De impact van De Hongerspelen

In december 2010 verscheen de vertaling van Mockingjay in het Nederlands en nu, bijna tien jaar later verschijnt de proloog: Een ballade van slangen en zangvogels. Nu vind ik de titel een beetje te ‘dit is nu populair’, evenals een dat een verhaal vanuit de slechterik ook niets nieuws is. Tóch moet ik bekennen dat ik razend benieuwd ben. En dat komt omdat De Hongerspelen zo veel invloed hebben gehad op het young adult genre en ook in mijn leesgedrag.

De poort naar Young Adult

Waar Twilight voor velen de eerste echte kennismaking met young adult was en tevens een startsein voor een heel nieuw type boek, was De Hongerspelen minstens zo belangrijk. Niet alleen omdat het in de eerste plaats geen romantisch verhaal is over verliefde tieners en vampiers, maar spannend en stoer (en dus ook leuk voor de gemiddelde jongen). De Hongerspelen liet ons als lezer kennismaken naar een type sciencefiction boeken: dystopia. De dystoperische en kapotte wereld van Katniss inspireerde andere auteurs vervolgens, waardoor er bergen van soortgelijke boeken als paddenstoelen uit de grond schoten. Dit maakte indruk. Opeens verschenen er allerlei boeken voor tieners en die werden ook nog eens door ontzettend veel jongeren (en ook ouderen) gelezen. Opeens deden Young Adult boeken er toe en ook filmmakers zagen hier natuurlijk wat in. De films waren een gigantisch succes, waardoor nóg meer mensen kennismaakte met het genre. Zomaar, opeens. En er zullen genoeg lezers zijn die daardoor meer Young Adults zijn gaan lezen. Ik was er ook zo een.

De impact op mijn leesleven

Ik las altijd al veel. Sinds mijn moeder mij als 9-jarig meisje Harry Potter in mijn handen had geduwd was lezen mijn hobby. Leestips haalde ik uit tijdschriften als de W.i.t.c.h., door te snuffelen in de plaatselijke Bruna en – zij het zelden – in onze kleine bibliotheek. Ik had ondertussen een aardige verzameling boeken verzameld dankzij het boekenfestijn en omdat ik graag manga’s las. De term young adult kende ik nog niet, maar ik blogde wel al (zij het niet over boeken). Ik had boeken in de kast staan die nu onder de term young adult zouden vallen en daar genoot ik van. Langzaam leerde ik boekenblogs kende en daar las ik over De Hongerspelen. Dat sprak me wel aan en ik besloot het eerste deel te kopen. BOEM. Ik was verkocht. Nog voor ik het boek uit had, had ik de film in huis gehaald en had ik een innerlijke strijd: kijk ik de film of lees ik verder? Volgens mij deed ik het door elkaar. Steeds een stukje film en dan weer een stukje boek. Ik denk dat het 2011 of 2012 was geweest, want ik woonde op dat moment weer even bij mijn moeder en het is ook een van de eerste boeken waar ik een stukje over schreef voor op mijn blog.

Wat op mij zoveel indruk maakte, was dat ik heel erg het gevoel kreeg dat een scenario als De hongerspelen niet eens zo onrealistisch was en dat beangstigde mij enorm. Zou de mensheid echt in staat zijn kinderen tegen elkaar te laten strijden tot de dood ter vermaak en deels ook als straf. Ja, fluisterde een stemmetje in mijn hoofd. Ja, zo gruwelijk is de mens wel. En dat gegeven maakte het dat ik deze serie heb verslonden en ook zo belangrijk vond. Het is namelijk een boek dat ons leert welke kant we als mensheid vooral niet op moeten gaan.

Dat gevoel is me altijd bijgebleven en sindsdien ben ik meer Young Adult boeken gaan opzoeken om te lezen. Ja, Harry Potter kreeg me aan het lezen en als tiener was ik weg van Artemis Fowl en Darren Shan… Ik las Twilight toen het boek net uit was.. Maar vervolgens was het de trilogie over Katniss die me young adults verder liet verkennen. Daar ben ik dankbaar voor, want ik heb ondertussen zoooo veel gelezen. Betere boeken, slechtere boeken, boeken die De Hongerspelen haast probeerde te kopiëren of juist totaal wat anders. Kun je je voorstellen dat er toen bij lange na nog niet zo veel keuze was? We leven als lezers in een mooie tijd.

