Vandaag wil ik eigenlijk een nieuwe (terugkerende) rubriek introduceren op Zon en Maan: Bekentenissen van een lezer. Hierin bespreek ik mijn eigen en andermans frustraties. Want wij lezers en bloggers? Wij hebben ook zo ons eigenaardigheden.
Ik lees wekelijks/maandelijks/jaarlijks ontzettend veel boeken en ik ben me er zeker van bewust dat ik nu al meer boeken heb gelezen in 2016, dan velen in het hele jaar zullen lezen. Wat sommige mensen zelfs in hun hele volwassen leven zullen lezen… En dat is prima. Ik geniet er van om heel veel werelden te betreden en personages te leren kennen. Maar pasgeleden stond ik er bij stil dat ik niet meer zo goed weet wáár en wanneer ik wil lezen.
De boeken die ik jaarlijks verslind worden vooral in het OV gelezen, en dan heb ik het over de trein en het wachten tot die gele rakker het station op komt rijden. Maar de laatste tijd neemt mijn leestijd in de trein af. Ik werk twee dagen in de week en zit dan heen en terug zo’n 4 uur met een boek in mijn handm, maar langzaam begint die reistijd me een beetje op te breken. Ik reis dus zo’n 8 uur per week, voor 5 uur werk verspreid over twee dagen. Toch is mijn werk goed voor minstens 2 boeken per week. Daarnaast bezoek ik veel events met de trein. Die leestijd neemt af omdat ik nu vaker met andere bloggers meereis. Heel gezellig natuurlijk, maar zo lees ik veel minder boeken uit. Dat is prima, maar ik moet er wel erg aan wennen. Ik ben gewend om altijd even in mijn eigen wereld te kunnen zitten, voor ik de drukte in stap. Dit is dus even schakelen. Mijn voornemens om bepaalde boeken in een week te lezen, komt nu vaak niet uit.
Maar Emmy, je zit de rest van week toch gewoon thuis?
Eh…Ja, dat klopt. En ik biecht het op: ik lees eigenlijk helemaal niet zo graag thuis. Nou ja, eigenlijk wel, maar ik gun mezelf het dan vaak niet om te gaan lezen. Op een of andere manier ‘moet’ ik van mezelf zo veel andere dingen doen, dat ik het amper voor elkaar krijg een boek op te pakken. En daar baal ik ontzettend van.
Het liefst zou ik gewoon op een dag zeggen: fok alles, ik ga nu de hele dag lezen. Maar die voornemens zijn nog niet uitgekomen. Er is altijd wel wat te doen; een blog inplannen, mails beantwoorden, illustreren of lessen voorbereiden. Soms zit ik doelloos voor me uit te staren naar mijn scherm en denk ik: shit Emmy, je had nu ook gewoon kunnen lezen.
Ik zit daar een beetje mee in de knoop. Ik wil al die fantastische boeken zo graag lezen, maar op een of andere manier kom ik er de laatste tijd niet aan toe om ze open te slaan. Ik weet wel waar dit door komt, denk ik. Ik wil namelijk zo graag groeien in alles wat ik doe. Ik heb altijd een soort bevestiging nodig dat ik het goed doe. Dit heeft natuurlijk te maken met mijn onzekerheid, maar ook met ambities. Ik wil altijd van alles, maar het zou handig zijn als ik leerde dat niet alles tegelijk hoeft en kan.
Nee, er volgt door mijn bekentenissen nu geen waarschuwing dat er de komende tijd minder blogposts zullen komen. Want daar geloof ik niet in. Ik hou het al jaren vol om vrijwel elke dag wat te plaatsen, maar dit hoeven natuurlijk niet altijd recensies te zijn. Toen ik dit schreef (op dinsdagochtend), bedacht ik me dat; waarom focus ik me zo veel op recensies. Waarom schrijf je dit gevoel gewoon niet even van je af in een column? Er zullen vast meer mensen zijn die worstelen met boeken/bloggen/andere zaken. Dat is menselijk. Het uiten is menselijk. Erover praten? Alleen maar goed.
Dan nu mijn nieuwe voornemen: ik wil mezelf meer rust gunnen en dus meer mogen. Ik wil op minstens één van die vrije dagen in de week kunnen zeggen: zo, ik hoef lekker helemaal niks, behalve ademen, deze letters lezen en deze reep chocolade verorberen. Nom nom nom. Wie doet er met mij mee?
Herken jij je in mijn bekentenissen? Of heb je zelf wat op te biechten en wil je dit delen? Stuur dan een mailtje met je verhaal naar emmy @ zonenmaan.net
Herkenbaar. Ik mag soms dus ook niet lezen van mezelf omdat ik dus bedenk dat ik nog van alles moet doen, maar ook ik zit soms naar een leeg scherm te kijken en te bedenken dat ik dus wel had kunnen lezen. Sinds ik zwanger ben heb ik een lijstje dat alsmaar groeit met wat er nog moet worden opgeruimd en moet worden gedaan naast werken en bloggen. Mijn hoofd loopt over. Ik kan soms ook erg in mijn hoofd zijn want als ik niet happy ben met mezelf dan mag ik dus ook niet lezen. Dan straf ik mezelf lijkt het wel.
