De stem van de zee (Eiland in de mist #1) – Mara Li

Geplaatst op 11 juli 2015 door Emmy in Boeken, Recensie / 4 Comments

De stem van de zee (Eiland in de mist #1) – Mara LiDe stem van de zee door Mara Li
Ook door deze auteur: De Roep van Avalon
Serie: Eiland in de mist #1
Andere boeken in deze serie: De Roep van Avalon
Uitgever: Storm Publishers | mei 2015
Genres: Young Adult, Fantasy, Mythologie, Dystopia
Aantal pagina's: 308
ISBN: 9789492098092
Uitgave: Paperback
Goodreads
three-stars

'Ik ben in de zee geboren. In de nacht dat mama moest bevallen, rolden de golven als reuzen naar het strand en krijste mijn moeder als de meeuwen. Ze riep net zo lang om de zee tot mijn vader er gehoor aan gaf en haar zwoegende lichaam in zijn armen naar buiten droeg. Daar lag ze in een witte jurk op haar rug in de modder, haar benen wijd in de branding. De golven trokken me naar buiten. Voordat mijn vader me vast kon grijpen, had ik al kennis gemaakt met het zilte water.'

Nimue kent haar moeder slechts uit verhalen. Na een allesverwoestende storm besluit ze om samen met haar broertje Arthur naar haar op zoek te gaan. Tijdens hun reis ontdekken ze dat hun familiegeschiedenis heeft geleid tot een gevecht tegen een ziekte die de mensheid lijkt uit te roeien. Zullen ze hun moeder vinden? Kunnen ze het opnemen tegen hun nietsontziende oom? En welke rol geeft hun afstamming aan Arthur en Nimue zelf?

Ik vind het heel erg lullig om te zeggen, maar De stem van de zee is het eerste boek van Storm waarbij ik merk dat het een beginnende uitgeverij is. De kwaliteit waar ik op hoopte, is niet aanwezig. Er zitten gewoonweg veel te veel elementen in. Het less is more principe, is duidelijk over het hoofd gezien, waardoor er een boek is ontstaan met potentie en met elementen waar ik van hou, maar die helemaal niet goed uit de verf komen. Ik had een romantisch op legenden gebaseerd verhaal verwacht, maar kreeg een historische (maar toch in de toekomst)/dystopische/mythologische setting. Eh.. huh?

Waar er meteen de plank mis wordt geslagen is de onduidelijkheid in het verhaal. Is het nou historisch? Speelt het zich nou af in de toekomst? De combinatie spijkerbroek en leemhutjes, vond ik meteen al heel verwarrend.. Vooral omdat pas later wordt uitgelegd wat er gebeurd is, en dan heeft het verhaal opeens dystopische elementen. En dan komen er weer allemaal mythologische en elementen uit de Arthurlegenden naar voren. Het is allemaal net te veel, zonder dat er een duidelijke keus wordt gemaakt in het verhaal. De dagboek stukken zijn te lang en uit balans in combinatie met het geheel en het feit dat er de laatste 50 pagina’s opeens weer een nieuw element naar voren komt, maakt het tot een warrig en onduidelijk geheel.

De cover is aardig. Lekker mysterieus, maar niet dat je zegt.. ‘wauw’. Tot halverwege het boek was ik aan het mopperen dat dit alles behalve op Nimue leek, totdat het tot mij doordrong dat het haar moeder moest zijn. Oh dan. Maar waarom? Het verhaal gaat toch over Nimue? Mooie stockfotoplaatjes kunnen verwarrend zijn, dat blijkt maar weer.

Achteraf heb ik de indruk dat er heel veel meer geschrapt en verplaatst had moeten worden in dit boek. Het las niet helemaal lekker en als lezer krijg je nooit het complete plaatje te zien. Elementen komen uit de lucht vallen die beter vanaf pagina 1 aanwezig hadden kunnen zijn. Laat ik beginnen met de proloog; die hint op de bijzondere geboorte van Nimue. Dan ga ik er als lezer van uit, dat Nimue bijzonder zal zijn en gaandeweg haar lot leert kennen. Maar dan opeens is de wereld waarin zij leeft een soort van dystopisch… en weer later komt opeens de builenpest uit de lucht vallen, zonder logische introductie. Ik mis en rode draad die dit op logische wijze verbind. Onlogische keuzes maakte het voor mij verwarrend en op den duur had ik geen idee meer wat ik nou precies aan het lezen was.

Ook de personages. Soms kwam Arthur over als 12, dan weer als 15. Ik miste een constante stem, ook voor Nimue zelf. Bepaalde elementen die werden genoemd, kwamen wel terug, anderen niet. Misschien komt dat nog in de andere boeken, maar toch. Geef Nimue geen ketting, waar je de nadruk op legt, als deze gedurende dit boek eigenlijk geen rol meer krijgt. Dat soort dingen. Ik zat zelf steeds te bedenken ‘ja, en die gave komt dan daardoor…’ maar nee hoor. Opeens kwamen er nog allemaal nieuwe dingen bij, en toen was het boek uit.

Voor mij is dit typisch zo’n verhaal wat perse fantasy-elementen moest bevatten. Daarom wat bijzondere namen, een handje legenden (waar ik van hou, heus!) en een bijzondere gave. Tja. Wat mij betreft een keer hard niezen, en de fundering van het verhaal ligt in stukken. Jammer, want het heeft zo veel potentie. De Arthurlegenden en de Selkielegenden die er in verweven zijn, vind ik namelijk een super toffe keuze. Zat het er maar meer in. Een soort Dochter van het woud, maar dan voor Young Adult, dát had ik gehoopt. En dat was denk ik ook beter geweest. De setting doet namelijk historisch aan, dus dat had prima gekund.

Tot slot neemt Mari Li uitvoerend de tijd om het dorpje te introduceren, wat best langdradig is en een lange aanlooptijd neemt, maar dan gaat alles opeens heel snel. Zoals ik al aangaf, de balans is nog niet helemaal goed. En persoonlijk ben ik van mening dat deze balans wel bereikt had kunnen worden.

Omdat ik toch potentie zie in de schrijfkunsten en het verhaal van debutante Mari Li, beloon ik De stem van de zee toch met drie sterren. Hoewel het niet helemaal uit de verf is gekomen, is het gedurfd en interessant hoe dystopia en mythologie samen kunnen komen. Ik ben benieuwd hoe dit in de komende boeken zal ontwikkelen.

Noot: op een of andere manier ben ik altijd veel kritischer naar oorspronkelijk Nederlandstalige boeken toe, vooral als ze bij een kleinere uitgever zijn verschenen. Dit is niet bedoeld als zware kritiek, maar meer in de hoop dat schrijvers er ook iets uit kunnen halen om te verbeteren.

three-stars

Tags: , , , , , ,

Divider

4 responses to “De stem van de zee (Eiland in de mist #1) – Mara Li

  1. Ik ben nu op ongeveer een derde van het boek, maar ben het tot nu toe niet helemaal met je eens. Met name het historische/dystopische vind ik juist heel erg leuk. Maar ik zit me inderdaad ook telkens af te vragen hoe oud Arthur is. Maar goed ik ben benieuwd naar de rest van het boek en voor ik dingen zeg die niet relevant zijn, zal ik het eerst maar uitlezen. Maar wel een goede, duidelijke recensie 🙂

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.