Welke impact De Hongerspelen op andere bloggers maakte:

Nakita: Ik ben weer gaan lezen door de Hunger games. Voor mij was dat de ontdekking naar het Ya genre

Katja: Boeken, daar ben ik altijd gek op geweest. Elke week ging ik naar de bibliotheek. Nachten haalde ik door met vele boeken. Maar toen ik De hongerspelen oppakte… Ik weet niet hoe ik het goed kan uitleggen, omdat ik altijd al liefde voor boeken heb gehad, toch veranderde het een en ander toen ik De hongerspelen las.
Ik had nog nooit eerder een boek gelezen met zo’n sterk vrouwelijk hoofdpersonage. Het zorgde ervoor dat ik moediger wilde zijn. Dat niet alleen. Vanaf dat moment wilde ik ook met boeken werken, dat is inmiddels gelukt!
Ik ben niet op zoek naar de volgende Katniss Everdeen. Wel naar sterke vrouwelijke hoofdpersonages.
De hongerspelen hebben mijn interesse gewekt om nog meer over boeken te leren. Het heeft me eigenlijk een nog grotere booknerd gemaakt dan ik al was en daar zal ik de auteur altijd dankbaar voor zijn.

Valerie: Het is eigenlijk best gek, maar ook heel bijzonder hoe sommige boeken je echt bij blijven. De Hongerspelen is zo’n boek voor mij. In de tijd dat ik het las, begon YA langzaam op gang te raken op de Nederlandse boekenmarkt, maar ik was er toen nog niet echt bekend mee. De Hongerspelen was een boek zoals ik er nog nooit een gelezen had. Ik had nog nooit gehoord van het dystopische boekengenre. De samenleving die werd geschetst in dit boek, jaagde mij echt de stuipen op het lijf, maar desondanks kon ik het niet neerleggen. Ik werd compleet in het verhaal van Katniss gezogen en heb tot aan de laatste bladzijde op het puntje van mijn stoel gezeten.

Nog steeds blijf ik de Hongerspelen een angstaanjagend idee vinden. Het lijkt op het eerste gezicht een ver-van-mijn-bed show. Toch, als je er over na denkt, doen we nu soms iets soortgelijks. Hoeveel mensen zijn net als ik ramptoeristen die genieten van alle tranen en leed dat voorbij komt bij programma’s zoals bijvoorbeeld Temptation Island. Niet dat ik dit nu direct wil vergelijken met zoiets gruwelijks als De Hongerspelen. Natuurlijk niet. Maar het principe komt overeen. Een beetje genieten van de tranen van een ander, puur voor ons plezier? Bizar als je er over na denkt. Toen ik De Hongerspelen voor het eerst las, was ik een jaar of vijftien. Inmiddels ben ik vierentwintig en besef ik me heel goed dat onze maatschappij af en toe hartverscheurend en vaak ook fucked up is. De Hongerspelen maakte in die zin nóg meer indruk op me. Het idee dat zoiets zomaar op een dag de harde werkelijkheid zou kunnen worden, beangstigd me dan ook en ik ben vast niet de enige.

Anouk: Zo leuk dat Lionsgate het herhaalt en allerlei achter de schermen dingen laat zien! Maar goed, de impact op mijn leven: ik denk dat ik The Hunger Games qua verhaal het beste vind van wat ik tot op heden heb gelezen. Hoewel sommige dingen wel te verwachten waren, vond ik het niet standaard cliché. En ik kan me enorm in Katniss verplaatsen. Dit maakt dat het verhaal heel echt wordt. Meer dan bijv Harry Potter. Ik houd van die wereld, believe me, maar ik vond The Hunger Games beter geschreven in dat opzicht. Maar misschien komt dat deels ook omdat ik van dystopiën houd

De leesbeesten aan het woord:

Ilse: Ik heb als eerste tijdens het begin van mijn middelbare schooltijd Catching Fire gezien. Ik vond het een mooie film, ik kon me goed identificeren met Katniss Everdeen. Dus ik was blij toen ik alle drie de boeken kon lenen om te lezen. Het mooie vond ik dat Katniss heel erg in verbinding staat met de natuur en qua karakter niets doet wat haar niet aanstaat. Maar vond ik het vooral bewonderenswaardig dat ze op haar sterkste was om mensen te inspireren, als ze gekwetst was. Dat zag ik niet alleen als gekwetst maar ook als passie. De passie voor haar mensen, om een betere wereld te creëren. Ik denk dat ik zelf als ideaalbeeld ook zo sterk en gepassioneerd als Katniss wilde zijn. Waarschijnlijk nog steeds. Alhoewel ik inmiddels wel inzie net als ze uiteindelijk door Haymitch dat advies, hoe vervelend en slecht het ook overkomt, wel zin heeft om naar te luisteren. Persoonlijk vond ik de strijd tussen Peeta en Gale zeer frustrerend omdat ik Gale veel beter begreep. Gale moest de gezinnen samen met Katniss onderhouden door te gaan jagen waarmee zij samen een groot risico liepen. Later wordt hij er ook voor gestraft. Ook heeft hij geprobeerd zoveel mogelijk mensen uit District 12 te redden. Ik begreep pas later dat Katniss voor Peeta ging, omdat Gale nooit zou snappen wat the Hunger Games met haar deden. Wat me wel frustreerde was hoe de ondergrondse scenes en het verbergen in de huizen nooit is voor gekomen in het derde deel van de filmreeks. Dat was zo eng maar ook lees je daar de gedachten van Gale en Peeta terwijl ze samen over Katniss praten en Katniss niet lijkt te luisteren. Wel vond ik het fijn aan de films, dat ik mijn hele familie aangestoken had, met hoe gaaf ik de Hunger Games vind. We hebben alle films, weliswaar in de verkeerde volgorde gekeken. Maar een symbool dat ik nooit vergeten ben, zijn de drie vingers opsteken omdat in de Hunger Games te zien is, hoeveel mensen ook achter een revolutie staan, als het regime corrupt is, dan kost die revolutie ook heel veel mensen levens. Dat vind ik er zo sterk aan omdat we in ons veilige West-Europa vaak vergeten hoe kostbaar vrijheid eigenlijk is.

