Toen we vorige week massaal voor de buis zaten – afwachtend tot Rutte het onvermijdelijke nieuws zou brengen – barstte ik in huilen uit. Het kwam allemaal even binnen: in de donkerste tijd van het jaar ging de boel weer op slot. Ik mocht nog een dag werken en moest daarna maar thuis aan het werk. Iets wat ik helemaal niet zag zitten.
Nu is het Yule, de langste nacht van het jaar. Midwinter. De aarde is even on hold gezet en maakt zich langzaam weer klaar om tot leven te komen. En dat past natuurlijk heel goed bij dit moment in ons leven. Nooit hadden we vorig jaar kunnen denken dat ons leven zo in de greep van een ziekte werd gehouden en wat dit met ons kon doen. In het afgelopen jaar heb ik de lelijkste kant en de mooiste kant van de mens mogen zien. Het was een jaar waarin ik mezelf tegenkwam en beter leerde kennen. Het was een jaar van volhouden, van doorbikkelen en er zijn voor anderen, maar ook jezelf.
In al die ellende is het soms lastig om positief te blijven. Om het lichtje te zien aan het eind van de tunnel. Terwijl dat lichtje er zeker is! Net als dat het vanaf vandaag elke dag weer een beetje lichter zal worden, komen er betere tijden aan. Beloofd!
En ook al was dit jaar zwaar, het was ook prachtig. Er zijn heel veel dingen waar ik ontzettend dankbaar voor ben en een aantal zaken wil ik graag toelichten.
Ik ben dankbaar voor…
Lily. Ver bovenaan staat Lily. Ons lieve kleine meisje, al bijna geen baby meer. Jouw gebrabbel, jouw lach, jouw zwaaiende armpjes. Jij maakte me moeder en leerde me hoe intens sterk ik kan zijn en hoe kwetsbaar tegelijk. Jij liet mijn grote droom uitkomen.
Ook ben ik intens dankbaar voor Rob, die mij dit jaar door alle duisternis heeft weten te slepen. Want het was niet allemaal zonneschijn dit jaar. Ik heb me enorm eenzaam gevoel op veel momenten, maar hij was er altijd voor me. Love you.
Mijn lieve vriendinnen. Zonder jullie was dit jaar nog een beetje leger. We hebben elkaar niet zo veel kunnen zien als we wilden, maar wat er ook gebeurde, ik wist dat jullie er voor mij waren. Jullie weten wie je zijn. Dit jaar leerde ik wie er echt voor me was en wie niet.
De coven – ook al sluit dit aan op de dankbaarheid voor vriendschap. Ik ben zo dankbaar dat we dit samen kunnen doen en dat ik na al die jaren interesse uiteindelijk een groep heb gevonden waar ik me mee verbonden voel om het pad van magie te bewandelen.
Ik ben ook intens dankbaar voor mijn klanten en jullie vertrouwen in mij en mijn werk. Ik heb intens veel kaarsen mogen verkopen en ik bruis van ideeën. Ik heb net weer een lading tin containers binnen gehad, dus de laatste dagen van het jaar kom ik echt wel door, denk ik zo.
Natuurlijk ben ik ook dankbaar voor mijn familie, die er ook altijd is wanneer ik ze nodig heb en ook wanneer ik ze niet nodig denk te hebben. Ik ben dankbaar dat COVID-19 niet heel heftig heeft toegeslagen in onze sociale kring.
Ik ben dankbaar voor de Leesclub. Ondanks dat we nu niet in de boekhandel kunnen samenkomen en we het intens missen om samen te eten, gaan we online net zo lekker door. Ik geniet van jullie enthousiasme, fanfictie en liefde voor boeken.
Ook ben ik dankbaar voor jullie, bezoekers van mijn blog. Jullie reacties en vertrouwen maken het elke dag nog waard om achter mijn laptop te kruipen.
En tot slot ben ik natuurlijk ook mega dankbaar voor Supernerd! Tuurlijk, net als de komst van Lily voelde het als een domper om het niet fysiek met jullie te kunnen vieren, maar mijn boek is er wel mooi! Dus bedankt, Jen, voor het uitgeven. Bedankt lezers, voor het lezen. En ja, ik schrijf weer!
2020 was het heftigste jaar dat ik ooit heb meegemaakt. En het is goed om ook stil te staan bij alles wat wel licht bracht. De lente komt er aan.. Beloofd!
Waar ben jij het meest dankbaar voor?
Wat een mooie post Emmy. Ik ben dankbaar voor de geboorte van Roan, mijn man Sven, mijn vriendinnen en familie. Zonder deze personen was 2020 een heel zwaar jaar geworden.