niet.
Al zijn er uitzonderingen natuurlijk, mensen die al vanaf hun tienertijd bij elkaar zijn.
Maar dit is eerder uitzondering dan regel. De meeste tieners zullen meerdere keren verkering hebben voor ze een vaste relatie krijgen. En dat vind ik ook best gezond; zo leer je namelijk goed kennen wat bij je past en gedurende je tienertijd (en daarna) leer je nog zoveel over jezelf. Als Pietje het perfecte vriendje voor je tienertijd was, is Jantje misschien de beste optie voor daarna. Ik vind het daarom ook fijn dat Sarah J Maas haar hoofdpersonages al meerdere relaties gehad laat hebben voor ze de ware vonden.
Maargoed.. soms kan het natuurlijk niet anders. Ik denk ook niet dat heel veel jongeren dankzij boeken op zoek gaan naar hun Edward of Jacob, of daar een ideaal naar creëren. Ik weet het niet zo goed…
Laten we maar gewoon naar de nieuwe stelling gaan kijken. Ik wil het namelijk gaan hebben over de leesdip.
‘Ik heb een leesdip!’
‘Ik heb een week niet gelezen, ik heb een leesdip.’
‘Ik lees al maanden geen letter, ik heb een leesdip’.
Zo maar wat variaties die ik soms langs zie komen. Dan denk ik; kán je niet lezen, of heb je er gewoon even geen zin in (en is dat zo erg?). Bedoelen we met een leesdip niet gewoon dat we even geen zin hebben, of misschien zelfs even geen behoefte hebben aan verhalen? Moeten we meteen zeggen dat we een leesdip hebben als we even wat minder lezen? Ik ben benieuwd wat jullie van deze stelling vinden:
Een leesdip bestaat niet en is gewoon een smoes om even niet te willen lezen
Ik kijk uit naar jullie kijk op de leesdip!
Ik zie bij mij een leesdip meer als: ik lees veeeeel minder dan normaal en kan totaal niet bij 1 boek blijven en deze uitlezen. Zo had ik een halfjaar geleden een dip waardoor ik aan alles begon maar dus niets uitlas. Ik denk dat een leesdip niet direct hoeft te staan aan echt niet lezen, maar kan dus ook minder lezen zijn. Zeker geen smoes naar mijn idee ?
Een leesdip is gewoon: even geen zin in het uitvoeren van deze hobby. Net zoals dat ik tijden heb dat ik elke dag de Sims speel en daarna weken niet meer. Of heel veel series kijk en soms even zin heb in een avondje geen serie.
Tjah, het woord leesdip betekent volgens mij wat wij willen dat het betekent. Voor mij betekent het dat ik op dat moment even geen plezier beleef aan lezen, ook niet aan het lezen van boeken die ik wel leuk vind. Ik vind dat zelf altijd erg vervelend. Het voelt alsof ik wel graag WIL lezen, maar het niet lukt op de manier zoals ik dat zou willen.
Vorig jaar heb ik alle Sarah J. Maas boeken die er waren achter elkaar gelezen. De eerste twee boeken van ACOTAR en dan alle boeken van ToG tot en met Empire of Storm. Daarna kon ik gewoon niet in andere boeken komen. Ik vond ze niet lekker geschreven. Ik vond de personages oppervlakkig. Ik vond het plot te dun. Ik beleefde gewoon aan geen enkel boek en verhaal echt het plezier dat ik er normaal gesproken aan zou beleven.
Is dat een leesdip? Tjah…Ik had wel zin om te lezen, ik vond alleen het juiste boek niet dat me op dat moment aansprak en daardoor deed ik het uiteindelijk gewoon toch niet of veel minder.
Voor mij persoonlijk is het dus geen smoesje van geen zin hebben of geen tijd willen maken, maar meer dat ik op dat moment het juiste boek niet vind dat mij het plezier geeft dat ik aan lezen wil beleven en ik daardoor even minder of niet lees.
Ik vind zeker dat de leesdip een smoes is! Ik heb er zelfs een hele blog over geschreven, want als je gewoon een boek erbij pakt en even doorzet, kom je zo weer uit de leesdip!
Totaal niet mee eens. Ik heb tot het frustrerende aan toe een leesdip. Welk boek ik ook pak, het pakt mij gewoon niet en ik kan me niet focussen. En ja, ik zit op een rustig plekje zonder tv en telefoon. Ik worstel me door boeken heen die ik normaal in een dag uit zou lezen omdat ze precies in mijn straatje liggen.
Je kunt dus niet generaliseren. Voor jou is het een smoes, voor mij is het een feit. Een leesdip bestaat wel degelijk, alleen is deze bij iedereen anders.
Ik ben het geheel met Kelly eens!
Al dagen probeer ik boeken te lezen en lijkt het alsof er niets blijft hangen of niet interessant genoeg is terwijl ik er echt naar uit heb gekeken om deze boeken te lezen. Misschien toch onbewust te druk in mijn hoofd?
Geef het weer, je omgeving of je humeur de schuld. Ik noem het in iedergeval een leesdip ?
