Reinaert de Vos, een vertaling van Karel Eykman

Reinaert de Vos wordt aan het hof van Koning Nobel gedaagd. Met gladde tong weet hij zich er steeds uit te praten. Eigentijdse versie op rijm van de middeleeuwse dierenfabel. Met illustraties. Vanaf ca. 14 jaar.

Reinaert de Vos is een oorspronkelijk middeleeuws verhaal en ik als geschiedenis fan had al sinds ik letterkunde had op de middelbare school de drang om dit boek te lezen. (Wij moesten middeleeuwse verhalen lezen en ik las Mariken.) Ik was echter in de bibliotheek aan het snuffelen bij de letterkundige onderwerpen en toen zag ik een hele rits van dat soort boekjes staan.
Ik koos er uiteindelijk voor om deze editie mee te nomen, omdat het een relatief nieuwe vertaling is en omdat er leuke illustraties instonden. Tja, het oog wil ook wat!

Tja… wat moet ik er van zeggen. Het was aardig, maar ik hou niet zo van verhalen in rijm. Zeker omdat het een ‘nieuwerwetste’ vertaling was, had ik af en toe het idee dat het te gekuntelst was. Teveel gezocht naar woorden die rijmen, zoals ik zelf eigenlijk ook altijd doe met sinterklaasgedichtjes. Natuurlijk is het oorspronkelijke verhaal ‘Van den vos Reineart’ ook in rijm, maar ik hou niet zo van die nieuwere dingen er dan in. Doe maar lekker origineel.

Het verhaal, over de sluwe Reinaert zit vol met morele verwijzingen en het feit dat er dieren worden gebruikt voor menselijke kenmerken vind ik erg toepasselijk. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat dit vroeger echt een waar spektakel was en leuk was voor zowel de dorpelingen als de hovelingen.

Reinaert de Vos was aardig om eens gelezen te hebben, maar geen klassiek hoogtepunt. Ik heb wel de drang om het eens in de oude vertaling te bekijken, maar ik denk dat ik dan liever een andere klassieker pak. Want geloof me, er zijn nog een heleboel bijzondere verhalen te vinden.