Als je een kindje verwacht, staat je leven natuurlijk compleet op z’n kop. Er staat zo ontzettend veel te veranderen! Sterker nog, je hele leven is al veranderd sinds de dag dat je hoorde dat er een kleintje op komst is. Voor mij gold dit natuurlijk ook zo. Vlak voor de zomervakantie mocht ik na 3,5 jaar eindelijk een positieve test in handen hebben; iets wat ik helemaal niet kon bevatten. Is het echt!? Pas tijdens de eerste echo durfde ik het te geloven.
Ik ging met een roze wolk mijn vakantie in (en een enorme stapel boeken). Voor het eerst sinds jaren was ik namelijk echt de hele vakantie vrij en daar keek ik natuurlijk erg naar uit. Ik zou mijn boek gaan illustreren, mega veel boeken lezen en allerlei andere klusjes doen.
Daar kwam uiteindelijk maar weinig van terecht. Ik had ontzettend veel last van vermoeidheid en de combinatie met het warme weer maakte ervan dat ik de meeste dagen uitgeteld op de bank lag. Niet bepaald bevordelijk voor mijn leesdoelen, want ook daar had ik geen puf voor. Ik! Terwijl ik gewend ben om veel en vaak te lezen! Dat was iets waar ik enorm aan moest wennen.
Ik las wel, maar vooral de boeken die ik van school had meegenomen. Helaas leken veel van die boeken erg op elkaar qua thematiek, met het gevolg dat ik helemaal geen zin meer had om te lezen en dus even geen boek meer aanraakte. Oh nee.. Kwam daar die gevreesde leesdip waar wel meer zwangere vrouwen last van hebben? Ik baalde enorm, maar wilde het ook niet forceren. Als ik zin zou hebben, dan pakte ik vanzelf wel weer een boek op.
Toen de vakantie voorbij was en het weer tijd was om naar school te gaan, begon mijn energie terug te keren. Het duurde wat langer dan ik wilde, vanwege die stomme bloeding, maar daarna kreeg ik echt weer zin om een boek op te pakken. Ik vond de juiste boeken voor mijn mood en luisterde veel meer naar waar ik zin in had. Ik las minder dan voorheen (voor veel van jullie is dat nog steeds heel veel), maar voor nu vond ik het goed. Ik was immers ook wat leesmomenten kwijt (zo reis ik vrijwel niet meer met de trein).
Mijn hernieuwde energie zorgt er dus voor dat ik sneller weer een boek oppak. Ik heb geleerd dat ik echt moet lezen wat ik wil en waar ik zin in heb en dat het geen probleem is wanneer ik even een dagje geen boek oppak. Ik moet immers wennen aan mijn nieuwe situatie en een nieuw ritme vinden naast mijn werk, het huishouden en mijn freelance klussen. Overigens ben ik heel blij dat ik op mijn werk nog zo veel met boeken bezig ben en zowel mijzelf als leerlingen blijf prikkelen om iets op te pakken. Zo kan ik nu echt heel erg genieten van een goede fantasy, een spannende dystopian en lekker vlot geschreven boeken, maar geniet ik ook enorm van de klassieker Arthur die ik nu aan het lezen ben.
Langzaam kom ik er wel… Al ben ik heel benieuwd hoe het gaat zijn wanneer ik in het derde trimester kom of met verlof ben. Zal ik dan veel lezen? Hoe gaat het zijn als de kleine er is? Heb ik dan nog wel tijd en energie om een boek op te pakken? Ik laat me verrassen en ga in de tussentijd al op zoek naar mooie prenten- en voorleesboeken die ik later samen met de kleine hummel kan gaan lezen!
Aan alle moeders: hoe ging dat bij jullie?
Dat lijkt me best heel raar om te ervaren! Ik vind kinder- en prentenboeken uitzoeken trouwens wel zo’n beetje het leukste wat er is.
Ik las amper tijdens mijn zwangerschappen, ik had het concentratie vermogen van een goudvis. Na de bevalling van de eerste las ik wel veel. Als ze sliep bij mij of in bed las ik lekker. Het huishouden ging iets minder, maar mijn herstel vond ik belangrijker. Bij nummer twee en drie was het na de bevalling wel minder. Maarja ik had toen ook al kids rondlopen. Nu lees ik met tijden heel veel en soms amper. Het is zoals het is.
‘Het is zoals het is’ is inderdaad een hele fijne instelling. Mijn concentratievermogen is ook dat van een stoeptegel… Ach ja. Zolang ik maar plezier in lezen blijf houden.
Ik las tijdens mijn eerste zwangerschap eigenlijk alleen maar zwangerschapsboeken..haha
Bij de tweede las ik wel meer, vooral in de laatste maanden. Dus wellicht als je een paar maanden verder bent, komt je ‘lees-mojo’ wel weer terug ?
Ik las echt bijna niks tijdens mijn zwangerschap. Op de een of andere manier lukte het gewoon niet om me op een boek te concentreren. Veel liever keek ik Netflix of YouTube ?
Eigenlijk bleef het ook nog een beetje zo vlak na de geboorte. En nu lees ik nog steeds minder (voor mezelf) dan voorheen, maar dat vind ik helemaal niet erg. Nu verzin ik namelijk zelf allerlei avonturen samen met Noud en zijn speeltjes. Of ik lees hem voor uit leuke prentenboeken.
Dat ik dan wat minder lees dan voorheen is dan helemaal geen gemis.
Ik had gehoopt veel te kunnen lezen tijdens mijn zwangerschap, maar ik was vrij ziek en druk tijdens mijn eerste trimester (ik trouwde toen ik 8 weken zwanger was, mijn opa overleed vlak ervoor en ik ging op huwelijksreis). En daarna bleef mijn energie weg en ging het down hill. En tijdens mijn derde trimester werd mijn brein pudding en nu 5 maanden na de bevalling is het nog redelijk pudding. Ik lees nu wel weer wat, maar het kost me veel tijd en energie en die heb ik niet veel naast het zorgen voor mijn dochtertje. Daarbij doe ik alles in mijn eentje (mijn man heeft nog geen band met haar en gedraagd zich nog redelijk alsof ze er niet is, en ik woon in een ander land dan mijn familie, dus die zijn er ook niet om te helpen), maar ik begin de baby nu een beetje in een schema te krijgen, dus ik krijg weer meer tijd voor mezelf.
Maar weet je? Ik geef er ook helemaal niks om, ik ben dol op MIJN kleine meisje en hou van ieder moment dat we samen hebben.
Ik ben benieuwd hoe je het gaat vinden.