Hasta La Vista – Judith Visser

Hasta La Vista | mei 2013
Aantal pagina's: 224
ISBN: 9789022564769
Uitgave: Paperback
Goodreads

Het is zomer en de zestienjarige Milla wil niets liever dan met haar vriendinnen op vakantie, maar haar ouders vinden haar nog te jong. Ze moet per se mee naar weer zo’n suf hotel in Spanje. Gelukkig gaat haar beste vriendin Claire mee, dan wordt het misschien nog wat. De meiden vervelen zich stierlijk, totdat ze de negentienjarige Max leren kennen, die samen met een groep vrienden uitbundig aan het feesten is. Op een avond gaan Milla en Claire stiekem met de spannende Max en zijn vrienden mee… en komen terecht in een gruwelijke nachtmerrie. De volgende ochtend blijkt dat er iets vreselijks is gebeurd met Claire, maar van Max en zijn vrienden is geen spoor meer te bekennen. Eenmaal thuis kan Claire niet langer leven met haar angst en schaamte en pleegt zelfmoord. Milla neemt zich heilig voor wraak te nemen…

Toen de eerste recensies van Hasta La Vista binnendruppelde, was mijn interesse meteen gewekt. Dat terwijl het misschien niet een boek was dat ik zo snel zou oppakken in de boekenwinkel. Ik besloot te wachten tot de bieb hem zou hebben, maar dat bleek niet nodig.. Want ik won het boek! Super leuk!
Maar het duurde wel even voordat ik dit boek ook daadwerkelijk open heb geslagen.

Hasta La Vista is een vrij dun boek, net iets meer dan 200 pagina’s. Ik had hem dan ook erg snel uit.. en eigenlijk ben ik een beetje in de war. Niet dat ik geen idee meer heb wie ik ben ofzo, maar meer een ‘was dit het nou?’ idee.

Ja, Judith Visser heeft een spannend verhaal geschreven dat zeker als een trein las.. Maar voor mijn gevoel was het eerste gedeelte – op vakantie – echt zo voorbij en ging het tweede deel allemaal zo snel dat er bijna geen ademruimte – of rouwproces – nodig was. Toch heb ik in de trein zitten snotteren als een baby, dus de gevoelige snaar werd heus wel geraakt.

Sommige stukken vond ik vrij onrealistisch… Niet op een ‘dat kan niet!’ manier, maar meer dat ik de karakters niet altijd even lekker in hun vel vond zitten. Er zaten ook wat stukken in het boek die weggelaten hadden kunnen worden, zoals het stuk over Amanda. Het was wel mooi, maar niet noodzakelijk nodig om het verhaal te dragen.

Ook dat Milla van origine Engels was vond ik niet zo nodig.. De cultuur kwam weinig naar voren dus ze had net zo goed gewoon Nederlands kunnen zijn. En, uit ervaring van vrienden weet ik dat je in 4 jaar tijd je Engelse accent dan nog niet kwijt bent, zeker als je thuis Engels spreekt.
De jongens in Spanje, die waarschijnlijk Engels tegen de meiden spraken, vond ik wel erg ‘moeilijke’ zinnen maken voor de simpelheid die ze qua karakter uitstralen. Het was logischer geweest als ze wat stunteliger geweest waren in hun taal.

Tevens, bij het stuk van Chan en Milla, vond ik dat ze wel heel snel erg ver gingen, als je snapt wat ik bedoel. En sorry hoor.. Maar voorspel.. Anyone?! 

Maar goed.. Ondanks dat ik Hasta La Vista wel erg spannend vond is het denk ik toch niet helemaal mijn cup of tea. Ik vind thrillers best leuk, maar van mij mogen ze toch wat meer diepte, wat meer gelaagdheid hebben.