Marthe: Ik heb de hunger games voor de eerste keer gelezen toen ik net weer aan jaar las en ik ben er aan begonnen omdat ik me verplicht voelde het te lezen; het was zo ontzettend populair. Na 10 pagina’s was ik volledig om en ik las alle 3 de boeken in 3 dagen uit, iets wat ik nooit doe.
De hunger games is een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Suzanne heeft een fantastische schrijfstijl die je zo het boek in sleurt en je niet meer loslaat, zelfs niet na boek 3. Oprecht, ze zou een boek kunnen schrijven over iedere hunger games ooit en ik zou het lezen. Makelijk.
Waar ik nog het meest van onder de indruk ben is de sfeer die er word neergezet. In het begin van boek 1 is de hungergames eng, als Katnis in het kapitaal is worden ze zo opgehypt dat het net een talentenshow lijkt en daar ga je als lezer in mee. En dan begint het en komt als een bom binnen hoe zwaar het eigenlijk is.
Dit boek is op sommige momenten echt niet makkelijk om te lezen maar het zet je wel aan het nadenken over hoe onze wereld is en hoe hij eruit zou kunnen zien als we niet voor elkaar kiezen maar voor onszelf.

Priscilla: Ik weet nog goed toen ik voor het eerst De Hongerspelen in mijn handen had. Samen met mijn ouders was ik bij de Donner in Rotterdam en de omslag ving mijn aandacht. Die dag wilde ik graag sinds een lange tijd weer eens naar de boekwinkel want ik haalde al een tijdje geen boeken meer uit de mediatheek. Mijn ouders kochten voor mij het boek en niet veel later zat ik op mijn bed te lezen. Ik vloog door het boek heen en het heeft ervoor gezorgd dat mijn liefde voor lezen weer ontvlamde. The girl on fire  heeft mijn interesse in lezen weer aangewakkerd en sinds dat moment is lezen mijn passie geworden. 

Bookstagrammers aan het woord

@LindaDriel: Ik las dus nooit zo bijzonder veel, totdat de eerste film van the hungergames uitkwam. Mijn middelbare school vriendinnen kende de boeken wel en wilde perse dat ik mee ging naar de film. En die vond ik echt super leuk en spannend. Het was dan ook mijn vriendin die zei dat ik dan echt de boeken moest lezen. Dus ik naar de boekhandel en wouw ik had nog nooit zo snel achter elkaar 3 boeken uit gelezen. Ze waren ontzettend spannend en alle emoties van super spannend tot intens verdrietig wanneer een leuke persoon het niet redde.
En daar ontstond mijn kijk op lezen, zoals ik die nu nogsteeds zie. Als er 1 boek of serie is die zo’n goede en leuke ervaring gaf, dan bestaan er veel meer verhalen die net zo zijn of nog leuker! En die verhalen wil ik allemaal meemaken.
Ik ging meteen naar mijn vriending om te vragen naar meer boeken. En zo volgde al snel veel series als: divergent, de labyrintrenner, de schaduwjagers enz enz
Ik ging boekbloggers volgen. Maar ook uitgeverijen om te weten wanneer nieuwe boeken van mijn favoriete schrijvers uitkwamen. Samen met mijn vriendinnen uren kletsen over boeken. Je intens verheugen op nieuwe boeken en de blijheid wanneer je het eindelijk in je hand hebt. Kleine dingen waar je echt vrolijk van wordt.
Die ervaring gun ik iedereen. Wanneer mensen zeggen: maar welke jonge mensen lezen er tegenwoordig nog? Dan zeg ik je verbaast je er over wat voor wereld er bestaat als je je er een beetje in verdiept. Wanneer iemand 1 keer een leuk boek las dan zeg ik: ga meer lezen er zijn zoveel meer mooie verhalen, die wil je toch allemaal ervaren! (Maar helaas dat is vaak niet waar volgens hen).

