Angst Serie: Gone #5 Andere boeken in deze serie: Verlaten
| 13 september 2012
Aantal pagina's: 415
ISBN: 9789047509097
Uitgave: Hardcover
Goodreads
De kinderen in Perdido Beach hebben het leven in de plotseling ontstane koepel tot nu toe overleefd, ondanks de honger en alle andere ontberingen. En dat terwijl de Duisternis langzaam probeert binnen te sluipen in de geïmproviseerde wereld waarin de kinderen leven. De vijand heeft zijn ergste verschijningsvorm ooit aangenomen: angst. Het leven in de FAKZ wordt totaal ontwricht wanneer de Duisternis letterlijk de macht grijpt: de koepel waarin de kinderen van de FAKZ leven, wordt in totale duisternis gehuld. Hoe moeten ze met deze nieuwe tegenslag omgaan? Hun overlevingsdrang is in deze donkere tijden groter dan ooit. Maar kunnen ze ook echt weerstand bieden tegen de Duisternis of betekent dit het einde van de FAKZ?
Ik mag dan wel naast de bieb wonen, niets is zo frustrerend als dat ene boek er niet is wat je zó graag wilt lezen. Ik heb wel vaker gehad dat ik net dat ene boek van de Gone serie wilde lenen en dat hij er niet was dat ik het niet zo snel zag gebeuren dat deel 5, Angst, in mijn boekentas zou verschijnen.
Dus op een ochtend was ik een beetje online op de catalogus aan het zoeken, in de hoop dat ze wat boeken zouden hebben over kunst, toen ik ook maar meteen zocht op Michael Grant. En bam. Eerst las ik dat ze Eve & Adam in bestelling hebben en ten tweede zag ik dat Angst op dat moment aanwezig was bij deze vestiging. Dus ik even wachten tot 10 uur en toen ben ik als een gek naar beneden geraced om het boek te halen.
Je bent een boekennerd of je bent het niet.
Zodra ik weer terug was van Lauren Kate en Inferno had uitgelezen, mocht ik beginnen aan deze lekkere pil. En wat heb ik genoten. Het is bijna niet voor te stellen dat ik nu alweer toe ben aan het 6e en laatste deel, Licht.
Gone is en blijft een bijzondere serie, en vooral ik dit deel leek het echt door te dringen – tot zowel mezelf als de kinderen – dat hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Ze beginnen te beseffen dat ze op zijn en dat ze – mochten ze er uit komen – nooit meer het kind kunnen zijn dat ze voor de ramp waren. Ziek en verscheurd, dat zijn ze.
Deels wist ik al wat er ging gebeuren (ik ben een sukkel wat betreft spoilers) en daardoor vond ik het deel niet echt heel spannend, maar ik vond het wel heel erg goed in elkaar zitten. Zoals het einde, waarin men net-niet met elkaar verrenigd wordt en Sam echt het besef krijgt dat ze allemaal monsters zijn, dat vond ik zo ontzettend sterk overkomen. Zo emotioneel. Zo breekbaar. Het liefst zou je de muur zelf kapot slaan om die kinderen vrij te laten.
Toch waren er ook een paar dingen die ik wat vergezocht vond. Misschien zelfs onnodig. Diana’s kind.. Tja.. Het was te verwachten en dat vond ik een beetje jammer. En de rol van Petey vind ik nu een beetje vaag.. Het was net alsof hij maar even gebruikt werd om wat karakters op te ruimen.
Karakters die eerst nog een hele grote rol speelde. Daar tegenover staat wel dat er wat meer ruimte is voor andere personages om zich te ontwikkelen. Zoals Orc en Dekka. Dat vond ik fijn, want ik vond dat beide erg interessante personages.
Al met al is het een toppie serie waarvan ik tot nu toe heel erg heb genoten. OK, hij zal het nooit halen bij Harry Potter, maar toch was het bijzonder. Het zet me echt wel aan het denken. Ik hoop dan ook dat ik Licht snel kan lenen, want ik wil echt wel weten hoe het afloopt nu ik Angst heb gelezen.
Geef een reactie