Een leesdip voor mij is dat ik het meestal “te druk” heb en mezelf niet kan aanzetten om te gaan lezen. Ik denk dat een leesdip voor iedereen anders is en dat het lastig is om te zeggen of deze wel of niet bestaat.
Ik ben het er niet mee eens dat het een smoes is. Ik heb zelf last van een leesdip op dit moment, terwijl ik juist ontzettend graag wil lezen! Ik kan mijn gedachten er niet bij houden, welk boek ik ook pak, het pakt mij niet. Boeken waar ik al lang naar uit keek zoals Heel me liggen ook nog steeds op de stapel. Het lukt mij gewoon niet. En dat vind ik super frustrerend.
Voor mij is een leesdip dat ik me niet kan concentreren op lezen.
Dan probeer ik te lezen, maar het blijft niet hangen.
En dan kan ik dus ook uren doen over 1 hoofdstuk van 30 pagina’s ofzo.
Dan leg ik het lezen neer en ga ik wat anders doen, maar ik baal dan wel want ik niet reizen naar de werelden in mijn boeken.
Het geld voor mij dan ook voor alle genres!
Er is dan geen enkel genre wat dan boeit en het gebeurd dan ook vaak dat ik 5-6-7 boeken probeer te lezen,maar enorm faal XD.
Ik heb precies hetzelfde als Mandy! Tijdens een leesdip kan ik me totaal niet concentreren op het lezen van een verhaal. Het blijft dan ook totaal niet hangen. Ook probeer ik verschillende boeken op te pakken, maar het werkt gewoon op de één of andere manier niet. Het is zo enorm frustrerend :c
Ik zou een leesdip niet per se een smoes noemen, maar voor mij betekent het inderdaad dat lezen er even niet in zit. Vaak heb ik op zo’n moment wél zin om te lezen, maar als ik dan daadwerkelijk een boek voor mijn neus heb, leg ik hem net zo snel weer aan de kant. Vaak gebeurt dit bij mij dan ook in drukke periodes waarbij ik ’s avonds liever een serie op zet, dan een boek er bij pak. Dus inderdaad: een leesdip staat bij mij een beetje gelijk aan geen zin om te lezen -al is dat dat vaak wel ongewenst, als je begrijpt wat ik bedoel haha
Mooie stelling voor discussie, wel
Als ik een leesdip heb dan wil ik graag lezen maar lukt het gewoon niet. En dat is geen smoes waar ik me achter wegsteek omdat ik eventjes niet wil lezen. Integendeel, ik word altijd heel ongelukkig als ik vertel dat ik een leesdip heb. Mijn leven is tussen de pagina’s en dat maakt mij blij. Ik weet niet wie ik ben zonder mijn boeken. Als ik geen zin heb om te lezen zal ik dat gewoon zeggen. Ik neem een leesdip neit voor een smoes om niet te willen lezen, maar sommige mensen doen dat misschien wel omdat ze het niet willen toegeven. Maar ik zelf doe dat niet. En ik vind het allemaal prima als je nu zegt dat je een leesdip hebt of niet. Het belangrijkste blijft dat je plezier hebt aan lezen en niet dat je je door ongelukkige dippen werkt om toch maar dat boek te hebben gelezen.
Voor sommige mensen is het misschien een smoes, maar niet voor mij. Als ik geen zin heb om te lezen (wat bijna nooit voorkomt), heb ik geen smoes nodig. Ik bepaal zelf wat ik doe 🙂
Een leesdip is voor mij dat ik niet of te weinig lees, terwijl ik wel wil lezen.
Als ik een leesdip heb, dan heb ik bijvoorbeeld moeite om in een boek te komen of om een boek te vinden dat me op dat moment aanspreekt. Ik mis een beetje het gevoel dat je je helemaal in een fantasiewereld kan verliezen. Zoals ik dat had met Harry Potter. Dat heb ik daarna niet meer gehad, al heb ik daarna heus nog wel supertoffe boeken gelezen.
Soms wil ik ook gewoon een boek “uit de weg” hebben. “Opruimen” van mijn tbr. Dan kan ik niet snel lezen en ook niet iets anders, want eigenlijk wil ik juist dat boek gelezen hebben of weten hoe het afloopt. En dat staat dan in de weg van een boek dat meer bij mijn stemming past op dat moment. Ik kan niet goed uitleggen, waarom ik dan toch persé dat moeizame boek lees. Dat is dus een ander soort leesdip.
Een leesdip is bij mij vaak een combinatie van factoren. Heel drukke agenda, moe zijn en soms ook een boek op de planning dat me uiteindelijk precies toch niet helemaal aanspreekt. Dan liggen mijn prioriteiten vaak even ergens anders, bv. slapen of spelletjes spelen. Het zijn momenten waarop nog vaak een boek vastpak maar het leestempo vaak ook gewoon heel laag ligt. Ik wil wel lezen maar het gaat even niet of heel slecht. Vaak zitten er dan ook teveel andere dingen in mijn hoofd.