De hongerspelen heeft mij in de boekenwereld gebracht en daar geniet ik nog elke dag van. Ondertussen probeer ik iedereen te enthousiasmeren meer te gaan lezen, omdat ik iedereen die ervaring gun. Het meeleven met de personages, hardop lachen of huilen om een boek. Alle verhalen.

@yentl.o: Ik leerde de hunger games kennen door mijn beste vriendin. We keken samen de eerste film, voor mij was het voor het eerst dat ik een ‘heftige’ film keek. Met moord en bloed. Het verhaal sprak me wel aan en ik wilde meer weten. Ik keek de film in 2012 dus moest ik wel eerst de boeken gaan lezen om te weten hoe het verder zou gaan. Ik was net begonnen met een tweetalige opleiding, dus besloot ik om de boeken in de originele taal te lezen. Vanaf toen werd ik fan. Van lezen (en dan vooral in het Engels) maar ook van films en series en merchandise ! Dat laatste vond Mn portomonee niet zo leuk :). Ik kon elk jaar niet wachten tot de nieuwe film uit kwam. En ik kon wel schreeuwen van geluk als ik een hunger games shirt in de primark zag hangen. Het verhaal heeft ook veel invloed op mij gehad. Ik durfde steeds meer voor mezelf op te komen. Ik leerde steeds meer Engels en werd geobsedeerd met de hele wereld van de hunger games. Toen de laatste film in de bioscoop draaide ben ik met diezelfde

Vriendin naar de marathon geweest en die avond was een afsluiting van een periode voor mij. Het was nu wel een beetje tijd om volwassen te worden. Nu ik een stuk ouder ben, ben ik blij dat ik al zo snel in aanraking kwam met de hunger games. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben en daar ben ik trots op. Ik kan ook echt niet wachten op het nieuwe boek!

@JenniferLeest: Mijn eerste kennismaking met De hongerspelen kan ik mij nog goed herinneren. Ik kreeg de boeken van mijn iemand te leen die zei, ik citeer: ‘deze boeken zijn echt geweldig!’. En ze had inderdaad gelijk. Ik verslond deze trilogie achter elkaar en kocht al gauw mijn eigen exemplaren.

De hongerspelen heeft absoluut een grote invloed gehad op mijn leesleven. Het heeft mijn liefde voor het genre YA aangewakkerd. Bovendien heeft het ervoor gezorgd dat dystopische verhalen mijn grote favoriet zijn geworden! Deze werelden fascineren mij altijd enorm. De hongerspelen heb ik meerdere keren herlezen, elke keer als ik de film zie moet ik de boeken simpelweg wéér opnieuw lezen. Daarom besloot ik om naast de paperbacks ook de hardcovers aan te schaffen, want je kunt nooit genoeg boeken van je favoriete serie in huis hebben!

@Ditischantal: The hunger games was mijn eerste kennismaking met het YAgenre. Ik was 11 of 12, het eerste deel stond in de mediatheek en ik durfde hem bijna niet te lezen. Toch gedaan en ik was hooked. Sindsdien zijn er heel veel YA door heen gegaan, vooral fantasy en sf. Na film 2 werd het traditie dat mijn beste vriendin en ik samen naar het nieuwe deel gingen in de bios. De hongerspelen was ook het eerste boek dat mijn moeder van mij leende, sindsdien hebben we vaker boeken gedeeld. Ik wil de prequel wel gaan lezen, maar ben een beetje bang dat Suzanne Collins alle verwachtingen niet waar kan maken

@Brechiesbooks: Ik was dertien toen ik De Hongerspelen van mijn opa en oma cadeau kreeg voor mijn verjaardag. Ik zat net een paar maanden in de brugklas en was toe aan iets nieuws om te lezen, iets stoerders dan de Francine Oomen boeken die ik op de basisschool altijd las. Een vriendin van mij die al YA las raadde mij het boek aan, dus ik was heel benieuwd! Al na de eerste hoofdstukken was ik verkocht. Ik nam het boek overal mee naar toe en las wanneer ik maar kon. Dankzij die serie heb ik YA ontdekt en ben ik meer YA gaan lezen, dus De Hongerspelen heeft zeker grote impact op mijn leven gehad! Dankzij YA heb ik zoveel leuke mensen ontmoet en mooie verhalen ontdekt.

Ik heb ondertussen veel andere boeken gelezen, maar ben niet meer ergens zo’n groot fan van geweest als van De Hongerspelen. Ik kon meepraten met de films, heb meerdere merchandise in huis en schreef quotes van de boeken in mijn schoolschriften en agenda. Nog steeds gaat mijn hart sneller kloppen en krijg ik een trots gevoel als ik iets over De Hongerspelen hoor of lees. Deze serie heeft zoveel impact op mij gehad dat ik altijd een groot fan zal blijven!

Welke invloed hebben De Hongerspelen op jou gehad?