de Zomergodin – Carol Goodman

Al meer dan tweehonderd jaar komen schilders, dichters en musici naar het stadje Ardadia Falls in de Catskill Mountains. Wanneer Meg Rosenthal een aanbod krijgt om docent te worden aan de universiteit van Arcadia, lijkt het een ideale kans om een nieuw leven te beginnen. Net weduwe geworden, hoopt Meg dat zij en haar lastige tienerdochter Sally er rust kunnen vinden. Hoewel Ardadia Falls nog mooier blijkt te zijn dan Meg zich had voorgesteld, gaat het er niet bepaald vredig aan toe. De universiteit wordt geteisterd door bedrog, verraad, en misschien zelfs moord. Algauw begint Meg te vrezen dat ze zichzelf - en haar dochter - ernstig in gevaar heeft gebracht...

Koop dit boek!

Normaal lees ik best dikke boeken, maar toen ik hem meenam had ik echt het gevoel alsof dit een enorme pil was. Tijdens het lezen viel dit gelukkig mee! Toch, ergens, klopte mijn gevoel wel, want zeker het begin was erg inkomen.

De Zomergodin is een spannend boek wat voor mij ideale mysterieuze elementen heeft. Kuns, heidense elementen, sprookjes en een afgelegen kostschool. Ik wreef al in mijn handen bij het idee alleen al. Sommige verwachtingen werden dan ook helemaal waargemaakt. De afwisseling tussen het leven van Meg en de dagboeken van Lily, die het achterliggende verhaal vertellen zijn verfrissend en houden het verhaal levendig. Je krijgt daardoor antwoorden, maar ook nieuwe vragen die er voor zorgen dat je als lezer zijnde graag door wilt lezen. Het is als het ware alsof Carol echt een heel sprookje heeft neergezet en die sfeer ademt het hele boek uit. Ik kreeg echt een heel levendig beeld van de setting, de personages en het verleden. De kunstwerken kwamen in mijn hoofd tot leven. Het boek zit zo vol details dat dit soms ook een nadeel kan zijn. Dan las ik en dacht ik ‘goh, huh?’ en dan bleek ik net een stukje over het hoofd te hebben gezien waar dit detail werd vernoemd. Maar dat ligt meer aan mij dan aan het boek.

Wel vond ik het einde een beetje.. vergezocht. Het was zo veel vingerwijzen dat de uiteindelijke uitkomst behoorlijk cliché was en me met mijn ogen deed rollen. Het was origineler geweest als de schrijfster had gekozen voor iets totaal onverwachts, dan dit. Het paste wel, daar niet van, maar toch voelde het een beetje als een aanplaksel. Iets wat alleen maar gedaan was om het verhaal te doen laten eindigen. Het klopte niet helemaal voor mijn gevoel. Maar dat is mijn gevoel hoor! Laat je vooral niet afschrikken door dit puntje kritiek, want De Zomergodin is echt een heel erg leuk boek. Zeker omdat ik natuurlijk veel YA lees, is dit even een andere soort koek, maar wel eentje waar ik de hele rol van op kan.