The Outliers door Kimberly McCreight Serie: The Outliers #1
Uitgever: Harper Collins | Mei 2016
Genres: Young Adult
Aantal pagina's: 468
ISBN: 9780008115067
Uitgave: Paperback
Goodreads
Imagine if you could see inside the minds of everyone around you – your best friend, your boyfriend, your enemies…?
Imagine how valuable you'd be…
Imagine how much danger you'd be in…
Imagine being an Outlier.Wylie hasn't heard from her best friend, Cassie, since their fight. That doesn't matter when she gets a text from her, asking for help. But as Cassie's messages become increasingly strange, Wylie has a growing sense that something is REALLY wrong. What isn't Cassie telling her? And could finding her be just the beginning?
Op YALC kocht ik vorig jaar een groot aantal boeken. Boeken die mij aan werden geraden of die mij qua flap en kaft aanspraken. Het glimmende op de kaft en de achterflap waar iets staat over mind readers was voor mij overtuigend genoeg. Maar zoals jullie aan de normering al kunnen zien, was de inhoud allesbehalve aantrekkelijk.
Wylie hoort al een tijdje niks van haar beste vriendin Cassie en besluit haar dan maar te gaan zoeken, want ze heeft het idee dat er iets loos is, vooral als ze vreemde berichten die smeken om hulp begint te ontvangen. Top, doen we. Maar er bestaan dus ook een soort mensen die in je hoofd kunnen kruipen; Outliers.
Hoewel het omslag en de achterflap schreeuwen om een fantasie-element, is The Outliers niets meer dan een mysterie/crime boek. En laat ik nou net niet van dit soort boeken houden. Ik trapte er al eerder in (Herinneren jullie je Poison Heart nog?. Ik heb er een gruwelijke hekel aan als ik fantasy verwacht, maar crime krijg.
Het boek heeft dan wel weer een lekker tempo. Dat dan weer wel. Maar verder heeft het in je hoofd kunnen kruipen amper invloed op het verhaal. Waarom zit het er in? Het is helemaal geen nuttig onderdeel van het verhaal. Sterker nog, het komt pas bij het laatste stuk aan de orde? Ik was halverwege het boek en toen vroeg ik me af wat ik in hemelsnaam allemaal aan het lezen was. Ik baalde. Flink. Ik wilde gewoon een tof fantasyboek over mindcontrol en gedachten lezen, maar ik kreeg een boek over achtervolgingen, geheimen en spanning.
Cassie is dus vermist en zodra haar vriendje Jasper bij Wylie op de stoep staat, besluiten deze twee tieners haar te gaan zoeken. Jasper is hot, maar een klootzak (maar blijkt – VERRASSING – toch wel aardig te zijn). Ik kan echter niet goed begrijpen waarom deze twee tieners samen dit mysterie maar even op gaan lossen. Het is zo onlogisch, vooral omdat Wylie PLEINVREES heeft en dit zonder slag of stoot overwint om haar vriendin te gaan zoeken. Lekker makkelijk.
Wat.
De.
Neuk.
Ik hou niet van personages die een of andere angst hebben maar dit met een vingerknip overwonnen hebben. Niet. LOGISCH.
Tijdens de tocht komen ze geregeld in gevaar. Ze mochten niemand vertellen wat ze zouden gaan doen, maar het lijkt wel alsof de hele aarde nu naar ze op zoek is en jacht op ze maakt. Tuurlijk.
The Outliers is zo mega random dat het gewoon lachwekkend is. Het idee van rouwen en je beste vriendin kwijt zijn heeft potentie, maar WTF hoe alles in elkaar zit. Het einde is namelijk echt gewoon… Ik kan het niet eens vertellen. Wat is dit!?
The Outliers: Wat is dit?!
Hoe langer ik er over nadenk, hoe stommer ik The Outliers vind. Het is raar, random en gewoon totaal niet logisch. Ik hou wel van vreemd en moeten nadenken over een boek, maar de elementen uit dit boek zijn gewoon te vreemd voor woorden. Mijn normering is van 3 sterren tot op de helft afgezwakt naar 1,5 omdat ik het gewoon echt niet goed vond. De personages zitten niet goed in elkaar en de roadtrip is gewoon lachwekkend dramatisch. Een dikke nope.
Geef een reactie