Heerlijk, zo’n leesdag. Ik heb nu vakantie, en dit weekend moet ik er dus weer hard tegen aan om al mijn huis- en leerwerk voor elkaar te hebben, maar vandaag? LEZEN! EN KOEKJES ETEN!
Ik gun het mezelf vaak niet om dikke boeken te lezen. Al die prachtige fantasy boeken die ik laat staan. Gewoon omdat ik dan vind dat het te lang duurt voor ik weer een recensie kan schrijven.
Het is wel zo dat als ik inderdaad overdag thuis ben, dat ik vaak nog een waslijst aan andere dingen moet doen en dat ik dan van mezelf inderdaad niet ‘mag’ lezen. Al lees ik wel graag thuis, hihi.
Ik ken het wel een beetje. Vooral in de winter trouwens, want dan wil ik ook vaak de verwarming wat hoger (anders word ik echt een ijsklompje tijdens het lezen) en dat mag niet altijd van mezelf.
Ik herken me er zeker in! Ik heb eerst 4 jaar in Utrecht gestudeerd en woonde nog thuis. Dus de trein was ook mijn leesplekje, de enige plek waar ik las. Nu studeer ik in Leiden en woon ik daar ook. De enige keren dat ik nu nog in de trein zit is als ik in het weekend een keer naar mijn ouders ga. Dat was even wennen en ik baalde ervan dat ik zo weinig las. Ik stond mezelf overdag ook niet toe om te lezen. Nu heb ik een nieuw leesmoment gevonden: een half uur/uur voordat ik ga slapen. Het enige probleem is dat ik af en toe zo erg in een boek zit dat ik tot twee of drie uur ’s nachts zit te lezen haha! Maar misschien moet ik af en toe overdag ook gewoon zeggen: en nu ga ik lekker lezen! Alleen is dat zo moeilijk als er nog zoveel dingen zijn om te doen..
Zeer herkenbaar, maar niet in de vakantie. Ik ben nu met mijn 7e boek bezig in een week!!
Ik herken dit enorm. Ik lees ook voornamelijk buitenshuis, vind het moeilijk om me thuis aan het lezen te zetten, terwijl ik wel doelloos op m’n laptop pagina’s aan het lezen ben… Waarom dan geen boek?
Oh ja, hier herken ik mezelf zeker in. Ik kan door mijn gezondheid niet gaan werken en ben dus heel vaak alleen thuis overdag. Alleen vind ik dan dat ik niet mag lezen maar dat ik het huishouden moet doen. Vaak lees ik dus enkel ’s avonds wanneer mijn man terug thuis is van zijn werk. Soms doe ik het wel hoor. Als ik op een dag echt niet uit de voeten kan bijvoorbeeld, maar vaak voel ik me dan ook niet goed genoeg om me te kunnen focussen op het verhaal. Als ik dan toch is een keertje rustig in de zetel zit te lezen – dan voel ik me al snel schuldig omdat andere mensen op dat moment aan het werken zijn.
Absoluut herkenbaar! Ik denk dat ik daarom juist (even andersom) weer meer recensies ben gaan schrijven: dan kan ik gaan zitten lezen, en bedenken dat dit werken voor mijn blog is 😉 Anders gun ik het mezelf vaak ook niet. Vandaag weer: ik zit al twee uur naar een leeg scherm te staren, pak er zo af en toe een andere blog bij (ergens hopend op inspiratie of zo, denk ik), heb de afwas gedaan, de badkamer schoongemaakt, en nog geen letter gelezen. Gisteren hetzelfde idee. Terwijl ik juist een rustig dagje in had gepland, want vanavond een verjaardag, en ik ben snipverkouden.
Ik merk dat ik, juist omdat ik ’thuis zit’, van mezelf van alles moet. Wil kunnen zeggen dat ik druk ben met mijn blog, en allemaal andere activiteiten, mezelf wil ontplooien, én naar buiten toe wil laten zien dat ik dat doe. Niet alleen perfectionistisch, maar ik wil ook nog eens een antwoord hebben als iemand vraagt: ‘en, wat doe je dan zo de hele dag?’ anders dan lezen. Ontzettend irritant eigenlijk!
Heeeel herkenbaar Emmy, en ook heel goed van je dat je dit zo hebt besloten. Die druk om recensies te plaatsen herken ik ook, daarom heb ik besloten dat ik gewoon non-recensies inplan en die verschuif zodra ik een boek heb gelezen en gerecenseerd. Daarnaast herken ik het ook heel erg dat andere dingen altijd belangrijker lijken, ik denk dat dat komt doordat lezen ”maar” een hobby is en geen verplichting. Iets als bloggen is dat ook niet, maar toch meer dan lezen denk ik. Ons onderbewuste maakt dan hoe dan ook een selectie in de dingen die het vindt dat we moeten doen. Daarom knaagt het bij mij ook altijd als ik aan het lezen ben: zou ik nou niet liever even gaan bloggen zodat er weer wat meer ingepland staat, zou ik niet die serie gaan kijken zodat ik de opname kan verwijderen? Enzovoorts.
Een hele dag lezen lukt mij jammer genoeg ook niet